Αντίο Οκτώβρη
Ο καιρός σήμερα στην Αθήνα, θύμιζε τραγούδι, φθινοπωρινό,
Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας
σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή
κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα
σαν προάστια μέσα στην βροχή
με τη φωνή της Πρωτοψάλτη ή το άλλο, με τη φωνή της Χαρούλας,
Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει
όταν θ' αποδημούνε τα πουλιά
θα φτάνει ένα αεράκι ν' αποδείξει
τι είναι μιά αγκαλιά
Θα 'ναι Σεπτέμβρης μήνας μπορεί κι Οκτώβρης
θα 'σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί
και όποιος θυμάται πιο πολύ θα το βρεις
όταν θα παίρνεις το γράμμα μου το θαλασσί...
Αν και στο περισσότερο μέρος του σχεδόν καλοκαιρινός ο μήνας που μας αποχαιρετά, άφησε την τελευταία μέρα τη σφραγίδα του, κρύα βροχερή και φθινοπωρινή έως χειμωνιάτικη.
Συνδεδεμένος με τις ειρηνικές εικόνες της σποράς και του οργώματος των αγρών, της γιορτής του Αγ.Δημητρίου και του μικρού καλοκαιριού, τα λουλούδια χρυσάνθεμα και καλέντουλες, στη σημερινή μας αστική βιωτή ο Οκτώβρης, φέρνει επαναστατικότερες έννοιες.
Ενώ επίσης, φέρνει υπερηφάνεια και αίσθηση αξιοπρέπειας, στην εθνική μας συνείδηση..
"Ο εχθρός δεν μας ήξερε. Ποτέ Δε φαντάστηκε την κρυμμένη δύναμη του μικρού ομίλου των ανθρώπων που ζούσαν πλάι του , στους βράχους του Αιγαίου, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να μας γνωρίσει και να μας καταλάβει.
Νόμισε πως είχε να κάμει μ’ ένα κρατίδιο χωρίς τιμή, χωρίς παράδοση και χωρίς νου, έτοιμο να διαλυθεί και να πουληθεί με την πρώτη φοβέρα. Ο εχθρός σκέφθηκε μονάχα πως είτανε δέκα φορές ισχυρότερος από μας.
Δεν ήξερε το Εικοσιένα και τα εκατόν πενήντα χρόνια των απελευθερωτικών μας αγώνων, δεν ήξερε το πνεύμα μας και την ηθική μας ζωή, δεν ήξερε το Σολωμό, τον Κάλβο, τον Κοραή, τον Ψυχάρη, τους πυρπολητές, τους ευζώνους. Τώρα αρχίζει να μας μαθαίνει."
(Από τα πρώτα μου κείμενα, Γ.Θεοτοκάς-Νεοελληνικά Γράμματα 4/11/40 )
Η φωτογραφία έχει τον τίτλο After the rain - by melysto από τη σελίδα εδώ
Εκτός από τους κόκκινους Οκτώβρηδες υπάρχουν και οι..μπλέ στη μουσική, αλλά και η κατά ..Evanescence - October μουσική εκδοχή του μήνα!
Ο ήχος στο βάθος παραλλαγή στο Χαμόγελο της Τζοκόντα-Χατζηδάκι
posted by Katerina ante portas at 6:00 μ.μ.
from18.11.05
20 Comments:
Αν και ο καιρός σήμερα ήταν χειμωνιάτικος, το δικό σου Post είναι ιδανικό αντίο στον Οκτώβρη.
Γλυκός μήνας ο Οκτώβρης...
Kαλησπέρα Dimitri Nikolsky, κρύο χειμωνιάτικο αλλά ζεστός ο λόγος σου.
κατερίνα σ ευχαριστώ για το λινκ
άφηνέ μου τέτοια μ αρέσουν και μ ενδιαφέρουν πολύ
είτε εδώ είτε στο μπλογκ μου
και πάλι ευχαριστώ
καλό σου βράδυ
:)
Moυ αρέσουν και εμένα alkyoni μου!
Καλό βράδυ και σε σένα!
Kαλημέρα.. ώρα βραδυνή!
-Να είσαι καλά alkyoni, έδωσες αφορμή να θυμηθούμε τον Monet!
-Βρε καλώς το/τα! Να κυκλοφορείτε Lakonika αν θέλετε να σας μάθουμε! ;)
Καληνύχτα!
Αντίο λοιπόν Οκτώβρη
Καλό Χειμώνα.....
Με την πολύ ωραία μουσική για
συντροφιά.
Να είσαι καλά Κατερίνα
Καλό ξημέρωμα !
«...θα ’ναι Σεπτέμβρης μήνας, μπορεί κι Οκτώβρης
θα ’σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί
και ποιος θυμάται πιο πολύ θα το ’βρεις
όταν θα παίρνεις το γράμμα μου το θαλασσί...
