Κυριακή, Νοεμβρίου 20, 2005

Ο κήπος της Ριζάρη




Illusion! Ο θαυμάσιος κήπος της εικόνας, δεν έχει καμία σχέση με τον κήπο του τίτλου μας, καμία επίσης σχέση με οποιονδήποτε κήπο, δημοσίας διαχείρισης και προσπέλασης. Πρόκειται για τη φωτογραφία ενός εγγλέζικου πάρκου, όχι στο Λονδίνο αλλά σε μια άσημη πόλη της νοτιοδυτικής Αγγλίας.
Εκεί που οι άνθρωποι, γνωρίζουν τη σημασία που έχει στην πολεοδομία, στην οικολογική ισορροπία αλλά και στη σωστή ψυχολογική δόμηση για τον αστό που ξέφυγε από τη φύση, η δημιουργία δημόσιων κήπων. Πράσινων κήπων με δένδρα και πολύχρωμα λουλούδια , οάσεις στην ένταση και στους ρύπους της πόλης, καταφυγή και ανάπαυση περιπατητών, νέων, παιδιών και γέρων.
Ο κήπος της Ριζάρη, μεγάλος σε έκταση, με δένδρα και δείγμα αρχικής προσπάθειας για τη συντήρησή του, με διαφορά υψομετρικών για μια καλή αεροβική πεζοπορία, θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος πνεύμονας στο κρίσιμο κυκλοφοριακό τρίγωνο του κέντρου και να συντελεί στην αναψυχή και την άσκηση, του ταλαιπωρημένου Αθηναίου πολίτη ή επισκέπτη.
Στις αρχές του καλοκαιριού, τον διέσχιζα καθημερινά, πηγαίνοντας για κάποιες φυσικοθεραπείες και από το σταθμό του ΜΕΤΡΟ μέχρι το φανάρι της Πινακοθήκης, ένοιωθα με ευγνωμοσύνη την εκπομπή της δροσιάς των αφημένων στην τύχη τους δέντρων του. Μια μέρα, στην επιστροφή, μεσημεράκι πια, διαπιστώνω, ότι λόγω απεργίας ούτε το τραίνο αλλά ούτε κανένα μέσον μαζικής μεταφοράς ήταν στη διάθεσή μου. Επειδή η απεργία έληγε σε μιάμιση ώρα, σκέφθηκα να παραμείνω στο πάρκο και να περιμένω.
Το θέαμα αποκαρδιωτικό. Εκεί που υπήρχαν δένδρα και σκιά δεν υπήρχαν παγκάκια. Ο χώρος θεόξερος , μόνο δίπλα ακριβώς στην είσοδο του ΜΕΤΡΟ, ίσως γιατί κάποιοι το πρόσεχαν, γκαζόν και πράσινο. Τότε σαν όαση, είδα προς το Πολεμικό μουσείο, μια στρογγυλή συστάδα δέντρων , υποψία γκαζόν, δυο παγκάκια., πυκνή σκιά.
Με ανακούφιση προσέγγισα τον μικρό παράδεισο στη ντάλα του μεσημεριού. Στην τσάντα μου έχω πάντα βιβλίο, αλλά δεν το έβγαλα, δεν χρειάστηκε. Στάθηκα εκεί σιωπηλή και ξαφνικά έγινα ένα με τον κήπο. Ο θόρυβος του κυκλοφοριακού των μεγάλων δρόμων εξαφανίστηκε, ανακάλυψα αντίθετα τους θορύβους του χώρου. Τους τετιγγισμούς των τζιτζικιών στη διπλανή συκιά, ποιος ξέρει, ίσως από την εποχή του αγ. Νεκταρίου του διευθυντή τότε της Ριζάρη, εκεί φυτρωμένη, τις γλυκολαλιές των πουλιών που νοιαζόντουσαν για το καθημερινό τους και το ζευγάρωμά τους και τις βουές και τις πνοές του αέρα. Ναι του αέρα! Εκείνο το καλοκαιριάτικο μεσημέρι άκουσα τη "φωνή" του αέρα, που ερχόταν άλλοτε δροσερός κι άλλοτε θερμός, και μου φάνηκε ότι σιγομίλαγε στα δένδρα που τον καταλάβαιναν και σειόντουσαν απαντώντας του και σε μένα. Σε μένα που με κλειστά μάτια, τον αισθανόμουνα φιλικό, αλλά δεν τον καταλάβαινα, να απαντήσω.
Άκουσα ότι κάποιοι επιβουλεύονται το ευλογημένο αυτό πάρκο. Κάτι θεόρατο θέλουν πάλι να χτίσουν. Να ξηλώσουν τα παλαιά δέντρα. Ίσως αυτή να είναι η εξήγηση για την κατάντια του. Ίσως πάλι η γνωστή αβελτηρία των ελλήνων καρεκλοκενταύρων.
Θα ήθελα να είχα τον ξεσηκωτικό θυμό π.χ. του Αρκούδου για την αύξηση του Internet και τη δύναμη να κινητοποιήσω όλους σας, όπως έγινε γι αυτό το θέμα, τη γνώση να κάνω ένα σηματάκι και να ζητώ:
ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΡΙΖΑΡΗ

