Ένας χρόνος χωρίς τον Σόλωνα

Δέχτηκα ένα συγκινητικό email "ένα κομμάτι από την ψυχή" όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, από τον κ.Φαίδωνα Σόλωνος Καρυδάκη, που ένα χρόνο πριν, ο φίλος μας μηχανικός ΤΑδύοΠΙ χαρακτήρισε "κορυφαίο συνάδελφο" σε σχόλιό του. Μου ανήγγειλε το μνημόσυνο χρόνου από το θάνατο του νεαρού γυιού του Σόλωνα, θύματος τροχαίου και εγκατάλειψης. Μου έδειξε το πρόσωπο ενός αγγέλου, ενός χαρούμενου και δραστήριου παιδιού σε κάποιες φωτογραφίες, που μάλλον δεν έχω το δικαίωμα να δημοσιοποιήσω, μου άνοιξε τη ματωμένη καρδιά του.. Αφου συλλυπηθώ δημόσια, ας μου επιτρέψει την αντιγραφή,

--ο οδηγός ερχόταν από ένα γιορταστικό επαγγελματικό δείπνο, οδηγώντας γρήγορα.. συναντήθηκαν.. ένα πεζό παιδί και ένα γρήγορο αυτοκίνητο.. Ο Σόλωνας πετάχτηκε 40 μέτρα μακριά, ο οδηγός συνέχισε χωρίς να σταματήσει.. --το χαμόγελό του που φώτιζε τον κόσμο γύρω του, χάθηκε για πάντα.. --η ζωή μας σκοτείνιασε, άλλαξε, για πάντα..

Είχαμε αφιερώσει δύο ποστ,παλαιότερα με ειδική αναφορά και ένα πρόσφατο γενικού προσδιορισμού για τα τροχαία ατυχήματα και τα θύματα εγκατάλειψης. Τα πρώτα όμως, αφορούσαν το θάνατο από παράτολμη οδήγηση μεθυσμένου οδηγού και εγκατάλειψη θύματος. Του ανήλικου 15 χρονών μόλις, νεαρού μαθητή, που πήγαινε σε χορό του σχολείου του. Τόσο το Σόλων-Σόλων ή πως δεν θα ξεχάσουμε αμέσως μετά το τροχαίο, όσο και το Μνήμη παιδιού κλπ συγκεντρώνουν ακόμα πολλές επισκέψεις γιατί το θέμα καίει, μιά και οι εγκαταλείψεις από τους ασυνείδητους οδηγούς, λόγω ατιμωρησίας, πληθαίνουν. Αλλά και γιατί το ανήλικο θύμα, γυιός εξαιρετικής αθηναϊκής οικογένειας,όπως σχολιάσανε και οι φίλοι και δικοί τους άνθρωποι, που πενθεί και θρηνεί ακόμα, ήταν ένα συμπαθέστατο παιδί, πολλά υποσχόμενο και πολύ αγαπημένο από τους συνομήλικους φίλους και συμμαθητές του.
Στο πρόσφατο ποστ του Μανώλη Ανδριωτάκη,παρατίθενται οι εντυπώσεις και τα συμπεράσματα της πρώτης θαραλλέας κίνησης, να συντριβεί η σιωπή γύρω από τα τροχαία, να εκφράσουν το "θυμό" τους οι οικείοι των επώνυμων θυμάτων σε αυτόν τον "ακύρηχτο εμφύλιο πόλεμο" κατά των, περιέργως,ανώνυμων θυτών.. Που, -στην Ελλάδα ζούμε- συνεχίζουν όχι μόνο τη ζωή τους σαν να μη συνέβη τίποτα, αλλά και να οδηγούν, αφού η αφαίρεση διπλώματος αφορά άλλες τροχαίες παραβάσεις...
Αντιγράφω σαν συνθήματα τις ενότητες της ημερίδας που έγινε στα τέλη Νοεμβρίου στο μουσείο Μπενάκη, με αφορμή τα τροχαία "εγκλήματα" και όχι ατυχήματα. Βλέπετε, η εμπλοκή σε τροχαίο, έχει εκφάνσεις και παράπλευρες απώλειες, στις ζωές αυτών που μένουν πίσω και πενθούν:

-ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
-«ΟΤΑΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ»
-ΤΑΧΥΤΗΤΑ –ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ- ΑΠΩΛΕΙΑ
-ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
…για αυτούς που χάσαμε, γι αυτούς που δεν θα ξεχάσουμε.