Αυτά λοιπόν τα φθινοπωρινά από τη Χαρούλα, εμένα όμως μια που μπήκε ο Νοέμβρης - ο πιο αδιάφορος μήνας του χρόνου κατ΄εμέ - θυμήθηκα την ταινία, το Sweet November, όχι γιατί μου άρεσε, αλλά να μωρέ, για τη Σαρλιζ Θερόν ρε γαμώτο!
Καλό μήνα Κατερίνα, είναι ωραία κάποια πράγματα να ξεκινούν με μουσική!
Έλα βρε John boy γκρίνια πρωτομηνιά του Νοέμβρη! Καλέ τι αδιάφορος μήνας, γιορτάζω κοτζάμ..εγώ, γιορτάζει η μεγάλη μου, γιορτάζουμε γενικώς!:))
Καλημέρα μελωδική (π.χ.κάποιος γιορτάζει μα το βρήκα..) ;)
Γιορτάζετε??Χρόνια πολλά και στις δύο, εμένα δυστυχώς ο Οκτώβρης τελείωσε με έναν τρικούβερτο καυγά στην πολυαγαπημένη μας πατρίδα Κατερίνα, για το θέμα με τα αλλοδαπά παιδάκια και τη σημαία...Και δέ με χάλασε τόσο ο καβγάς όσο η απόφαση που πήρα να είμαι πλέον αρκετά επιλεκτική στις παρέες μου...δέ μπορώ πλέον να χαλάω το χρόνο μου με άτομα που κουβαλάνε τέτοιες απόψεις και δέν πα να"ναι το καλύτερο παιδί. Κρίμα γιατί επρόκειτο για παιδική φίλη, ελπίζω ο Νοέμβρης μου να είναι λίγο πιό προοδευτικός, καλημέρα σε όλους...
Καλό μήνα Κατερινιώ, και για μένα από τους αγαπημένους μου μήνες - και με ένα από τα τραγούδια που λάτρεψα πιτσιρίκα, το Late November αν και είναι νωρίς ακόμα για αυτά.
Όλες οι εποχές έχουν την ομορφιά τους:)
καλό μήνα και από το κενό !
Καλό μήνα να έχεις, Κατερίνα, κι εσύ και όλες οι φίλες κι οι φίλοι σου.
Παρόλο που δεν βρέχει αυτή την ώρα, εγώ ακούω την αγαπημένη μπαλάντα των Guns 'n' Roses "November Rain", ίσως επηρεασμένος από τη φωτό.
...Eμένα, στην παρούσα φάση, ίσως θα μου ταίριαζε και κάτι πιο cult-pop, το Rain (rain rain go away go away) του Terence Trent d' Arby:
"Take off your topcoats
Put on your raincoats
And now give up your birthright
And don't you cry..."
Καλησπέρα σας. Η αποψινή βόλτα ήταν ευχάριστη, ο καιρός μάλλον "ανοιξιάτικος", τι να πώ.. Στο Θησείο μοσχοβολούν δυο ανθισμένες νερατζιές, όψιμες, ξεγελασμένες από τον καιρό, χάρμα. Το φεγγάρι γεμίζει.
-Φίλε sailor, να είσαι και σύ καλά, καλό ξημέρωμα! Συγνώμη που σε παράβλεψα..
-citronella μου επίσης! Σαφώς και ο κάθε μήνας είναι ξεχωριστός. Πως είπαμε εκείνο το θαυμάσιο dvd;
-Επίσης φιλαράκι μου εκεί στο Πλειστόκενο!
-Αγαπητέ domingo μου αρέσει και εμένα το συγκεκριμμένο τραγούδι! Θα το δώσω στο επόμενο ποστ για όλους. Καλό μήνα!
-Μμμ κρίμα δεν το έχω Santiago Nasar, αλλά μπορώ να δώσω link!
Aγαπητή συμπατριώτισσα, patsiouri, χαίρομαι που βρέθηκες στην Σπάρτη τέτοια μέρα. Μη χαλάτε τις παιδικές σας φιλίες για τέτοια θέματα βρε παιδί μου. Οι φιλίες που άντεξαν το χρόνο είναι πολύτιμες.
Όσο για το θέμα που θίγεις, είναι από αυτά που φέρνει η σύγχυση των ημερών και των καιρών δυστυχώς. Αν θεωρήσουμε τη σημαία, όποια σημαία, ένα κομμάτι πανί, τότε παίζουμε το παιχνίδι ΄της παγκοσμιοποίησης και του διεθνισμού που καταργεί σύνορα έθνη γλώσσες αρχές, ήθη,έθιμα, αξίες.
Αν τη θεωρήσουμε σύμβολο εθνικού -και θρησκευτικού ας μην το ξεχνάμε- προσδιορισμού, τότε βαδίζουμε στην κόψη του ξυραφιού, γιατί πολλοί φρόντισαν να αισθανόμαστε μειονεκτικά γι αυτό.
Μάλλον οι Έλληνες χάσαμε λόγω ηθικής και πολιτιστικής κατάντιας, το δικαίωμα να φέρουμε περήφανοι το σύμβολο της εθνικής μας διάκρισης και των αγώνων μας για ιδανικά...