Παρακαλώ μόνο, Εσάς που τυχόν διαβάζετε τούτο το άρθρο και έχετε σύνδεσμο με τον Τύπο ή τα μέσα, αφιερώστε ένα δημοσίευμα για αυτό το πάρκο, για όλα τα πάρκα της Αθήνας, την ανάσα της.

Μουσικό κομμάτι, Αθήνα και πάλι Αθήνα..

Υστερον:
Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!

Ετικέτες

22 Comments:

Blogger Juanita La Quejica said...

Να διατηρηθεί κήπος στο κέντρο της Αθήνας;
Σε λίγο θα μας ζητήσετε και δωρεάν μεταφορά στο φεγγάρι αγαπητή Κατερίνα!
Συνέλθετε, στην Ελλάδα του Μάκη, της Τατιάνας και των εργολάβων ζούμε!

4:13 μ.μ., Νοεμβρίου 20, 2005  
Blogger πολυβιος said...

συμφωνώ μαζί σου, κατερίνα. ας ελπίσουμε ότι θα διατηρηθεί.

4:43 μ.μ., Νοεμβρίου 20, 2005  
Blogger Marina said...

Τώρα που το δημοσίευσες νάσαι σίγουρη ότι θα το ξηλώσουν το συντομώτερο..έρριξες φώς βλέπεις σε κάποιον χώρο που δεν έχει οικοδομηθεί ακόμη..

5:43 μ.μ., Νοεμβρίου 20, 2005  
Blogger Katerina ante portas said...

Amzanighuh buhuhuku! Den xero kardia mou, ego apo allo planiti fenetai!

9:15 μ.μ., Νοεμβρίου 20, 2005  
Blogger Dimitra said...

Xμμμ...
Μ'αρέσει που έχουμε μαζευτεί έτσι λίγοι εναπομείναντες ρομαντικοί και ποιητές, άντε να δούμε!
Ή θα μας ακούσουν ή θα μας... μαζέψουν ;-)

[Πάντως, μεταξύ μας, καταπληκτικοί οι κήποι εδώ στη ΝΔ Αγγλία, αλλά καταντάει και λίγο νεύρωση το πράγμα με τους ανθρώπους εδώ, you know? Όπως Ελλάδα? - ε, καμία σχέση!]

2:01 π.μ., Νοεμβρίου 21, 2005  
Blogger vasvoe said...

Κι εμένα αυτό που μου λείπει όταν έρχομαι Αθήνα είναι το πράσινο... εδώ πάλι μου λείπει παραλία! Κάντε καμιά κινητοποίηση... όλο λένε και λένε ότι θα δημιουργήσουν "πράσινους πνεύμονες" για την Αθήνα...απαιτήστε το!

