Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά!

Για την ακρίβεια στους..δρόμους! Περήφανος ο γερμανός κάτοικος της περιοχής κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, που επλήγη από πλημμύρες, κρατά το ψάρι που έπιασε κυριολεκτικά στην πόρτα του σπιτιού του, όταν η πόλη του δοκιμάστηκε στις τελευταίες πλημμύρες του Μαγιού στα ποτάμια του Οντερ και του Βιστούλα. Η φωτογραφία είναι από το Spiegel και η έκπληξη όλη δική μας!
Στη νότια Γαλλία πρόσφατα οι πλημμύρες έβγαλαν τα αυτοκίνητα στα ποτάμια και τα παράλια, όπως παλιά σε εμάς, οι κλεισμένοι από σκουπίδια χείμαρροι. Υπήρξαν λένε και αρκετοί ηλικιωμένοι νεκροί..
Στους δικούς μας δρόμους πάλι, η πλημμύρες είναι από τους διαμαρτυρομένους εργαζόμενους, νέους και ηλικιωμένους, επαγγελματικά νεκρούς. Πάλι δε η πλ.Κλαυθμώνος, η σημαδιακή πλατεία(όψεται ο Καμπούρογλου και το χρονογράφημά του), που ιστορικά συγκέντρωνε τους απολυμένους δημόσιους υπαλλήλους, όταν άλλαζε η πολιτική κατάσταση, λειτουργεί ως χώρος συγκέντρωσης ξανά..
Αυτή τη φορά, οι δημόσιοι υπάλληλοι γίνονται το "μαύρο πρόβατο" των διώξεων εκείνων που οι ίδιοι, για μικροπολιτικούς λόγους, σιγοντάρησαν την κατάντια του τομέα, με τους αλόγιστους πελατειακούς διορισμούς.
Όπως κάποτε για άλλους λόγους, ο κλειστός τομέας των επιλεγμένων με διαγωνισμούς και βαθμούς απολυτηρίου τραπεζικών, αλώθηκε με την ρετσινιά των ρετιρέ-μισθών. Διορίσανε τότε, κάθε πικραμένο-θυμάμαι που εκπαίδευσα κάποτε έναν..ράφτη(!)για teller- που συγκέντρωνε τυπικά κοινωνικά κριτήρια συναντίληψης Κουτσόγιωργα..
Κρίμα κύριε Πρωθυπουργέ,πάει και αυτή η ευκαιρία "αξιοκρατίας", κάποτε ήταν οι πρασινοφρουροί, τώρα είναι οι πρασινοφάγοι που τρώνε τους μπλεσκούφους που "τρούπωσαν" για το ξεκούραστο ψωμάκι τους και δυστυχώς θα πάει λέγοντας..

Σημ. το ποστ βγαίνει όπως είχε προγραμματιστεί πριν ένα μήνα και η αβαρία του P.C.(ξέρετε, ο δίσκος ο σκληρός και άπονος πάλι), εμπόδισε τη δημοσίευση του.
Ο τίτλος λογοπαίζει με την ομώνυμη ταινία του Κακογιάννη.
Bλέπουμε τον Francis Mallman, ιδιοκτήτη του διάσημου restaurant & hotel Garzon.