Ιστορική Μνήμη

"Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθειά τον χαραχτήρα τους στον σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζουνται με μια σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μια τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη. Τα έθνη που εξαγοράζουνε κάθε ώρα τη ζωή τους με αίμα και μ’ αγωνία, πλουτίζουνται με πνευματικές χάρες, που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς και από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο».
Φώτης Κόντογλου-Πονεμένη Ρωμιοσύνη



Σωρρεύτηκαν οι επέτειοι μνήμης τούτο το μήνα. Στις 19 Μαΐου, ημέρα εισβολής των Τούρκων στην Σαμψούντα, ορίστηκε να τιμάται η θυσία του ρωμέϊκου γένους, όχι σε επίπτωση εδαφών, αλλά σε ανθρώπους, σε ρίζα, σε κουλτούρα.
Eίχα την πρόθεση να αφιερώσω στη μνήμη των Ποντίων που εξοντώθηκαν από την φθίνουσα Οθωμανική αυτοκρατορία και για χάρη του επερχόμενου ιδανικού συνεταίρου της νεώτερης τάξης των τότε πραγμάτων, του Ατατούρκ.
Όμως εξαιρετικά αφιερώματα προηγήθηκαν και πολύ καλύτερα από ό,τι θα έκανα εγώ, από τους bloggers που κατέθεσαν γνώση και ψυχή:
Τον ιστορικό ορίζοντα τον εξιστορεί το Κυκλοδίωκτον, με αφοπλιστικής κατανόησης προσέγγιση.
Τον βιωματικό και συναισθηματικό από τον οποίο προκύπτουν έμμεσα τα ιστορικά στοιχεία, ο Μαύρος Γάτος εδώ.
To λαογραφικό και επετειακό χαρακτήρα ορίζει η Peftasteri και δείτε και το προηγούμενο το αφιερωμένο "τη Θωμά 'ς σα Σούρμενα ".

Το κλίμα της βίας, οπωσδήποτε καλλιεργήθηκε με τη γενική δοκιμή της γενοκτονίας των Αρμενίων, υπό τα όμματα των γερμανών συμβούλων που αργότερα χρησιμοποίησαν τα ίδια και χειρότερα στο Ναζιστικό κράτος. Για αυτό το γεγονός εδώ .

Ποιός είναι αυτός ο λαός που κανακεύτηκε και κανακεύεται από την εποχή του Μέτερνιχ μέχρι σήμερα, από τους ισχυρούς της γής;
Αυτός λοιπόν, ο δυνάστης λαός, ο αιμοσταγής και αβυσσαλέου μίσους και φρικαλεοτήτων πρωταίτιος, εμφανίστηκε σαν φυλή πολεμοχαρής υπο τον Oğuz Han, στα βάθη της Ανατολίας. Όταν άρχισε να καταλαμβάνει εδάφη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, κίνησε το ενδιαφέρον των ηγεμονίσκων που στις εμφύλιες διαμάχες τους, χρησιμοποίησαν την πολεμική αυτή φυλή σαν μισθοφόρους. Μοιραία αρχή, μοιραίο το εθνικό μας -εμφύλιο-σπορ, οι αδερφοφάδες..
Σαν πολιορκήθηκε η Πόλη τέτοια μέρα Μαγιού, 29 Μαΐου 1453, οι κουρασμένοι αμύντορές της, ορθώθηκαν με αξιοπρέπεια στον υπέρ πάντων αγώνα. Ο βασιλέας τους, ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, δεν τους έταξε πιλάφια σαν τον πολιορκητή Μωάμεθ τον Β΄. Ζήτησε να αντικρούσουν την επίθεση όπως αρμόζει σε κυρίαρχους και έλληνες και όχι σε ζώα κυνηγιού, όπως όμοιά τους ήταν οι πολιορκητές. Η Κερκόπορτα όμως, η πύλη της εβραϊκής συνοικίας, έμελλε να γίνει η ιστορική πύλη της εισόδου των Τούρκων στην Ελληνική επικράτεια και στην Ευρώπη. "Εάλω η Πόλις.." Μαρμάρωσε ο βασιλιάς της, στους θρύλους και τη συνείδηση του Έθνους.

Οι διανοούμενοι Έλληνες που κατέφυγαν στη Δύση, βοήθησαν να τερματιστεί ο Μεσαίωνας εκεί και να αρχίσει η Αναγέννησή της. Οι δυτικοί δεν ασχολήθηκαν πλέον με το δράμα του κατακτημένου ελληνισμού. H δυναστεία των Παλαιολόγων και οι συγγένειες (πως λέμε σήμερα κουμπαριές), για πολιτικές σκοπιμότητες που δημιουργήθηκαν, ξεχάστηκαν.
Βλέπετε, οι δρόμοι της Μεσογείου προς την Ασία, των μπαχαρικών και του μεταξιού,δηλαδή, που ήταν πολύτιμα είδη, πρώτες σχεδόν ύλες τού διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου, έκλεισαν από τους Τούρκους.