12:54 μ.μ., Νοεμβρίου 21, 2005  
Blogger araxtos said...

πιο εύκολο είναι να δημιουργήσουνε παραλία στο London...
χεχεχε
άκου πράσινο στην Αθήνα!

3:02 μ.μ., Νοεμβρίου 21, 2005  
Blogger Νicola Beerman said...

Οταν περναω απο αχτιστη περιοχη γυρναω στους παρευρισκομενους και τους λεω οτι ''σ'αυτο το σημειο πρεπει να φυτεψουν πρασινο ,να φτιαξουν πεζοδρομο,γιατι οχι και ποδηλατοδρομο(10χρονια μετα ακομα περιγραφω αυτο που εζησα στην Ολλανδια το 1997).Ολοι με κοροιδευουν και με λενε ρομαντικο,γραφικο και οτι αλλο μπορειτε να φανταστειτε.Εγω ομως επιμενω και καθε φορα ανοιγω την ιδια συζητηση.Τους εξηγω πως δεν ειναι ανεφικτο.Τους παρακινω να φυτεψουμε ολοι απο ενα δενδρο εξω απ'την αυλη μας,πολυκατοικια κτλ.Αυτοι μου λενε χιλιες δυο μαλακιες.Οτι ταχα τα δενδρα θα κρυψουν τις βιτρινες,οι περιοχες μας ειναι ανισοπεδες για ποδηλατοδρομο,κανει βαρυ χειμωνα για ποδηλατο.Μα τοσο ηλιθιοι ειναι που δεν βλεπουν το καλο το δικο τους και τωνπαιδιων τους;

3:20 μ.μ., Νοεμβρίου 21, 2005  
Blogger Katerina ante portas said...

Καλώς ορίσατε στην παρέα, Vasvoe & araxtos!
Καλησπέρα σε όλους σας!
Ναι στην Αθήνα της φαιδράς νερατζέας και της Παναγίας της Νερατζιώτισσας -βοήθειά μας- πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι το πράσινο εξαρτάται ΚΑΙ απο μάς.
Επειδή έχω δει αυτό που περιγράφει ο Nicola, δηλαδή καταστηματάρχη να δηλητηριάζει και να ξεραίνει το δένδρο του δρόμου για να μην του κλείνει τη βιτρίνα του, επειδή έχω σκεφθεί παρόμοια όταν βλέπω άδειους χώρους, ή διατηρητέα - καταρριπτέα, έχω πεισμώσει...

Κάπου διάβαζα, ότι η τελευταία μόδα στο lifestyle, είναι η κατασκευή κήπων σε ταράτσες κτιρίων ή βεράντες.
Πολύ την πάω την ιδέα! Το επόμενο θέμα του διαχειριστή, στη συνέλευση των ενοίκων μετά το ωράριο του καλοριφέρ!
Φαντάζεσται να κινητοποιηθεί ας πούμε ο Δήμος Αθηναίων και να κάνει ένα ταμείο δωρεάς για το συγκεκριμένο πάρκο, ή το ίδρυμα Νιάρχου, να υιοθετήσει με αποκλειστικά δική του μελέτη και ειδικούς δικούς του, τον -θα μπορούσε να γίνει- όμορφο κήπο...
Όσο για την Αγγλία που λέει η De(e)lumina, ναι στο άλλο άκρο! Δείτε ας πούμε κάτι που έλαβα με newsletter σχετικό με κηπουρική,εδώγια την ανησυχία του υπουργείου περιβάλλοντος εκεί.

6:58 μ.μ., Νοεμβρίου 21, 2005  
Blogger Katerina ante portas said...

