Βιβλία, βιβλία και γνώση!

π.Ευσέβιος Γιαννακάκης

Δύο αφορμές μου δίνονται σήμερα για το σημερινή καταχώρηση. Η μία είναι το σχόλιο του νεαρού φίλου στη χθεσινή καταγραφή, “ Ειλικρινά, με αφήνουν αδιάφορο κλπ” και η άλλη, ένα βιβλίο: “Κοντά στον πόνο και μαζί με τους πονεμένους”. Γραμμένο απο τον ίδιο, το συμπατριώτη μου, μακαριστό πλέον, αλλά στη ζωή άγιο , γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη, βραβευμένου απο το ίδρυμα Λαιμού, ως ιερέας της χρονιάς. Μου το έστειλαν από το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Βερίνο.
Τον π. Ευσέβιο Γιαννακάκη, τον γνώρισα στο εκκλησάκι του Αγ. Λουκά , μέσα στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όταν δοκιμάστηκαν σωματικά και νοσηλεύτηκαν δικοί μου. Εκεί αναλώθηκε με τα χαρίσματά του, προορατικό, ιαματικό, ποιμαντικό, δίπλα στο νοσηλευόμενο, δίπλα στους δικούς τους, σχεδόν μέχρι λίγα χρόνια, προ του θανάτου του, στο Βερίνο.
Τότε, ήταν μέρα θεοφανείας για μένα, που σαν τον νεαρό μου φίλο, "δεν με αφορούσε η υπόθεση θρησκεία και πίστη"...
Είχα ήδη φτιάξει την οικογένειά μου, είχα καταξιωθεί στη δουλειά μου, αισθανόμουνα τα φτερά μου τεράστια και γερά για μεγάλες πτήσεις.. Μέσα σε μισή ώρα, η συζήτηση με το γέροντα, που φανέρωσε απροσδόκητα και κατά τρόπο αυθεντικό, αυτό που τα βιβλία δεν είχαν καταφέρει, με προσγείωσε. Για να δεχτώ την ευχή, κάτω από το πετραχήλι του, δεν ταπείνωσα μόνο το κεφάλι και το σώμα, αλλά και την ψυχή και τη διάνοια. Μωρή μέσα στην αγάπη του Θεού, είδα τον κόσμο όλο, με άλλα μάτια…
Γέροντας στην ορθοδοξία, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην μεγάλος σε ηλικία, αλλά σε σοφία, σε γνώση Θεού. Έτσι τον πολιό γέροντα Σίμωνα π.χ., στην Πεντέλη, διαδέχτηκε στην πνευματική ποιμαντική ο νεότατος π. Ονούφριος.
Η επίδραση στη ζωή μας, των Γεροντάδων, έρχεται σαν δροσερό αεράκι. Και άλλοτε, σαν βίαιη και φοβερή πνοή, που σου καθαρίζει το μυαλό και την αντίληψη, σου δυναμώνει την ψυχή, σου δίνει όραμα και ελπίδα, όσο καμία μελέτη ή διαδασκαλία.
Αν ο Θεός έπαιρνε θέση δίπλα μας, τότε, θα είχε τη μορφή κάποιου , που βίωσε απόλυτα την Αγάπη, την Απλότητα και την Αλήθεια, ενός Γέροντα, ή μιας Γερόντισσας, της ορθόδοξης παράδοσης.


Οι ίδιοι, ολόκληροι φως και αγάπη, γίνονται μαγνήτης που ελκύει το μέταλλο της καρδιάς μας και διαλύουν τη μασκαράτα της πανοπλίας μας και τα φτιασίδια του εγωισμού μας.
Όπως υπήρξαν ο γέρων Πα-ί-σιος ο αγιορείτης, ο γέρων Πορφύριος στον Ωρωπό, ο Ιάκωβος, στην Εύβοια, η Γαβριηλία στην Αθήνα, η Μακρίνα στο Βόλο ο Φιλόθεος Ζερβάκος στην Πάρο, τόσοι άλλοι και ο ανακηρυγμένος άγιος της Αίγινας, Νεκτάριος.

Όπως υπάρχουν σήμερα στη ζωή πολλοί, αυτοί που -ευτυχώς- είναι η πνευματική τους συνέχεια..

Τα υπόλοιπα δύο βιβλία που παρουσιάζω, μια και πλησιάζουν Χριστούγεννα, είναι αφιερωμένα σε δυο πολύ γνωστούς και καταξιωμένους γεροντάδες:

Του Κλείτου Ιωαννίδη, "Ο γέρων Πορφύριος-Μαρτυρίες και εμπειρίες", 8η έκδοση και του Νικ.Ζουρνατζόγλου, "Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης 1924-1994"-Μαρτυρίες προσκυνητών".