Σε καμία περίπτωση δέ θεωρώ τη σημαία ένα κομμάτι πανί, η μάλλον μόνο σε μία: όταν απέναντί της υπάρχουν τα απορημένα ματάκια ενός μικρού παιδιού...Εκεί ναί, να υπάρξει παγκοσμιοποίηση και να κάνουμε σιωπή + να εφαρμόσουμε ρητά το νόμο. Όπως δέν είναι ντροπή οποιοσδήποτε κάνει πρωταθλητισμό κάπου να σηκώνει τη σημαία της χώρας στην οποία διέπρεψε, αντίθετα είναι τιμή καί για τον ίδιο και για τη χώρα. Μήπως είδε Λαζόπουλο προχτές? Έθιξε στο τέλος ακριβώς το αντίθετο θέμα, Έλληνες που ντρέπονται να σηκώσουν τη σημαία της Ελλάδας γιατί τους φέρθηκε άθλια και δηλώνουν πως πατρίδα δέ θεωρούν τη χώρα που τους έδιωξε αλλά εκείνη που τους έδωσε στέγη και δουλείά...Μήπως θα ήταν λοιπόν προτιμότερο να ασχοληθούμε με αυτό το πρόβλημα?
Κατερίνα για το "Άνοιξη, Καλοκαίρι,.."κλπ μιλάς? Εντελώς τυχαία το είδα ξανά προχτές!!
-patsiouri, αγαπητή μου συμπατριώτισσα, τι να πούμε, έχουν ειπωθεί όλα.
Σέβομαι όπως θα κατάλαβες απόλυτα αυτό που εκφράζει η σημαία μας, σύμβολο πριν από μας και μετά από μας.
Δεν είδα Λαζόπουλο, ομολογώ ότι πάντα έτσι ήταν, η Ελλάδα που δυσκολεύει τα παιδιά της..Σκέφτομαι όμως, την αντίθεση από εκείνους που περιγράφεις, στενά περιχαρακωμένους στο εγώ τους και στο τι δεν πήραν από την χώρα τους, με το παιδί -πως το έλεγαν, θυμάται κανείς, Κουκιάδη;- που τυλίχτηκε στη σημαία και έπεσε από το βράχο της Ακρόπολης για να μην πέσει ένα ακόμα "πανί" στα χέρια των Γερμανών Ναζί.
Σκέφτομαι το ΓλέΖο και τον Σιάντα, νεαρά παιδιά, που σκαρφάλωσαν στο Ιερό Βράχο και αφαίρεσαν ένα άλλο "πανί", ενέργεια που αναστηλώνει ηθικό και δείχνει τι σήμαινε τότε ένα σύμβολο..
Ας
-citronella μου ΝΑΙ, αυτό ακριβώς!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, η σημαία μας η ίδια άν είχε φωνή τί γνώμη λές να είχε? Νομίζω πως θα ήταν η δημοκρατικότερη φωνή απ"όλες, γιατί στο όνομά της κατακτήθηκε και η δημοκρατία...Γενικότερα όμως θα συνεχίσουν να υπάρχουν προβλήματα με τα θέματα αυτά, οι μεικτοί γάμοι κάθε χρόνο αυξάνονται και Έλληνας είναι μόνο ο ένας γονιός..Δέν ξέρω άν έχω αναφέρει πως είμαι δασκάλα, λατρεύω τα μαθητάκια μου και δέν θα τους έπαιρνα ποτέ την αμοιβή τους για κάτι που κέρδισαν μέσα από τα χέρια, είναι σά να κουνάς στο αδέσποτο το κόκκαλο και τελικά να μήν του το δίνεις, έχεις δεί τα μάτια τους? Εγώ δέ θα μπορούσα να κοιμηθώ κανένα από τα επόμενα βράδια, καληνύχτα...
Καλημέρα παιδί μου! Χαίρομαι για την ιδιότητά σου, το πιο δύσκολο ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ στη δύσκολη εποχή για τη μάθηση και το ελληνικό σχολείο..
Παρότι θέλησα φέτος λιτά και λακωνικά να ξεπεράσω τα ..επετειακά, εξαντλημένα άλλωστε παλαιότερα και σε άλλα blog με ατέρμονες συζητήσεις, εκείνα με κυνηγούν.
Ας αφήσουμε τα συναισθηματικά (η σημαία μιλά, τα μάτια των παιδιών μιλούν) και ας το δούμε λογικά.
Εφόσον το ελληνικό (άραγε ακόμα;) Υπουργείο Παιδείας δεν έχει θεσμοθετήσει άλλως, τότε όποιος μαθητής ελληνικού σχολείου αριστεύει, έχει το δικαίωμα, (πρόσεξε, δικαίωμα όχι αμοιβή, ποτέ αμοιβή σε θέματα πνευματικά) να σηκώσει την ελληνική σημαία.
Tελεία και παύλα. Όλα τα άλλα είναι ψευδοδιλλήματα και ατέρμονες εικοτολογίες συγχυσμένων νόων και ανοήτων.-
Φιλώ σε..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home