Στην αγκαλιά Της..

Tην ωραιότητα της παρθενίας σου.. σιγοψάλλω τέτοια μέρα,σήμερα. Όμως η εικόνα που κλείνω πεισματικά στην ψυχή μου, δεν είναι η γνωστή της Κοίμησης. Είναι η όμορφη, πολύχρωμη, "αισιόδοξη", λίγο primitif και ως εκ τούτου αυθεντική, εικόνα της Βλασσαρούς. Εκ της παλιάς ομώνυμης γειτονιάς που τα εκκλησιδάκια της θυσιάστηκαν είτε στη σκαπάνη αρχαιολογικών ανασκαφών, είτε στη διάνοιξη της γραμμής των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων, στην περιοχή του Θησείου. Σήμερα διασώζεται στον αγ.Φίλιππο, το αγαπημένο εκκλησάκι στο Σταυροδρόμι!
Η κυρία Θεοτόκος απεικονίζεται πολύ νέα, όπως λέγεται ότι ήταν τότε, που έδωσε ζωή στη Ζωή.. Ένα κορίτσι, σαν τα κορίτσια μου, που η αγκαλιά του κλείνει τον Κόσμο.. Που η αγκαλιά του, παρηγορεί, χαροποιεί, γιατρεύει, φανερώνει, οδηγεί,ελεεί, έτσι για να θυμηθούμε μερικά από τα προσαγορευτικά ονόματα που δίνει ο λαός μας σε αυτήν την κόρη..
Της Παναγίας σήμερα, ανάμνηση χαροποιού Πένθους, ένα πανηγύρι για το θάνατο που καταλύεται από τη Ζωή. Η ελπίδα των θνητών, η ελπίδα του λαού μας των Ελλήνων. Που αγάπησε και δέθηκε με αυτήν την "ξένη" Κόρη, προετοιμασμένος από τη λατρεία μια άλλης, δικής του Παλλάδας Κόρης. Που λάτρεψε Εκείνη, γιατί ανταποκρίθηκε στο ρόλο το μητρικό κουροτρόφου, που της δόθηκε. Σημαδιακή η παρουσία της, τα θαύματά της, η παρηγοριά της, τόσο σε προσωπικό όσο και εθνικό επίπεδο.
Άραγε πως να το δώσεις να το καταλάβουν αυτό οι ξένοι, εκείνοι που προβληματίζονται και εκπειράσσονται με τις εκδηλώσεις λατρείας των ορθόδοξων και άλλων χριστιανών. Πως να το δώσεις να το καταλάβουν οι "αβάπτιστοι" στην τρυφερότητα των αυθεντικών σχέσεων, όπως εκείνη Μητέρας και παιδιού..
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους και όλες τους εορτάζοντες σήμερα! Η Παναγιά μαζί μας!
Μια καθαρή όμορφη φωνή, της Divna Ljubojevic από τη Σερβία, υμνεί ελληνικά την Θεοτόκο..