Επειδή καλά τα λόγια αλλά καλύτερα τα έργα, σας ενημερώνω ότι έστειλα ΤΩΡΑ e-mail στην κυρία Ντόρα Μπακογιάννη (mayor@cityofathens.gr)
ως εξής:

Θέμα:ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ-ΚΗΠΟΣ(Πρώην σχολή)ΡΙΖΑΡΗ
Αξιότιμη κυρία Δήμαρχε,

Παίρνω το θάρρος να σας παρακαλέσω να διαβάσετε τις σκέψεις μου σε αυτό το blog http://katerinaanteportas.blogspot.com/2005/11/illusion.html

Ο κήπος της Ριζάρη, στον οποίο αναφέρεται το άρθρο, θα μπορούσε να εξελιγχθεί σε κόσμημα του Δήμου -και πράγματι είναι χώρος άνετα προσπελάσιμος, κεντρικός, προβολής λόγω των ξενοδοχείων, των μουσείων και των πρεσβειών-, με πολύ λίγη προσπάθεια, αλλά με πολλή καλή θέληση και όραμα.
Για όποιον γνωρίζει δε και τα αγαθά της αερόβιας άσκησης, σας βεβαιώ, η διαμόρφωσή του είναι τέτοια, που διευκολύνει την συστηματική αεροβική πεζοπορία,δύσκολη κατα τα άλλα στην προβληματική μας πόλη.

Αφορμή να απευθυνθώ σε σάς, ήταν τα εγκαίνια σήμερα χώρου πράσινου και αναψυχής στα Κάτω Πατήσια, όπως διάβασα τώρα, στην ιστοσελίδα του Δήμου, από όπου, αφου σας συγχαρώ, σταχυολογώ.
"βρίσκεται σε μια περιοχή η οποία αντιμετωπίζει πρόβλημα στάθμευσης, αλλά και έλλειψης πρασίνου και χώρων αναψυχής για τα παιδιά"
"Σε δηλώσεις της η Δήμαρχος Αθηναίων τόνισε ότι η περιοχή των Κάτω Πατησίων έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από τέτοιου είδους παρεμβάσεις και γι΄αυτό το λόγο θα ακολουθήσουν κι άλλες. Ζήτησε μάλιστα από τους κατοίκους της περιοχής να βοηθήσουν ώστε ο χώρος να παραμείνει στην όμορφη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα"

Είναι γνωστή η χρηστική δημιουργία των κήπων στην κλασσική πολεοδομική αντίληψη. Κάπου μάλιστα άκουσα ότι η εξέγερση στα σοκολά προάστεια των Παρισίων οφειλόταν και στην βιαστική ανοικοδόμιση πολυκατοικιών-τεράτων, χωρίς προηγούμενη πολεοδομική μελέτη, χωρίς χώρους πράσινου, αναψυχής και άθλησης.
Κάτι που θυμίζει την άναρχη δόμηση στην πόλη μας, γιατί την οποία βεβαίως δεν ευθύνεστε. Όμως θα ήταν ωραίο εάν σας αποδίδαμε την αναβάθμιση όλω των χώρων του πράσινου στην Αθήνα.

Παρακαλώ να λάβετε υπόψη ότι κάθε άλλο παρά κάτοικος της περιοχής είμαι
αλλά εκτίμησα την εγκατάλειψη και τη δυνατότητα αναδημιουργίας.

Σας ευχαριστώ(υπογραφή)


Εάν θέλετε φίλοι μου να βοηθήσετε, στείλτε ένα email με το ίδιο θέμα και απλά γράψετε: ΣΥΜΦΩΝΩ ή ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ ή κάτι παρόμοιο

9:02 μ.μ., Νοεμβρίου 21, 2005  
Blogger vasvoe said...

το έστειλα κι εγώ το email!

για να δούμε...

4:39 μ.μ., Νοεμβρίου 29, 2005  
Blogger Rodia said...

