Μιχαήλ και Γαβριήλ, αρχιστράτηγοι

Λατρεύω τα μικρά εκκλησάκια, τα ξωκλήσια, που έχουν πνεύμα Παπαδιαμάντη, ευωδία ξύλου ή ασβέστη αντί λιβανιού και ατμόσφαιρα εξαγιασμένη.
Λατρεύω τους "χωριάτες" αγίους όπως τους απεικόνισε ο χρωστήρας ντόπιου και άγνωστου μαΐστορα.
Λατρεύω τα πρόσωπα των πιστών που είναι το πλήρωμα, το εκκλησίασμα και οι επισκέπτες τους. Σκαμμένα, απλά, αφτιασίδωτα, αυθεντικά, πνίγουν το λυγμό ή την αγωνία τους πίσω από ένα ψιθυριστό Κύριε ελέησον και καλούν την Παναγιά, μάρτυρα και μεσίτρια στο αίτημά τους. Με τόση απλότητα και άλλη τόση απόλυτη πίστη.
Σήμερα που γιορτάζει η πρωτοκόρη, σε ένα τέτοιο εκκλησιδάκι, λειτουργήθηκα και κοινώνησα.
Ενας γέροντας παπάς με στεντόρεια φωνή έκρουε την πόρτα του Παράδεισου για χάρη μας.
Ένας απλός ψάλτης, χωρίς τεριρέμ και περίτεχνα αβουγαδή, ύμνησε τη δόξα των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και ετοίμασαν την ψυχή μας να ανοίξει στη χάρη και τα φώτα της Δόξας του Θεού.
Ένας "φιλόξενος" άγιος , στέγασε αυτή τη μικρή γιορτή των Αγγέλων, στο σπίτι Του, και η δέηση «Ἄγγελον εἰρήνης φύλακα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν», ακούστηκε συγκλονιστική: Όλοι μας έχουμε δωρεάν.. bodyquard ψυχής και σώματος! Προνόμιο πεπερασμένο, που ακριβοπληρώνεται μάλιστα, από τους επώνυμους και μόνο για τη σωματική τους ακεραιότητα!!

-Xρόνια πολλά σε όλες και όλους όσους γιορτάζουν!