Ήλιος και βροχή..
Η φωτογραφία της Ilkka Niskanen που κρίνεται στον τελευταίο διαγωνισμό του ΒΒC, είναι τόσο ταιριαστή με τις διαθέσεις του καιρού τις τελευταίες μέρες. Τώρα γιατί βλέποντάς την, θυμάμαι εκείνο το αξεπέραστο "άσμα" του λαϊκού βάρδου, "από κάτω απ΄το ραδίκι, κάθονται δυο πιτσιρίκοι", άβυσσος η μνήμη του ανθρώπου!
Ευπρόσδεκτες οι δροσιές του Σεπτέμβρη από τη ζέστη τον Αύγουστο! Τότε αντίδοτο καιρού, ήταν οι βουτιές στις παραλίες της Μάνης και η επίσκεψη στα σπήλαια του Δυρρού, με σταθερή θερμοκρασία 18* C.
Στη μικρή προβλήτα της Βλυχάδας, περιμένοντας να μπούμε στις βάρκες, άρχιζε η ανάσα δροσιάς.
Το πλατάγιασμα του κουπιού στο νερό, η μυστηριακή πλοήγηση στις αίθουσες με τις ευφάνταστες ποιητικές ονομασίες που έδωσε το ζεύγος Πετροχείλου στην αρχική εξερεύνηση του σπηλαίου, ο αρχέγονος φόβος για τα πλάσματα που ίσως κρύβουν τα σκοτεινά νερά, -χέλια, μας είπε ο ..γονδολιέρης, ο βαρκάρης εννοώ- έκαναν να ξεχνιέται ο κόσμος ο πραγματικός εκεί έξω...
27 Comments:
Γιατί δεν αφήνουμε τα χέλια τα καημένα στην ησυχία τους;
Ωραία η φωτό της μικρούλας!
Καλωσόρισες Κατερινάκι!:-)
Καλώς σας βρήκα rodia μου!
Με τέτοια κακή επίδραση στο όλο βιοκλίμα του σπηλαίου -παρατήρησε τους πράσινους μύκητες στα πετρώματα- πράγματι έχεις δίκιο για την "ησυχία"..
-Πήγες Μάνη το καλοκαίρι τελικά;
Γιατί αναρωτιέσαι πώς σου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι;
Προφανώς αναρωτήθηκες τι κοιτάζει η μικρούλα και κατέληξες στο αυτονόητο.
Τους δυο πιτσιρίκους κάτω από το ραδίκι.
Τι, εμάς θα κοίταζε; :-)))))
Είναι πολλά τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που επισκέφτηκα το σπήλαιο, αλλά οι εικόνες του μου μένουν αναλλοίωτες...
Καλησπέρα
Καλησπέρα Μarco μου!
Το επισκέφτομαι συχνά πυκνά ιδίως όταν έχω φιλοξενούμενους δικούς μου ή των παιδιών.
Αποκαρδιωτική η διάβρωση από την παρουσία μας. Ιδιαίτερα όταν οι ντόπιοι έχασαν τη δυνατότητα επέμβασης κι ελέγχου (δες εδώ)..
Κάτι συμβαίνει με το ποστ και δεν ανοίγει παρά μονάχα μέσω σχολίων... Εκανες κάποια αλλαγή;
Οχι, δεν πήγα.. Ως συνήθως, οταν προγραμματίζω κάτι δεν μου.. "κάθεται"..! απαπαπα! να σκεφτείς ότι κάθε καλοκαίρι έπεφτε τόση δουλειά στο γραφείο που με το ζόρι το έσκαγα λίγες μέρες.. Το ίδιο συνεχίζεται και τώρα που, υποτίθεται, είμαι ελεύθερη..
:-(.. του χρόνου.. να δούμε πόσα καλοκαίρια υπολείπονται..
...η παραλία της Βλυχάδας και ο γονδολιέρης...
και συμπληρώνω:
...ψαράκι στο Λιμένι...