**Τα κτίρια της σχολής Ριζάρη γκρεμίστηκαν σε μια νύχτα πάνω σε κάποια πολιτική αναμπουμπούλα. Σε κάθε πολιτική αναμπουμπούλα γκρεμίζονται κι απο μερικά διατηρητέα κτίρια και χτίζονται κι απο μερικά πάρκα ή σκάβονται κι απο μερικες τρύπες στη θέση κάποιων οικοπέδων.
**Το οικόπεδο Ριζάρη έμεινε κάμποσα χρονάκια στην ησυχία του, να ανθίζει με αγριολούλουδα και αγριόχορτα κάθε άνοιξη και να κάνει ο κάτοικος της περιοχής εκεί Πρωτομαγιά αντί να τρέχει στα κατσάβραχα -υπάρχουν και πτωχοί στο Κολονάκι, οι πλούσιοι έχουν μετακομίσει στας Εκάλας.
**Στο οικόπεδο αυτό προκηρύχτηκε διαγωνισμός αρχιτεκτονικός για Οπερα, μπαλέτο και άλλα πολιτιστικά δρώμενα, πολύ ΠΡΙΝ γίνει το Μέγαρο -όλα στο κέντρο της Αθήνας. Το οικόπεδο Ριζάρη γλίτωσε το χτίσιμο, παρ' όλο που ο διαγωνισμός κερδήθηκε και αποζημιώθηκε το γραφείο μελετών που διακρίθηκε.
**Λίγα χρόνια αργότερα, σε σχέδιο αρχιτεκτόνισσας του ΥΠΕΧΩΔΕ έγινε η ανάπλαση, αν και ήταν γνωστό ότι εκεί θα γινόταν σταθμός του ΜΕΤΡΟ. Το χάρηκαν οι περίοικοι αυτό το όμορφο παρκάκι για αρκετά χρόνια.
**Ολο αυτό τον καιρό, ο σύλλογος ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ αγωνίζεται για διάφορα στην περιοχή, ένα απο αυτα και το πάρκο της Ριζάρη. Στην υπόθεση του πάρκου της ΕΣΑ και του υπαίθριου θεάτρου πίσω απο το Μέγαρο, έχασε: Εγινε το γκαράζ που εξαφάνισε υψηλή χλωρίδα και θέατρο -φύτεψαν χορτάρι απο πάνω του, ε και;
**Το υπόγειο γκαράζ στο παρκάκι του Ευαγγελισμού το κρατάει με τα δόντια να μη ξεπεταχτεί, ο σύλογος κάθε τόσο οργανώνει μαζώξεις αλλά πολλοί μετακόμισαν απο εκεί και τα νοσοκομεία θέλουν ασθενείς και όχι υγιείς.
**Εχασε και το σταθμό του ΜΕΤΡΟ, αλλά εκεί δεν είχε και πολλά όπλα να πολεμήσει. Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το κέρδισε προς το παρόν.
**Το πολιτιστικό συγκρότημα Οπερας, μπαλέτου, κλπ, βρίσκεται στα σκαριά -κατι ακούω τελευταία, αναζωπυρωνεται το μένος των οπερετιστών για Μέγαρο. Δεν έχω κάτι εναντίον της Οπερας, προτιμώ όμως λίγη ανάσα στο ύπαιθρο απο τη κάπνα του φουαγέ.
**Το Μέγαρο θα μπορουσε να καλύψει και τις ανάγκες της Οπερας και του μπαλέτου, μας έφαγε όμως η οικονομία. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο αμαρτωλό παραμύθι με πολλούς μάγους.
**Πολεμίστε, πολεμίστε, ο επιμένων νικά, στο τέλος θα δούμε τίνος η επιμονή είναι ισχυρότερη. Ποιος είπε ότι το κράτος είμαστε εμείς; Να του πείτε πως κάνει λάθος. Κράτος δεν υπάρχει, όταν που η ανάσα του ενός είναι τροφή για τον άλλο.
ΣΗΜ. Ξέρεις τι είπε ο Τσαρούχης; Οτι «μεγάλος ευεργέτης θα είναι απο τώρα (δεκαετία του '60;) και στο εξής εκείνος που θα γκρεμίζει ένα κτίριο για να το κάνει πάρκο και όχι αυτός που θα χτίζει ένα κτίριο»

ΠΟΡΙΣΜΑ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ

9:28 π.μ., Νοεμβρίου 30, 2005  
Blogger Katerina ante portas said...

