Ένας χρόνος χωρίς τον Σόλωνα

Δέχτηκα ένα συγκινητικό email "ένα κομμάτι από την ψυχή" όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, από τον κ.Φαίδωνα Σόλωνος Καρυδάκη, που ένα χρόνο πριν, ο φίλος μας μηχανικός ΤΑδύοΠΙ χαρακτήρισε "κορυφαίο συνάδελφο" σε σχόλιό του. Μου ανήγγειλε το μνημόσυνο χρόνου από το θάνατο του νεαρού γυιού του Σόλωνα, θύματος τροχαίου και εγκατάλειψης. Μου έδειξε το πρόσωπο ενός αγγέλου, ενός χαρούμενου και δραστήριου παιδιού σε κάποιες φωτογραφίες, που μάλλον δεν έχω το δικαίωμα να δημοσιοποιήσω, μου άνοιξε τη ματωμένη καρδιά του.. Αφου συλλυπηθώ δημόσια, ας μου επιτρέψει την αντιγραφή,

--ο οδηγός ερχόταν από ένα γιορταστικό επαγγελματικό δείπνο, οδηγώντας γρήγορα.. συναντήθηκαν.. ένα πεζό παιδί και ένα γρήγορο αυτοκίνητο.. Ο Σόλωνας πετάχτηκε 40 μέτρα μακριά, ο οδηγός συνέχισε χωρίς να σταματήσει.. --το χαμόγελό του που φώτιζε τον κόσμο γύρω του, χάθηκε για πάντα.. --η ζωή μας σκοτείνιασε, άλλαξε, για πάντα..

Είχαμε αφιερώσει δύο ποστ,παλαιότερα με ειδική αναφορά και ένα πρόσφατο γενικού προσδιορισμού για τα τροχαία ατυχήματα και τα θύματα εγκατάλειψης. Τα πρώτα όμως, αφορούσαν το θάνατο από παράτολμη οδήγηση μεθυσμένου οδηγού και εγκατάλειψη θύματος. Του ανήλικου 15 χρονών μόλις, νεαρού μαθητή, που πήγαινε σε χορό του σχολείου του. Τόσο το Σόλων-Σόλων ή πως δεν θα ξεχάσουμε αμέσως μετά το τροχαίο, όσο και το Μνήμη παιδιού κλπ συγκεντρώνουν ακόμα πολλές επισκέψεις γιατί το θέμα καίει, μιά και οι εγκαταλείψεις από τους ασυνείδητους οδηγούς, λόγω ατιμωρησίας, πληθαίνουν. Αλλά και γιατί το ανήλικο θύμα, γυιός εξαιρετικής αθηναϊκής οικογένειας,όπως σχολιάσανε και οι φίλοι και δικοί τους άνθρωποι, που πενθεί και θρηνεί ακόμα, ήταν ένα συμπαθέστατο παιδί, πολλά υποσχόμενο και πολύ αγαπημένο από τους συνομήλικους φίλους και συμμαθητές του.
Στο πρόσφατο ποστ του Μανώλη Ανδριωτάκη,παρατίθενται οι εντυπώσεις και τα συμπεράσματα της πρώτης θαραλλέας κίνησης, να συντριβεί η σιωπή γύρω από τα τροχαία, να εκφράσουν το "θυμό" τους οι οικείοι των επώνυμων θυμάτων σε αυτόν τον "ακύρηχτο εμφύλιο πόλεμο" κατά των, περιέργως,ανώνυμων θυτών.. Που, -στην Ελλάδα ζούμε- συνεχίζουν όχι μόνο τη ζωή τους σαν να μη συνέβη τίποτα, αλλά και να οδηγούν, αφού η αφαίρεση διπλώματος αφορά άλλες τροχαίες παραβάσεις...
Αντιγράφω σαν συνθήματα τις ενότητες της ημερίδας που έγινε στα τέλη Νοεμβρίου στο μουσείο Μπενάκη, με αφορμή τα τροχαία "εγκλήματα" και όχι ατυχήματα. Βλέπετε, η εμπλοκή σε τροχαίο, έχει εκφάνσεις και παράπλευρες απώλειες, στις ζωές αυτών που μένουν πίσω και πενθούν:

-ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
-«ΟΤΑΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ»
-ΤΑΧΥΤΗΤΑ –ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ- ΑΠΩΛΕΙΑ
-ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
…για αυτούς που χάσαμε, γι αυτούς που δεν θα ξεχάσουμε.

Yστερον: Η Ελενα Ακρίτα αναφέρεται επίσης, στην "πεζογέφυρα του Σόλωνα"
- Για τα "Νεανικά τροχαία" η αναφορά, από τους Πρωταγωνιστές.