...μυρωδιά από λίπος που καίγεται στην Αρεόπολη...
...σύννεφα απειλητικά πάνω από τον βράχο στον Γερολιμένα...
...ο αέρας να ουρλιάζει σαν πεινασμένος λύκος στο Πόρτο Κάγιο γεμίζοντας με αρμύρα το δέρμα...
...και οι όμορφες πληγές όμορφα ξύνονται Κατερίνα.
Δεν έχω έρθει ποτέ απο τα μέρη σας, φαίνονται υπέροχα..
Ο καιρός μας κάνει παιχνίδια.
Αλλιώς μας είχε συνηθίσει.
Έχω να παω στα σπήλαια Δυρρού πολλά χρόνια.Είναι μοναδική εμπειρία, τουλάχιστον απ'όσο θυμάμαι.Πρέπει να το βάλω στα προσεχώς...
Καλησπέρα σας, τέλος Σεπτέμβρη απολογισμός του Καλοκαιριού. Τώρα παίρνει και κατακάθεται η εντύπωση και οι εικόνες της δράσης μας.
-rodia μου, δεν είσαι η μόνη. Όποτε και εγώ προγραμματίζω, κάτι στραβώνει. Εκτός από αυτό το καλοκαίρι που όλα λειτούργησαν ρολόι!
-Tι ποιητικό John-boy, αλήθεια..
Με γειά η νέα εμφάνιση και η ταυτότητα!
-Marina μου είναι ωραία, όπως όλη η Ελλάδα! Αλλά αυτό το φαινόμενο των λιμναίων σπηλαίων και της ξερής Μάνης κάνει το κάτι άλλο!
-Στο εύχομαι Dimitri μου! Ακολούθησε την πρόταση του John boy και δεν θα χάσεις!
Καλώς όρισες Κατερίνα
στην Εμπόλεμη Ζώνη !
Γύρισες μαζί με την βροχή
και τα κίτρινα φύλλα !
καλό σου βράδυ !
Καλησπέρα πατριώτισσα!
Σου στέλνω πολούς χαιρετισμούς από την Μάνη που είναι ακμαία και ωραιότατη αυτήν την εποχή!
Καλώς σας βρήκα!
"Φθινόπωρο και φεύγουν τα πουλιά.."
δεν λέγαμε κάποτε στα παλιά αναγνωστικά; Το κακό με μένα είναι ότι δεν μπορώ να προσδιορίσω την έννοια του "φεύγω". Από πού άραγε για που, πότε; :(
-Χαίρε sailor blue sea, γραδάρεις πρώιμα το φθινόπωρο ή μου φαίνεται; Η σημερινή μου βόλτα στο πάρκο (Ριζάρη βέβαια) αν εξαιρέσεις το παγωμένο πρωϊνό αεράκι, δεν το καταδείχνει. Αχ αυτή η πόλη, ούτε στα πάρκα συναντά τις εποχές πλέον..
-Ευχαριστώ σε Κyrallina μου!
Σε ζηλεύω, πράγματι μόνο έξω από την μάλλον το Άστυ καταλαβαίνεις φθινόπωρο...
Όμως φαντάζομαι κολυμπάς, έτσι δεν είναι; Οι παραλίες θα είναι τώρα όλες δικές σου! Αν κατέβω Σπάρτη έως τις αρχές Οκτωβρίου, θα σου στείλω μήνυμα!
Καλωσόρισες!!!!
Δροσερό φθινόπωρο να έχουμε!
Επίσης an-Lu μου! Καλή τύχη με την κούκλα!
Περιμένω! Φιλιά
πήγα στο σπήλαιο για πρώτη φορά το πάσχα που μας πέρασε. ήταν πανέμορφο και το καταευχαριστήθηκα. και μετά πήρα όλο το πακετάκι, που ανέφερε και ο προηγούμενος φίλος : φράσκο ψαράκι, βόλτες στην αραιόπολη, εξορμήσεις στα κάστρα, κλπ, κλπ... πανέμορφα. βρέχει, κατερινάκι, βρέχει πολύ εδώ πάνω !
