Παρασκευή, Δεκεμβρίου 02, 2005

Αρχείο ή Ιστορία;






Το γνωστό αρθράκι, "Ο κήπος της Ριζάρη", χάρις στον Αρκούδο, έγινε επισκέψιμο και μικρή παντιέρα για όσα συμβαίνουν γύρω μας, για τ εμας ΜΕ εμάς. Όμως πέρασε στο αρχείο και εγώ οφείλω, πριν γίνει ιστορία, να σας πληροφορήσω.
Το γραφείο της κυρίας δημάρχου δεν απάντησε βέβαια, ακόμα. Η barbarian κάτοικος της περιοχής, δίνει πολλές πληροφορίες στα σχόλια. Αξίζει να τις δείτε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει. Με συγκίνησε αυτό που λέει για την Πρωτομαγιά και τα Κούλουμα προσθέτω. Θα ήθελα με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω όλους σας που με διαβάσατε, που απαντήσατε, που υποστηρίξατε.
Πριν 50 χρόνια, τέτοια μέρα 1 Δεκεμβρίου 1955, μια συνηθισμένη γυναίκα, η Ρόζα Πάρκς, γυρίζοντας κουρασμένη απο τη δουλειά της, θέλησε να διαμαρτυρηθεί, πολύ απλά, καθιστή, σε μια παράλογη αντίληψη και διαχωρισμό, που επέβαλλε στους μαύρους επιβάτες, να σηκώνονται και να δίνουν τη θέση τους σε λευκούς.
Δεν θέλω να θίξω με αυτό τα αυτονόητα σπουδαία θέματα (ρατσισμός, διακρίσεις κλπ) αλλά μόνο τούτο:
Μπορεί, ΕΝΑΣ συνηθισμένος άνθρωπος για μια στιγμή να αλλάξει τα πάντα, να πετύχει τα πάντα, αρκεί να αντισταθεί, πρώτα στον φόβο του, μετά στη βολή του και αφού ξεπεράσει τον εαυτό του, κάνει σπουδαία και μεγάλα πράγματα.


Η Ρόζα Πάρκς, πέθανε τον περασμένο μήνα, στα 90' της και κηδεύτηκε με τιμές και δόξες απο την Πολιτεία που της αντιστάθηκε.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να διευκρινήσω, φαντάζομαι, ότι δεν μάχομαι για μια καλή..κηδεία, αλλά για να φθάσω, όπως η Ρόζα, στα ενενήντα μου!


Ετικέτες , , ,

7 Comments:

Blogger Rodia said...

Κατερίνα, πιστεύω ότι στην περίπτωση της Ρόζας Πάρκς είχε φτάσει το "πλήρωμα του χρόνου" και υπήρξε αποτέλεσμα. Το "κάθε πράγμα στον καιρό του" που λέει και η παροιμία, μάλλον δεν είναι σχήμα λόγου. Χρειάζεται να ωριμάζουν οι συνθήκες για να συμβαίνουν πράγματα και, όπως φαίνεται, εδώ δεν έχουν ωριμάσει αρκετά ώστε να συμβεί να γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες -ακόμα.
Τι σημαίνει «υπεύθυνος πολίτης» και αν αυτός είναι ανεξάρτητος απο την κοινωνία που ζει, την εξουσία που τον εκφράζει, το κράτος του οποίου αποτελεί κομμάτι, αυτά είναι μια άλλη συζήτηση...
:-)

..barbarian γίνομαι όταν θέλω να εκφράσω το αυτονόητο με περιορισμένο λεξιλόγιο.. ;-)

Μια φορά μονάχα πέτυχα κάτι εναντίον της εξουσίας και αυτό έγινε πριν πολλά χρόνια, με μόνη διαμαρτυρία μερικές φωτογραφίες που είχα στείλει στο περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ (είχε μεγάλη θέση στην προτίμηση του αναγνωστικού κοινού τότε και είχα την τιμή να γνωριστώ με τον αρχισυντάκτη κ. Δρομάζο) οι οποίες απέτρεψαν το γκρέμισμα κάποιων νεοκλασσικών κτιρίων αποθηκών του αρχιτέκτονα Τσίλλερ -αν έχεις ακουστά.
Κάποιοι είπαν ότι έκανα αντίσταση, αυτό που πιστεύω όμως είναι ότι απλώς δεν υπήρχε ικανή θέληση απο την τότε εξουσία να εναντιωθεί στους πολίτες ή να ανοίξει νέα "πολεμικά" μέτωπα.

2:27 π.μ., Δεκεμβρίου 02, 2005  
Blogger Juanita La Quejica said...

Κατερίνα, θα προλάβεις να πραγματοποιήσεις όλα σου τα σχέδια μέχρι τα 90; Γι αυτό σου εύχομαι να τα εκατοστήσεις!

