Καιρός για θέατρο

Α νοίγοντας ένα κουτί στο πατάρι τις προάλλες, έπεσα σε βιβλία θεάτρου, που λόγω χώρου βιβλιοθήκης, ξέρετε, παραθέριζαν εκεί. Ανάμεσα στα άλλα , όλα διαβασμένα δυο και τρείς φορές, ξεχώρισα το βιβλίο που βλέπετε στην εικόνα.
Είναι ένα σημαντικό πόνημα γραμμένο από τον Αλέξη Σολωμό για το άγνωστο ελληνικό θέατρο, από το αρχαίο στα 300 π.Χ. έως το νεώτερο, Βυζαντινό και της κρητικής αναγέννησης του 1600 μ.Χ.
Αλλά δεν ήταν μόνο τα στοιχεία και οι πληροφορίες που δίνει ο Σολωμός, για το θέατρο αυτής της περιόδου, -επειδή το βάρος του, από το κείμενο και το συγγραφέα, περνά στα χέρια του Μίμου, των ηθοποιών δηλαδή, που πέταξαν τις μάσκες και πρέπει σε ελάχιστο χρόνο, με τις μούτες, τα μάτια τη φωνή να κερδίσουν τον θεατή- που με κάνουν να σας το παρουσιάσω.
Είναι ο τίτλος, η γέφυρα που διάλεξε ο Σολωμός να κάνει την εισαγωγή του και να κλείσει τέλος το βιβλίο του.
Είναι ο άγιος Βάκχος, που με τον δίδυμό του εν όπλοις, τον άγ.Σέργιο παρουσίασε τον περασμένο μήνα ο Χοιροβοσκός !
Αυτοδιαψεύδομαι, αγαπητέ Γεώργιε Χοιροβοσκέ, τον γνώριζα τον άγιο Βάκχο, έστω της τοιχογραφίας της Μονής Δαφνίου και τον ξέχασα! Βιβλίο αγορασμένο σε κάποια υπηρεσιακή απασχόληση στη Θεσσαλονίκη, από το βιβλιοπωλείο του Μπαρμπουνάκη, πριν από το ΄90, έκανε μακρύ ταξίδι μέχρι το πατάρι!

Με γαργάλησε η επιθυμία για θέατρο, μετά απ’ αυτό.
Μετά την έξοχη δουλειά της Δανδουλάκη, στο Μπροντγουαίη, με τις ανατροπές και το έξυπνο στόρι-Άγκαθα γαρ, Κρίστι-, έχω προγραμματίσει να δώ και συγχωρήστε μου το προσωποπαγές:
Την Αντιγόνη Βαλάκου, στο “ταξίδι στο Μπάουντιφουλ” όχι βέβαια για να την συγκρίνω με την έξοχη –και βραβευμένη- Τζέραλντιν Πέιτζ του γνωστού από το σινεμά έργου, αλλά για το μάθημα στο σανίδι από την βετεράνο ηθοποιό της σχολής του Εθνικού.
Έπειτα τις τρεις κυρίες, Πιττακή, Αρβανίτη και Λυμπεροπούλου, που η ρίζα τους είναι στο θέατρο Τέχνης και τον Κούν, στις "δούλες" γνωστο έργο του Ζενέ και το αντίστοιχο μάθημα σκηνικής παρουσίας.

Έχετε κάτι άλλο εσείς να μου προτείνετε;


Μια καλή ιδέα!