OI ΠΟΜΠΕΣ ΤΗΣ Mεγ.Eβδομάδας

Οι Πομπηΐες της δίαιτας! Στην Κύπρο βέβαια προφέρονται πόμπες(=βόμβες) και το λογοπαίγνιο για τις πομπές(=ονειδισμοί,χλεύη) άμα τε και Πομπηίες, είναι έτσι, για σκάσει χαμόγελο στο χειλάκι μας! Τα γευόμαστε όμως ως τουλουμπάκια και μάλιστα νηστήσιμα.
Είχα κάνει παλιότερα, πάνω σε μια συνταγή της Ευφροσύνης Γρηγοριάδου - Βακιρτζόγλου λουκουμάδες με το συνδυασμό πατάτας και μίγματος αλεύρου . Μια εκπομπή όμως,στις 20/3/09, του Χρίστου Χριστοδούλου στο ΡΙΚ1, για τις κυπριακές πόμπες, κοινώς τουλούμπες, με έκαναν να το ξαναθυμηθώ, να το θεωρήσω πανεύκολο και να τα δοκιμάσω για πρώτη φορά.

Τουλουμπάκια νηστήσιμα
Υλικά:
2 μέτριες πατάτες ( ½ κιλό περίπου )
2 φλ/νια ζουμί από τις πατάτες ( χλιαρό )
1 φλ/νι αλεύρι σκληρό
1 φλ/νι αλεύρι για όλες τις χρήσεις (φαρίνα ‘’00’’)
3 φλ/νια σιμιγδάλι(έβαλα χονδρό)
1 φακελάκι μαγιά σε σκόνη
½ κ/κι αλάτι
½ κ/κι μαστίχα αλεσμένη
Λάδι/σπορέλαιο, για τηγάνισμα
Σιρόπι:
4 φλ/νια ζάχαρη
2 φλ/ναι νερό
1 κ.σ. χυμό λεμονιού
½ φλ/κι ανθόνερο