Σε ευχαριστώ ευγενικέ μου barbarian για όλες τις πληροφορίες! Εγώ δεν είμαι κάτοικος της περιοχής. Έτυχε να το διασχίσω τυχαία πολλές φορές και συνέβη αυτό που διάβασες. Εκτίμησα τη διαμόρφωση και την προσπάθεια που είναι φανερό πως και γιατί έγινε, αν ασχοληθείς λιγάκι και παρατηρήσεις γύρω. Από τότε, έχω πάει πολλές φορές, απλά για να περπατήσω.
Εαν γίνει κινητοποίηση απο το σύλλογο που αναφέρεις, θα συμμετάσχω και θα καλέσουμε blog-σύναξη!
Θα θυμάμαι τον Τσαρούχη κάθε φορά που βλέπω διατηρητέα/καταρριπτέα που θα μπορούσαν να γίνουν δόντι πράσινου παντού. Αλλά εδώ χρειάζεται και η δική μας υπευθυνότητα, σαν πολίτες για τη διατήρηση του πάρκου. Άλλη πονεμένη ιστορία.
Σε ευχαριστώ και πάλι!

8:25 μ.μ., Νοεμβρίου 30, 2005  
Blogger Katerina ante portas said...

Ευγενική θα έπρεπε να πώ! ;)

8:27 μ.μ., Νοεμβρίου 30, 2005  
Blogger Rodia said...

Εχω ένα φίλο που είναι υπέρμαχος της σκέψης περί της δύναμης που θα ασκείται μελλοντικά απο τους χρήστες του διαδικτύου. "Το ιντερνέτ θα ασκεί πολιτική" λέει και ξαναλέει.
Δεν το πολυπιστεύω, όχι επειδή είναι αδύνατο να συμβεί, αλλά επειδή και πάλι θα είναι ελεγχόμενο. Απο τους ίδιους τους χρήστες των οποίων η χρήση γίνεται ανάλογα με τα κέφια τους, είναι δλδ η διάθεσή τους ασταθής. Θα μου πεις ότι και όλοι όσοι ψηφίζουν στις εκλογές δεν ψηφίζουν στα σοβαρά.
Στο πλαίσιο λοιπόν του τι μπορεί να κάνει μια... μπλογκαρία, μένω στη πάντα και περιμένω να κόψω κίνηση. Αμήν να πετύχει η νέα γενιά σε όσα η παλαιότερη απέτυχε. Εγώ θα κάθομαι στο πληκτρολόγιό μου και θα ψηφίζω και θα διαμαρτύρομαι. Αυτό θα είναι άραγε περισσότερο αποτελεσματικό απο τις φωνές και τις συγκεντρώσεις επιτόπου?
Μήπως το ζητούμενο είναι να κλειστούμε στα σπιτάκια μας και να ενημερωνόμαστε όπως οι εξουσιάζοντες θέλουν? Να είναι μέρα έξω βροχερή και να μας λέν "λιακάδα έχει" και να το πιστεύουμε...
Αρκετά φλυάρησα όμως, ε

:-)

2:47 π.μ., Δεκεμβρίου 01, 2005  
Blogger Marina said...

Και εγώ το έστειλα..Αυτό για τους κήπους στις ταράτσες το έκανε μιά φίλη μου στη δική της και είναι μία σκέτη Μαγεία..γεμάτη κόσμο που το καλοκαίρι κάθονται κάτω απο τη σκιά και πίνουν καφεδάκι

4:00 μ.μ., Δεκεμβρίου 01, 2005  
Blogger Katerina ante portas said...