Yστερον: Η Ελενα Ακρίτα αναφέρεται επίσης, στην "πεζογέφυρα του Σόλωνα"
- Για τα "Νεανικά τροχαία" η αναφορά, από τους Πρωταγωνιστές.

ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ: Stop

Αναδημοσιεύουμε από το blog του Μανώλη Ανδριωτάκη:

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων (Κυριακή 21 Νοεμβρίου) η μη κερδοσκοπική εταιρεία You Are What U Do- Κώστας Κουβίδης, μέλος της Ευρωπαικής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων (FEVR) παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας του Paul Wenham- Clarke Όταν οι Ζωές Συντρίβονται στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138, από τις 20 έως τις 28 Νοεμβρη.

Το Σάββατο 20 Νοεμβρίου στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη διοργανώνει ημερίδα με θέμα: ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
Aκολουθεί το πρόγραμμα με τα πολύ ενδιαφέροντα θέματα και τους σπουδαίους ομιλητές και ενότητες:

11.30: ΕΝΑΡΞΗ – εισαγωγή: «You Are What U Do- Κώστας Κουβίδης»
12.00- 13.30 : ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
14.00- 14.30: «ΟΤΑΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ»
17.00- 18.20: ΤΑΧΥΤΗΤΑ –ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ- ΑΠΩΛΕΙΑ
18.30- 20.00: ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
20.30- 22.00: …για αυτούς που χάσαμε, γι αυτούς που δεν θα ξεχάσουμε.

Η ευαισθησία μας δεν αρκεί να καταδείχνεται μόνο με την αγανάκτηση ή τα σχόλια αλλά με ψύχραιμη ανάλυση και πρόληψη. Σπουδαίοι άνθρωποι, ευαίσθητες ψυχές, που θα συνεισέφερεν στην συλλογική μας συνείδηση και μνήμη, φεύγουν άδικα, αδικαίωτοι, από κρετίνους,αδιόρθωτους οδηγούς. Με επωδό στα δημοσιεύματα: "Ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος και ορίστηκε τακτική δικάσιμος…"
Όλοι κυκλοφορούμε στους δρόμους, μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Ιδιαίτερα όταν το θέμα αφορά τα παιδιά... Θύτες, όπως το 16χρονο παιδί που οδήγησε κρυφά το αυτοκίνητο της μητέρας του και σκότωσε ποδηλάτη, ή θύματα όπως το συνομήλικο παιδί, ο Σόλων, που σκοτώθηκε από μεθυσμένο οδηγό στην Κηφισίας, ένα χρόνο πριν, αδικαίωτο ακόμα..
Με αφορμή μάλιστα το θάνατο αυτού του παιδιού είχαν γίνει δύο ποστ, για τις μη συνέπειες των ευθυνόμενων οδηγών, που ακολουθούν τη ζωή τους , σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα..
1.Μνημη παιδιου-Σόλων Καρυδάκης και
2. Σόλων, Σόλων.. ή πως δεν θα ξεχάσουμε

Ελπίζουμε να έχει επιτυχία. Η Μαρία Μανουσάκη, θα κλείσει μουσικά την ημερίδα.

