O “Γιαννάκης που πορπατεί”!

Ή πως η ΤΕΧΝΗ είναι μία πάντοτε!


Η διαφήμιση απασχόλησε και απασχολεί μερικά από τα ποιο ανοιχτά και δημιουργικά μυαλά που επικοινωνούν, όχι μόνο με τη “μάζα”, αλλά και με την εποχή τους και τα τρέχοντα ερεθίσματα γύρω. Μη ξεχνάμε ότι γνωστός“στοχαστής” είναι από τον κορμό της διαφήμισης. Σήμερα πολλοί σημαντικοί μπορούν να κάνουν όχι μόνο έξυπνη “προπαγάνδα”, αλλά και “τέχνη” και να διαμορφώνουν αισθητικά το κοινό, είτε της τηλεόρασης, είτε των μέσων Μ.Ε.
Το σχετικό φιλμάκι του γνωστού ποτού του τίτλου, (η ατάκα νομίζω ήταν του Ζαμπέτα, πάντως από τις παλιές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες), είναι ένα από αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς και να το αναζητείς, για την ευρηματικότητά του. Ξέρετε, είναι το ανθρωπάκι που ξεπηδάει από έναν επικό πίνακα του ρομαντισμού, πατάει στον ιμπρεσσιονισμό του Σερά και παίρνει το πόδι του κυβισμού για να περάσει την πόρτα της εξπρεσσιονιστικής πρωτοπορίας!
Όμως για μένα, λειτούργησε σαν το “αυγό του Κολόμβου”, λόγω του θέματός του, λυτρωτικά!

Από την Κυριακή κουβαλώ στην ψυχή μου βαρύθυμη το λόγο ενός νεαρού δημοσιογράφου που απαξιώνει τον Γεώργιο Ιακωβίδη και την αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη. Χρησιμοποιεί ξεκομμένη και μια φράση του –άγιου-Κόντογλου για τους “Ιακωβίδηδες” για να μειώσει την “αστική”, όπως αποκαλεί τη ζωγραφική του.
Όμως η ψυχούλα του Κόντογλου αντιδρούσε έτσι, απέναντι στους γερμανοσπουδαγμένους ζωγράφους της εποχής του, βολεμένους σε αξιώματα και μισθούς, που επηρεασμένοι από τη Δύση, αμέλησαν, ίσως και ντράπηκαν, το μελιχρό πρόσωπο της βυζαντινής ζωγραφικής και εικονογραφίας. Ο λόγος του αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρει και σε καμμία περίπτωση δεν απαξιώνει.
Άλλωστε ο Γεώρ. Ιακωβίδης, δικαιώθηκε και από το έργο του στην Πινακοθήκη ως ο πρώτος της Διευθυντής και πλέον από τη ζωγραφική του, που ανήκει στον ελληνικό ρεαλισμό και την ηθογραφία.


Η σύμπτωση μάλιστα να έχουμε ταυτόχρονα και έκθεση Γεωρ. Μπουζιάνη, (όπου Γιώργος και μάλαμα δεν είπαμε;), στο μουσείο Μπενάκη, είναι μεγάλη. Ώστε να μπορούμε να εκτιμήσουμε και τα δύο ρεύματα του κλασσικού ρεαλισμού και εκείνο της εξπρεσσιονιστικής πρωτοπορίας που εκφράζει ο τελευταίος.

Η έκθεση Ιακωβίδη που απόλαυσα, θα είναι έως 30/1/2006 , έχει είσοδο 6,50 ευρώ, -ας πούμε για δύο άτομα η είσοδος, ίσον δύο κιλά κρέας, πλάκα-πλάκα κυρία Πλάκα μου - ενώ η του Μπουζιάνη θα είναι έως 5/2/2006 και δεν γνωρίζω περισσότερα έως ότου πάω.