Έχουμε πολλά να κάνουμε ο καθένας μόνος του, αντίσταση στον ωχαδερφισμό μας, ακόμα και απο τον καναπέ μας.
Ακόμα και γύρω μας, για παράδειγμα το πετυχημένο πείραμα του κήπου στην ταράτσα, της φίλης σου Μαρίνα!
Πάλι ζήλεψα τους Εγγλέζους. Στο Λανκασάιαρ!
Τι ζητάμε βρε αδερφέ, έναν ελληνικό κήπο. Φυτέψτε δένδρα που δεν χρειάζονται πότισμα. Συκιές, να τρώνε σύκα οι διαβάτες και τα πουλιά. Κουκουναριές, χαρουπιές, και όχι γρασίδι ή ακριβά φυτά. Μιμηθείτε την ελληνική φύση. Να πάρετε σύμβουλο και ένα δασοπόνο, να έχει δουλειά να κάνει!
-Με την ευκαιρία ευχαριστώ όλους σας και προπάντων τον Γιάννη-(Αρκούδο).

11:47 μ.μ., Δεκεμβρίου 01, 2005  
Anonymous Ανώνυμος said...

Μια και έφερες παράδειγμα το Lankashire, αξίζει να δεις το sub directory "Parks & openspace" εδώ http://www.lancashire.gov.uk/corporate/atoz/a_to_z/serviceSearch.asp?L=2&L1=100009

Stasa

1:51 π.μ., Δεκεμβρίου 02, 2005  
Anonymous Ανώνυμος said...

Το 1989 γνώρισα τον κο Καλλίστρατο που ήταν - αν δεν κάνω λάθος - καθηγητής στο πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων και ο οποίος μαζί με την ερευνητική του ομάδα είχαν "φτιάξει" το χώμα Καλλίδενδρο και είχαν ήδη προτείνει στον τότε Δήμαρχο της Αθήνας Αντώνη Τρίτση τη δενδροφύτευση των ταρατσών της Αθήνας! Ηταν μια πολύ προχωρημένη ιδέα για την εποχή της - μήπως και για σήμερα - αλλά ο Τρίτσης θυμάμαι πως μου έλεγε ο κος Καλλίστρατος που όλο τον μπέρδευα και τον αποκαλούσα κο Καλλίδενρο κι όλο του ζητούσα συγνώμη κι όλο με συγχωρούσε με χαμόγελο, ο Τρίτσης λοιπόν μου έλεγε ο καθηγητής πως έβλεπε την πρόταση με πάρα πολύ καλό μάτι και είχε ξεκινήσει προσπάθειες. Με το χώμα καλλίδενδρο είχαν ήδη φυτευτεί τεράστιες εκτάσεις σε άγονόυς αφρικανικούς τόπους με καταπληκτικά αποτελέσματα.

Ο Τρίτσης δεν πρόλαβε να κάνει κάτι παραπάνω, ο καθηγητής δεν ξέρω τι ανταπόκριση βρήκε και αν τη ζήτησε απο τους επόμενους, πέρασαν τα χρόνια, ποτέ δεν έμαθα νέα του, το καλλίδενδρο πουλιέται σε ορισμένα μεγάλα φυτώρια σε μεγάλες πράσινες σακούλες, είναι λίγο πιο ακριβό από τα άλλα χώματα και είναι πάαρα πολύ πλούσιο και θρεπτικό χώμα για δέντρα και φυτά που τους ζητιέται να αναπτυχθούν σε δύσκολες συνθήκες.

Ισως αυτά να τα ξέρετε ήδη,
σας ευχαριστώ

10:41 μ.μ., Ιανουαρίου 01, 2007  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

9:34 μ.μ., Μαρτίου 17, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Με κάποια καθυστέρηση δημοσιεύω περισσότερα για τον καθηγητή Καλλίστρατο που μας ανέφερα ο ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ και εμπνευστή της μεθόδου "καλλίδενδρον".Mακάρι να ζούσε ο Τρίτσης, είμαι σίγουρη ότι θα έκανε το όραμα πραγματικότητα..

11:51 μ.μ., Ιουλίου 25, 2009  
Blogger Katerina ante portas said...

Δικαιωθήκαμε!!
O κήπος της Ριζάρη, αποδόθηκε ως Πάρκο σήμερα τα εγκαίνια!!!!

6:22 μ.μ., Δεκεμβρίου 12, 2009  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.