Μνήμη παιδιού-Σόλων Καρυδάκης-βραβείο Χαμομηλάκι

Tα παιδιά.. Το μέλλον μας.. Η Penelope μου έδωσε το βραβείο "χαμομηλάκι" και προς στιγμήν σκέφθηκα να αποποιηθώ την τιμή, ευχαριστώντας. Τα παιδιά μου, δεν είναι πια..παιδάκια! Πόσο γρήγορα φτέρωσαν και μεγάλωσαν..Χθες παίζανε, κάνανε ζαβολιές, έκλαιγαν τη γρατζουνιά στο γόνα, τώρα κλαίνε για άλλα και άλλα..
Υστερώτερες σκέψεις όμως με έκαναν να το κρατήσω και την ευχαριστώ μάλιστα και από εδώ. Παύεις να είσαι μάνα, γονιός, αν τα παιδιά σου μεγαλώσουν, ή φύγουν από κοντά σου; Ακόμα και αν εκλείψουν σωματικά, παύεις να έχεις το ευλογημένο δεσμό του γεννήτορα; Ασφαλώς όχι. Ίσως μάλιστα είναι ευκαιρία να πλατύνεις την καρδιά σου και να δεις το θέμα "παιδί" σε όλη του τη διάσταση.
Τελευταία, καταπιαστήκαμε με ένα 15χρονο παιδί, τον Σόλωνα Καρυδάκη που έχασε τη ζωή του από τροχαίο, εξ αιτίας ανεύθυνου ή ριψοκίνδυνου οδηγού. Την ίδια εποχή που γνωστά κέντρα και -πως το λεει ο Μίκης- γκρουπούσκουλα(!)- ασχοληθήκανε με το θάνατο περίπου συνομήλικου παιδιού, η είδηση του φόνου του Σόλωνα, λίγο μας απασχόλησε. Μάλιστα, όπως θέλει η εποχή μας με τα τόσα ερεθίσματα και τα απανωτά μηνύματα και ειδήσεις, ο θάνατος του Σόλωνα περνά στα πίσω θέματα της επικαιρότητας. Ένα θέμα με πολλαπλές εκφάνσεις που σκοπεύω να μας απασχολήσει και προσεχώς.
Αν υπολογίζω σωστά, πρέπει να είναι κοντά το 40νθήμερο μνημόσυνό του. Στην τελετή θα τον θυμηθεί θρηνητικά η μάνα του και ο πατέρας του, η οικογένειά του οι φίλοι του, οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές του.
Ένα όμορφο άλλωστε, όπως περιγράφουν οι φίλοι του παιδί, αθλητικό, πολλά υποσχόμενο μέσα στην καλλιεργημένη πατρική του οικογένεια, θα κάνει όλους τους γνωστούς του να λυπηθούν, να νοσταλγήσουν την παρουσία του. Να δακρύσουν..
Ίσως τον σκεφθεί και ο ασυνείδητος οδηγός. Ελπίζω ότι κάτω από τυπική και άλλη μόρφωση, να διαθέτει κάτι από αυτό που η ελληνική οικογένεια καλλιεργούσε, φιλότιμο και να ασχοληθεί έστω από τύψεις.
Σκέφτομαι αρκετά τελευταία, τον μοιραίο οδηγό. Ενώ στο internet βρίσκει κανείς όλα τα στοιχεία για την πενθούσα οικογένεια Καρυδάκη, για εκείνον σιωπή.
Η παρουσία του στην τροχαία δεν ήταν αυθόρμητη, ήταν μελετημένη και ο Τύπος προσεκτικός. Τύπος και υπογραμός, κυριολεκτικά, κανένα από τα Μ.Μ.Ε. δεν εμφάνισε πρόσωπο,ιδιότητα όνομα.
Όμως εκείνος, άραγε ΕΚΕΙΝΟΣ, πως νοιώθει μετά το συμβάν; Είναι παντρεμένος, έχει οικογένεια, έχει παιδί; Δουλεύει και αν ναι στην εργασία του το γνωρίζουν; Ένας σοβαρός εργοδότης, θα συνεκτιμούσε την ανευθυνότητα, το ριψοκίνδυνο, ίσως και τη μέθη του εργαζόμενου.. Οι φίλοι του, είναι φίλοι πραγματικοι, κοντά του ή του γύρισαν την πλάτη; Οι γονείς του; Αν οι γονείς του είναι άνθρωποι "εν επιγνώσει" δεν θα ήθελα να σκεφτώ τη θέση τους, μόνο που εκείνοι έχουν το παιδί τους κοντά τους..Ζωντανό.. Ελπίζουν..

Ας είναι ελαφρό το χώμα που σκεπάζει ακόμα ένα παιδί, ένα αδικοχαμένο και πολλά υποσχόμενο παιδί...
Ο πίνακας από τη σελίδα MV DÉCOUVERTES είναι της Ουκρανής Oksana Mas(ίδε προηγούμενη ανάρτησή μας).
Ακούμε Μάριο Φραγκούλη ..