Ήθελα από μέρες (από την "επιστροφή" σου, δηλαδή) να ευχηθώ καλό και δημιουργικό φθινόπωρο - χειμώνα... Και σήμερα βρήκα μια αφορμή κατάλληλη (νομίζω...)!
Kαλησπέρα σας, νοτιοδυτικός ο άνεμος, λίβας λένε ή Γαρμπής σήμερα, κολλάμε από την υγρασία..
-Φιλιά και από μένα, Kyrallina μου!
-Πάσχα στη Λακωνία και δεν έδωσες μήνυμα; Ααα φίλτατέ μου Πολύβιε, κρίμα.. Βροχούλα ή βρόχα φίλε μου; ;)
-Την καλύτερη αγαπητέ μου dim.Stefosi! Eυχαριστώ αντεύχομαι!
(Για να δούμε πόσο παραγωγική θα είναι, γιατί το μυαλό μου στην..Λίνδο βρίσκεται! ;) )
Καλημέρα και καλωσορισες!!Τα μέρη αυτά είναι πανέμορφα.Ακόμα τρέμω όταν ακούω ή διαβάζω σπήλαιο Δυρρού αλλά θα το ξεπέράσω μόλις ξαναμπώ.Καλό χειμώνα!!
Καλώς ήρθες κατερίνα ...
η επαφή δεν χάνεται τελικά ...
καλό φθινόπωρο να έχεις ...
Όμορφες εικόνες... κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Kαλημέρα παιδιά! Καθυστερώ λίγο τα κείμενα που θα ήθελα να γράψω, για να μείνει λίγο στην επιφάνεια το κείμενο προς Σουφλιά και Καραμανλή.
-Tassoula μου σε ευχαριστώ! Γιατί έτσι με το σπήλαιο Δυρρού, υπάρχει προηγούμενο;
-Ηωλιθικέ μου,σε ευχαριστώ. Επίσης καλό φθινόπωρο!
-Juanita μου, όμορφα πράγματι!
Καλό σαββατοκύριακο σε όλους
Ενας Άγγλος στην βάρκα μας ήθελε να δει αν είναι πραγματικά παγωμένο το νερό.Δέν πέσαμε μεσα αλλά δεν ήταν και κάτι ευχάριστο αυτό που συνέβει.Είναι πανέμορφο σπήλαιο!
Τι όμορφο που είναι το σπήλαιο του Δυρού ! Από τα ωραιότερα μέρη που έχω πάει .
Ευχαριστούμε Αικατερίνη !
Στην πρώτη περιήγηση μου στο σπήλαιο Δυρού, φανταζόμουν πως ζούσα το "Ταξίδι στο κέντρο της γης" του Βέρν.
Γαλήνιες εικόνες ενός εξερευνητή την στιγμή που μόλις ανακαλύπτει πρώτος καλά κρυμμένα μυστικά..
-Πω πω Τassoula σόκ! Είναι ο φόβος και ο θαυμασμός μαζί που αισθάνεσαι για αυτό το μέρος..Είναι το δέος για κάτι άγνωστο..
-Παρακαλώ ellinida μου. Πήγα φέτος πάνω από δυο φορές -Αστέρω κατάντησα-οπότε άρχισα εμβριθώς να βλέπω τα σημάδια της διάβρωσης από την ανθρώπινη παρουσία έντονα,δυστυχώς..
-Τι όμορφα το περιγράφεις καλό μου peftasteri, "εξερευνητής" με κρατημένη την ανάσα..
Tους έκαψαν όμως εκεί στη Μάνη -όπως γράφουμε και στο blog μας- και δεν υπάρχει δικαιολογία..
Εκτός αν νόμιζαν ότι στον μανό τόπο, τη Μάνη, η φωτιά θα..καθυστερήσει, χα!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home