Πέμπτη, Δεκεμβρίου 02, 2010

π.Eυσέβιος Γιαννακάκης-Οδηγίες προς ναυτιλομένους!


Άκουγα τις προάλλες ένα νεαρό ιερέα, τον π.Ανδρέα στο ραδιόφωνο να μιλά με το σφριγηλό τόνο της νεανικής του φωνής, με γλώσσα καθημερινή, διόλου ξύλινη, με χρώμα και διάθεση στήριξης για τις λύπες της ζωής και τη στάση και τον αγώνα του καθένα μας.
δηγίες προς ..ναυτιλομένους" σκέφθηκα, αφού στο πέλαγο των θλίψεων σήμερα, θέλεις να ακούσεις μιά τέτοια φωνή, θέλεις κάποιον να στήσει το αυγό του Κολόμβου για σένα όρθιο.
Θυμήθηκα τότε ζωηρά, μια στιγμή στη ζωή μου, όταν ζούσε ακόμα ο μακαριστός εξαγιασμένος Γέροντας πνευματικός μου, π.Ευσέβιος Γιαννακάκης, ο αγιοΛαυρεώτης ιερομόναχος.
Ήταν περίοδος δοκιμασιών πάλι, τόσο στην προσωπική όσο και την επαγγελματική μου ζωή. Λες και είχαν ξεσηκωθεί όλοι οι άνεμοι ενάντιοι.. Κατανόηση πουθενά..Ούτε από τους πολύ δικούς μου ανθρώπους για τα απλούστερα των πραγμάτων..Τό'χει άλλωστε περιγράψει ο μέγας Παύλος, όχι μάλλον όχι, ο αγ.Γρηγόριος ο Θεολόγος γλαφυρά:Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει. Όπως τότε, στη βάρκα βολτίτσα στη λίμνη με τους Αποστόλους, ο "Χριστός καθεύδει",έχει γύρει κουρασμένος και κοιμόταν όταν ξέσπασε η τρικυμία που έκοψε τα ύπατα των έμπειρων ψαράδων.. Τους έλειψε η πίστη στη δοκιμασία, αν και πάντα ο Χριστός ήταν εκεί, δίπλα τους..
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε σε μένα και τη θύμηση. Είχα τηλεφωνική λοιπόν επικοινωνία με τον π.Ευσέβιο, γιατί εκείνο τον καιρό ήταν στο μοναστήρι του Αγ.Ιωάννη του Θεολόγου στο Βερίνο, όπου μια νέα αδελφότητα γυναικών έστηνε την "κυψέλη" της εκεί. Του έλεγα τις θλίψεις μου και τα προβλήματά μου, όπως θα το έκανα κάτω από το ευλογημένο πετραχήλι του..Ανάμεσα στα άλλα, ακούω Τον να μου λέει
-Η θλίψη και η στενοχώρια δεν είναι ίδιον του Χριστιανού κυρία Κατερίνα. Όταν θα στεναχωριέσται να γελάτε!
Ναί σκέφθηκα ανόρεχτα και μεταξύ μας λίγο ειρωνικά, έτσι χαχα χα με σερνάμενο τόνο στο σκοτεινό μου μυαλό..
-Να, έτσι μου απάντησε χαχα χα.. και μιμήθηκε ακριβώς τον τόνο στη σκέψη μου!
Ξέσπασα τότε,σε ένα αβίαστο, λυτρωτικό γέλιο από την ψυχή μου και με ακολούθησε γελώντας στη μικρή μας αυτή "μυστική συνωμοσία"!
Γιά όσους έχουν την θαυμαστή εμπειρία της συνάντησης με ένα πνευματικό, διορατικό, άγιο, δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο για την ποιμαντική του αγίου πατρός Ευσεβίου. Του συμπατριώτη μου, αφού γεννήθηκε στο Γεωργίτσι της Λακωνίας, συνομήλικος, ίσως και συμμαθητής στο Γυμνάσιο της Σπάρτης, του πατέρα μου.Γεγονός είναι πως αν στον πατέρα χρεωστώ το "ζήν", στον μακαριστό π.Ευσέβιο Γιαννακάκη, χρωστώ το "ευ ζήν", χρωστώ τα πάντα. Χρωστώ μια καλύτερη Κατερίνα, με ημερότερο βλέμμα και αρκετά περισσότερη αγάπη, χιούμορ και..ευθυμία, ακόμα και στα δύσκολα!
Γιά όσους πάλι, δεν έχουν συναντήσει έναν τέτοιο πνευματικό, κυκλοφορεί μια σπουδαία έκδοση, από την Ι. Μ. ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΒΕΡΙΝΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, μια ευλαβική αναφορά στο πρόσωπο του π.Ευσεβίου Γιαννακάκη. Μια ζωή μυστικού αγώνα, με το κεφάλι πάντα ψηλά..
Στη βιτρίνα,στο αρχονταρίκι, που οι αδελφές της Μονής θησαυρίζουν θυμητάρια από τα ελάχιστα προσωπικά του πράγματα, στάθηκα στο ζευγάρι τα παπούτσια του..Οι μύτες, φθαρμένες από τις πολλές μετάνοιες προσευχής, για τα πνευματικά του παιδιά, για τα προβλήματα των ανθρώπων, για τον κόσμο ολάκαιρο..
ταν θα μπαίνετε στο σπίτι των γέρων γονιών σας κυρία Κατερίνα, να μπαίνετε σαν τον ήλιο, που ζεσταίνει και φωτίζει τα σκοτάδια. Να τους κάνετε να χαμογελούν..
Επέμενε πολύ πάνω σε αυτό ο μακαριστός, στο γέλιο από μέσα μας, στο κουράγιο που δίνει η ψυχή μας στο είναι μας, σαν τη μαγιά που αναπλάθει τόνους αλεύρι..
ταν ξεκινάμε το ταξίδι μας στη θάλασσα της ζωής, μου έλεγε πάλι, ποτέ δεν κυττάμε πίσω, μόνο την απέναντι ακτή, που θα φθάσουμε λάμνοντας στις δοκιμασίες..
ι σύζυγοι μαζί, λάμνουν, κωπηλατούν στη ζωή, φέρνοντας τη βαρκούλα του οίκου τους ομαλά, αν συντονίζονται στο κουπί.. Φαντάσου τι θα γίνει αν λάμνει ο ένας από εδώ και ο άλλος από εκεί!
Αυτές ήταν οι "οδηγίες προς Ναυτιλομένους" που ο π.Ανδρέας Κονάνος, ο νεαρός πνευματικός, μου θύμησε στο από ερτζιανών ταξίδι μας στα "Αθέατα Περάσματα"..
Αιωνία ας είναι η μνήμη του μακαριστού πνευματικού μου, ας έχουμε την ευχή του..
Στον άγιο Γέροντα, είχα αναφερθεί και παλαιότερα παρουσιάζοντας το δικό του βιβλίο "Κοντά στον πόνο μαζί με τους πονεμένους", αφού ο π.Ευσέβιος ήταν χρόνια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, κάνοντας πράξη τον τίτλο.
Ύστερον Μια ενδιαφέρουσα αναφορά στον άγιο Γέροντα γίνεται εδώ, στον αγ.Φίλιππο Αιτ/νίας. Επίσης στα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ. Η αδελφότητα των μοναζουσών στον αγ.Ιωάννη Θεολόγο-Βερίνο Αιγίου, με τη συμπλήρωση 20 χρόνων απο την κοίμησή του, κυκλοφόρησε το παρόν βίντεο:

Ετικέτες ,

4 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Xαίρω που είχαμε τον ίδιο πνευματικό, τον πνευματικό της
Αγάπης. Δεν είναι τυχαίο που ήταν στο μοναστήρι του Αποστόλου του ηγαπημένου..
Μου έκανε εντύπωση που στα οσιακά τέλη του θέλησε να αφήσει τελευταία παρακαταθήκη στις αδελφές την Αγάπη και την ενότητα. Πλέκοντας τα δάκτυλα σήκωσε τα χέρια του και τους είπε "έτσι να είσαστε"!

4:07 μ.μ., Δεκεμβρίου 02, 2010  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλημέρα ανώνυμε σας ευχαριστώ για το σχόλιο, χαίρω και εγώ!
Πράγματι, ήταν τόσο μεγάλη η Αγάπη του που ο καθένας από εμάς "χόρταινε" και νόμιζε ότι την έχει όλη, ακέραιη.. Μικροί, μεγάλοι!
Σήμερα που τα Καλάβρυτα τιμούν τη μνήμη των σφαγιασθέντων, θα πρέπει να σχολιάσουμε ότι ο π.Ευσέβιος ήταν από τους δύο επιζώντες της αγ. Λαύρας, γιατί ως νεαρός διάκονος είχε φυγαδεύσει τα άγια λείψανα στο δάσος, αν θυμάμαι καλά την ιστορία.
Γεγονός είναι ότι πρωτοστάτησε στην οργάνωση κάποιας υποτυπώδους διαβίωσης των γυναικόπαιδων το βράδυ εκείνο της μεγάλης σφαγής. Επίσής στη συγκέντρωση και τα τυπικά στις σορούς των αθώων θυμάτων της τραγωδίας των Καλαβρύτων, που προκάλεσαν οι συμπατριώτες της κυρίας Μέρκελ.
Το ίδιο ανάλγητοι, πάντα, φαίνεται, όσα χρόνια και να περάσουν..
Μακάρι ο Γέροντας να εύχεται για μας σήμερα στο θρόνο του Θεού..

12:15 μ.μ., Δεκεμβρίου 03, 2010  
Anonymous Ανώνυμος said...

Και της είπα, πως θα κατορθώσει, μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, να τη μεταβάλει σε χαρά. Μέσα στη θρησκεία μας είναι αυτό το πράγμα πάρα πολύ, και οι Άγιοι μας το είχανε πάρα πολύ. Δηλαδή είχαν εύρει τρόπο να μεταβάλλουν την κατάθλιψη σε χαρά. Και αυτός ο τρόπος ήτανε έτσι, ξέρανε πως θα δοθούνε στο Θεό.

π.Πορφύριος, για την κατάθλιψη
(http://tinyurl.com/37pkmvb)

Όλοι οι άγιοι μέσα από το Πνεύμα το άγιο, λένε το ίδιο! Συμφωνείτε;

2:35 π.μ., Δεκεμβρίου 28, 2010  
Blogger Katerina ante portas said...

Διέλαθεν η υπόδειξή σου-άρθρο- για την Κατάθλιψη ανώνυμε! Ασφαλώς και συμφωνώ!

2:26 μ.μ., Ιανουαρίου 20, 2011  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.