Ανακατεύω όλα μαζί τα στεγνά υλικά και τη μαστίχα που την αλέθω με λίγη ζάχαρη στο μπλέντερ. Βράζω τις πατάτες σε 3 φλ.νερό σχέτο. Σουρώνω και κρατώ 2 φλυτζάνια πατατόνερο, χλιαρό. Λυώνω την πατάτα σαν πουρέ, αναλύοντάς την με το 1 φλ. από το ζουμί της.
Προσθέτω στο μείγμα των στεγνών υλικών το χλιαρό υδαρές σύνολο πατάτας και ζυμώνω, προσθέτοντας σιγά σιγά το υπόλοιπο επίσης χλιαρό πατατόζουμο, όσο χρειαστεί, για να γίνει μια ζύμη σφικτή όπως του ψωμιού και να ξεκολλά από τα τοιχώματα του δοχείου, όπου ζυμώνεται. (Προσοχή, γιατί εγώ άδειασα με βιάση όλο το νερό, τουλουμηδόν και η ζύμη έγινε πιο ντοτή απ' ότι έπρεπε.)
Αφήνουμε μια ωρίτσα να ωριμάσει η μαγιά και να φουσκώσει η ζύμη μας.( H αφεντιά μου τη σκέπασα τη ζύμη τρυφερά και πήγα ..κομμωτήριο. Παράγινε ίσως έτσι, γιατί κομμωτήριο Μ.Εβδομάδας, ξέρετε τώρα, των παθών! Πάνω από ώρα..Αλλά όλα καλά!)
Ετοιμάζουμε στο μετάξύ το σιρόπι, βράζοντας νερό και ζάχαρη μέχρι να φουσκώσει και μετά προσθέτουμε το λεμόνι και όσο γίνεται χλιαρό, προσθέτουμε και το ανθόνερο. (Πρόσφατα αγόρασα ένα λιβανέζικο ανθόνερο άνθος πορτοκαλιάς, απ την Κλεοπάτρα, τύφλα νά'χει το ανθόνερο Ηλιοπούλου της πατρίδας μου..).
Στο κορνέ ζαχαροπλαστικής με τη χαρακτηριστική αστεράτη μύτη(μπορεί να είναι και μια πλαστική σακκούλα συντήρησης τροφίμων που της κόβουμε τη γωνία), βάζουμε λίγη λίγη τη μυρωδάτη ζύμη. Ζεσταίνουμε το λάδι/σπορέλαιο (εγώ τηγάνισα με αραβοσιτέλαιο) και ρίχνουμε "μυτιές" από το περιεχόμενο του κορνέ. Ο Χρ.Χριστοδούλου χρησιμοποιούσε ψαλιδάκι να κόβει ισομεγέθεις τις τουλουμπίτσες, που έπεφταν ως ζύμη από τη μύτη του κορνέ και έκαναν κολύμπι στο καυτό λαδάκι.
Αλλά εμένα με μπέρδεψε (ίσως γιατί ήταν πιο ρευστή η ζύμη), οπότε πήρα το "κολλάει" και σταματούσα απλά το κορνέ. Άλλωστε πως θα φανούν ότι είναι σπιτικές και χειροποίητες οι..ΠΟΜΠΕΣ μας! Τις γύρισα και από τις δυο πλευρές και τις έβγαλα σε χαρτί κουζίνας, να στραγγίσουν και να κρυώσουν λίγο. Ανάμεσα σε επόμενο τηγάνισμα, έρριξα τις τουλουμπίτσες στο σιρόπι για λιγώτερο από ένα λεπτό, τις πίεσα ελαφρά με την τρυπητή κουτάλα, τις στράγγισα και τις έβγαλα σε πιατέλλα.Το σιμιγδάλι ρούφηξε αμέσως σιρόπι. Σχηματίστηκε ένας εύγευστος μοσχομυριστός σωρός, που.. διαπομπεύτηκε δεόντως!

- Μα καλά τι φανταστήκατε; Ότι θα σχολιάσω τις πομπές του καθημερινού και δημόσιου βίου; Ύπαγε.. Θέλω και να κοινωνήσω..
Όμως τέτοιες μέρες δεν σας/μας λείπει ο μακαριστός Χριστόδουλος; Θα πήγαινε τη Μητρόπολη στο.. Κολωνάκι ο ευλογημένος; Μπορεί να μην κράταγε..λευκή πατερίτσα(!)ως ο Jeronymo τη Μ.Πέμπτη στον αγ.Διονύσιο, χάριν της δήλωσης των δημοκρατικών και άλλων περί λαού αισθημάτων, αλλά έχω τη γνώμη ότι θα πήγαινε κοντά στο λαό..τον σταυρωμένο και πολύπαθο..
Έχω τη γνώμη λοιπόν, ότι θα μετέφερε τη Μητρόπολη, στον λαμπρό και περικαλλή αγ.Παντελεήμονα Αχαρνών, κοντά στο λαό, μέσα στο λαό.
Να στηρίξει τους τελευταίους Έλληνες, ελεύθερους πολιορκημένους, του κέντρου και ίσως οι γνωστοί του μήδροι και η στήριξη της ελληνικής συνείδησης, να προβλέφθηκαν από νεοεποχίτικα κέντρα πολιτικής..

Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος απολαμβάνει ήδη τη χαρά του Κυρίου Του και εμείς στη μνήμη του λέμε ένα Κύριε Ελέησον.
Καλή Ανάσταση να έχουμε..

Σημειωση: Τελευταία διαβάζεται το παρόν ποστ κατά κόρον από περίεργη διεύθυνση (Apo, Armed Forces Europ, United States).. Για να μη βάζουμε ιδέες διάφορες κατά νου, αγαπητέ αναγνώστη ή αναγνώστρια, δεν μας λέτε μια καλημέρα; :)