9:34 π.μ., Δεκεμβρίου 02, 2005  
Blogger ci said...

Πολύ όμορφη συνέχεια στο χτεσινό επίσης υπέροχο άρθρο του Χοιροβοσκού!
Είναι ώσπου να "χωνέψουμε" ότι όρια υπάρχουν κυρίως γιατί τα βλέπουμε.
(Συμφωνώ με την Juanita, τόσο γεμάτα χρόνια πρέπει να είναι και πολλά!!)

Καλημέρα.

12:05 μ.μ., Δεκεμβρίου 02, 2005  
Blogger Filotas said...

Οι μερικές ώρες ή μέρες ή μήνες που θα είχαν περάσει μέχρι να αποφασίσει καποια άλλη Ρόζα Πάρκς να μην σηκωθεί από την θέση της στο λεωφορείο εκείνη την πρώτη Δεκέμβρη, είναι πολύ σημαντικές! Πολλοί μπορεί να σκέφτονται κάποια πράξη, αυτοί που την πραγματοποιούν όμως είναι που παρασύρουν και τους άλλους να την πράξουν ή απλά να την υποστηρίξουν. Από τα Λεωφορεία μέχρι τα Πολυτεχνεία...Η αδικιά ακόμα και μια ώρα παραπάνω να πάει, ζημία είναι!...

Να τα χιλιάσεις Κατερίνα, γιατί με τέτοια όρια συνταξιοδότησης που πάνε να καθιερώσουν, τα εκατό λίγα με φαίνονται!:)

2:39 μ.μ., Δεκεμβρίου 02, 2005  
Blogger drskafidas said...

χίλια χρόνια δεν είναι αρκετά..

4:22 μ.μ., Δεκεμβρίου 02, 2005  
Blogger Αστραδενή said...

άθε μέρα περνώ από το πάκο στην Ριζάρη και απολαμβάνω κάποια παραμελημένα του λογάκια

Την Ρόζα την καταλαβαίνω αλλά δύσκολα ακολουθείς την τρομερή παρόρμηση μιας στιγμής.Η κακιά στιγμή που δεν σηκώθηκε να δώσει το κάθισμά της στον λευκό επιβάτη στο λεωφορείο ήταν κάτι που όλοι μπορούμε να κάνουμε σε ανάλογες καταστάσεις.

Η κακιά στιγμή έγινε αρχή μιας πορείας.Γύρω μου βλέπω πολλές φορές τέτοια αντίσταση.Και παραίτηση.Αλλά αυτή καταλήγει να γίνεται έρμαιο 'εργολάβων' όπως αυτών που θα αρπάξουν το πάρκο και θα το κάνουν τσιμέντο.

Μαάρι να μην γίνει αυτό ποτέ.
ούτε στο πάρκο ούτε σε εμάς
(μεγάλο μήνυμα μικρό νόημα!)

5:19 μ.μ., Δεκεμβρίου 02, 2005  
Blogger Katerina ante portas said...

Καλημέρα σε όλους σας. Καλωσορίζω την Αστραδενή και τον drScafidas που ήλθαν στην παρέα μας και συνεισφέρουν στο σκεπτικό μας. Βεβαίως και την υπόλοιπη παρέα την Rodia, Juanita, Snowflake, Angelito
Ευχαριστώ για τις ευχές σας όλους σας (να τα..χιλιάσω; Σε καλό μας!)άλλωστε έχω ελπίδες κατά τον Μ.Μητσό αν μπορώ να πεζοπορώ στον "Κήπο της Ριζάρη"!
H Rosa Parks, χωρίς να το ξέρει, χωρίς να το σχεδιάζει κίνησε το γρανάζι της Ιστορίας. Όμως χρειάστηκε μποϋκοτάζ 381 ημερών στα λεωφορεία συγκοινωνίας που σχεδόν κήρυξαν πτώχευση, από άλλους, όλους τους άλλους. Η ίδια εκτός από το ότι φυλακίστηκε (γλίτωσε το λυντσάρισμα εκείνη την ημέρα), έφυγε από την Αλαμπάμα γιατί κανείς δεν της έδινε δουλειά, άλλαξε το όνομα σε Parker, και πλήρωσε το τίμημα της τόλμης της και της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ όπως την αντιλαμβανόταν: τότε. Επίσης άνοιξε το δρόμο της δράσης του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, άσημου πάστορα ακόμη.
Όσο για την υπευθυνότητα του πολίτη,rodia μου, αυτή εξ απαλών ονύχων, απο την οικογένειά του και τους δασκάλους του! Αλλά θα μας δοθεί η ευκαιρία να το συζητήσουμε.
Τσίλλερ είπες, όπως Ernst Ziller;

12:28 μ.μ., Δεκεμβρίου 04, 2005  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.