Νέοι δρόμοι άνοιξαν, για τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, την Αμερική, τις δυτικές Ινδίες όπως τις ονόμασε αρχικά ο Κολόμβος,ψάχνοντας να παρακάμψει την μουσουλμανική κυριαρχία, στο δρόμο για τις Ινδίες, σαράντα χρόνια μετά τη πτώση της Πόλης. Λέτε αυτό να χρωστούν, μια πατρίδα, οι..Αμερικάνοι στους Τούρκους και το ξεπληρώνουν με τη στοργική τους προσήλωση;
Το παράδοξα μοιραίο είναι ότι, στις 29 Μαΐου 1460, πέφτει και ο Μυστράς από όπου ξεκίνησε ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, στα χέρια των Τούρκων.


Άλλαξε νοοτροπία ο λαός αυτός στα χρόνια που πέρασαν και μπροστά στην πόρτα της ενωμένης(?) Ευρώπης; Τα ένστικτά του δυστυχώς, παραμένουν ίδια. Γεγονότα του 55, Πόλη, Σμύρνη, γεγονότα 73, αιχμάλωτη Κύπρος, Ίμια. Ο φονιάς του τελευταίου ιπτάμενου μαχητή Ηλιάκη, εμβόλισε με τα φτερά που ανοιγόκλεινε, το κουβούκλιο του αεροπλάνου και το κεφάλι του άτυχου πιλότου. Στο video που καταγράφει το γεγονός, λένε, αυτό είναι σαφές και επίσης το ότι επιχειρήθηκε και προκλήθηκε η κατάρριψη, ίσως ακολουθώντας κάποιο σχέδιο σε εξέλιξη. Ίσως επιχειρώντας να μας εκφοβίσουν και να αποτρέψουν να ασκήσουμε το δικαίωμά μας για επέκταση σε δώδεκα μίλια του ορίζοντα της υφαλοκρηπίδας του τόπου μας, που θα τους κλείσει στα όριά τους.
Η έγκριτη Spiegel αναφέρει το σπεκουλάρισμα των "επιτήδειων ουδέτερων" Τούρκων* σε ένα αναλυτικό άρθρο της με τη σφαγή των δικαστών μετά από σχολαστική προετοιμασία, από το νεαρό δικηγόρο/δράστη και την κηδεία του δικαστή, ως επίδειξη δύναμης του στρατιωτικού κράτους. Στο άρθρο της για το φόβο της μειονότητας των Χριστιανών μετά τη δολοφονία του Καθολικού ιερέα από δεκαεξάχρονο δράστη, στη χώρα που επίμονα ζητά να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τονίζει ότι συμβουλεύουν τους Χριστιανούς να μη φορούν σταυρούς ή άλλα διακριτικά της πίστης τους, πάνω από τις μπλούζες τους!

Περιμένουμε και παρακολουθούμε την κυρία Υπουργό εξωτερικών που η ίδια και η οικογένειά της πέρασε από τα ίδια Καυδιανά** δίκρανα του πόνου, που περνά η οικογένεια Ηλιάκη πρωτίστως, με την απώλεια του συζύγου και πατέρα τους, που περνάμε και εμείς με την σιωπηρή και πάντα χωρίς συνέπειες για τους δράστες, απώλεια του πιλότου μας.
Θα φθάσουμε στον σημείο, προ των ιταμών απαιτήσεων τους να συνδιαχειρίζονται το Αιγαίο, για να πετάξουμε στη Χίο ή τη Μυτιλήνη να ζητάμε άδεια απο το FIR Τουρκίας;

Έως πότε αυτός ο λαός θα σώζεται στα διθνή φόρα και τις αγορές; Έως πότε το αίμα των τραγικά αδικοχαμένων θα ζητά δικαίωση;
Έως πότε θα ανάβουμε κεριά, στη μνήμη των σκοτωμένων;

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ *: Από το βιβλίο του Frank Weber, Ο Επιτήδειος Ουδέτερος, Athens, 1983

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ **:Καυδιανά δίκρανα, λέγεται στη φράση "περνώ μέσα από τα καυδιανά δίκρανα" αναγκάζομαι να υποστώ ταπεινώσεις.
Η φράση προέρχεται από την ταπεινωτική ήττα του ρωμαϊκού στρατού στο Καύδιο, στην Αππία οδό, όπου ο ρωμαϊκός στρατός υποχρεώθηκε να περάσει κάτω από ένα ζυγό σε σχήμα Π κατασκευασμένο από δόρατα (καυδιανά δίκρανα).

Μουσικά κομμάτια, Κύριε των Δυνάμεων εδώ και εκεί, Μεθ'ημών ο Θεός,γνώτε Έθνη και ηττάσθε.. για τη δημιουργία του κλίματος αυτού του αναγνώσματος