Το φανάρι του Διογένη στην Αθήνα

Me την άδεια του Νίκου Παυλάκη στην κόρη Αναστασία, γίνεται η ανάρτηση αυτής της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Είναι ακουστό ως φανάρι του Διογένη, το πολύ γνωστό μνημειο του Λυσικράτους. Χορηγός Αθηναίος , που βραβεύτηκε με τιμητικό έπαθλο χάλκινο τρίποδα, όταν ανέλαβε προφανώς τη συγκρότηση του χορού αλλά και τα έξοδα διεξαγωγής χορευτικών αγώνων κατά τις επίσημες τελετές.
Επ αυτών πληροφορεί η επιγραφή εμπρός από το μνημείο, ότι τα παιδιά από τη φυλή Ακαμαντίδα, ( να θυμήσω, ότι από αυτήν καταγόταν και ο Περικλής), νίκησαν, με αρχηγό χορωδίας τον Λυσιάδα και στο φλάουτο τον Θέωνα, ενώ χορηγός ήταν ο Λυσικράτης επί άρχοντος Ευαίνετου:
«Λυσικράτης Λυσιθείδου Κικυνεύς εχορήγει
Ακαμαντίς παίδων ενίκα θέων ηύλει
Λυσιάδας Αθηναίος εδίδασκε Ευαίνετος ήρχε»

Αν απορείτε πως διασώθηκε αυτό το πολύ καλά διατηρημένο μνημείο ενώ άλλα αναθήματα της οδού Τριπόδων ή κατατεθημένα στο γειτονικό ιερό Διονύσου εξέλιπαν, είναι γιατί συμπεριελήφθη στο μοναστήρι Γάλλων καπουτσίνων μοναχών, το 1669...
Δεν είναι μόνο η ξεχωριστή αρχιτεκτονική του αλλά και η επιλογή των υλικών κατασκευής που το κάνουν μοναδικό. Μάρμαρο κυανωπό Υμηττού, λίθους Πόρου για το κρηπίδωμα κλπ.
Προς τι το σημερινό αφιέρωμα και post θα μου πείτε; Μόνο για την ωραία φωτογραφία; Για την Αρχιτεκτονική των μνημείων;
Μα γιατί εξέλιπαν οι χορηγοί τύπου Λυσικράτη σήμερα.. Αν θεωρήσει κανείς χορηγούς για ένα αγώνα για παράδειγμα, σήμερα τους διαφημιζόμενους, τότε θα παρατηρήσει τους ρύπους από τα διαφημιστικά, τα ευτελή υλικά, το συμφέρον που θα εξαγοραστεί εμπορικά, ακόμα και τους κίνδυνους από τις κρεμαστές πινακίδες, τόσο αντιαισθητικές, τόσο εμπόδιο στη θέα ..
Η ίδια η χορηγία σαν έννοια εξέλιπε. Όλοι προσβλέπουν στην κρατική επιχορήγηση. Η νοοτροπία που βούλιαξε τη σημερινή μας πολιτεία..
Ευχαριστώ άλλη μια φορά το Νίκο Παυλάκηκαι την τέχνη του, που απαθανάτισε έτι περαιτέρω ένα αθάνατο μνημείο, ώστε και σήμερα να μιλάμε για το Λυσικράτη και τη νίκη της Ακαμαντίδας φυλής!
Ύστερον: Τώρα που το σκέφτομαι, ένας λόγος είναι ακόμα, γιατί σαν τον λογοπαίγμονα, κυνικό φιλόσοφο Διογένη, "άνθρωπο ζητώ", ζητούμε οι Έλληνες.Συμπατριώτη μας, ώριμο, ελισσόμενο με τη διεθνή διπλωματία, Θεό φοβούμενο, να αναλάβει τα ηνία της χώρας μας της ταλαίπωρης, για να του πούμε σαν, μάλλον πιο εναγώνια από τον Διογένη (σημαίνει «ο ανήκων στο γένος του Δία», ο από θεϊκή γενιά) “Αποσκότισόν με”...
-Ακούμε Μίμη Πλέσσα, Χάρων και Μένιππος-Νεκρικοί Διάλογοι