Maτζουράνα στο κατώφλι, γάϊδαρος στα κεραμίδια!*

Σπανίζουν οσημέραι τα γαϊδούρια. Μα τι φανταστήκατε, ότι μιλώ για την αγένεια που πληθύνεται; Όχι! Μιλώ κυριολεκτικά! Το πάλαι ποτέ φιλικό κατοικίδιο, το "βασταγούρι" του Έλληνα, χάνεται σιγά σιγά απ τις αυλές και τα χωράφια, αλλά και από τα χωριά μας. Το αγροτικό αντικατέστησε τους υπομονετικούς κυρ Μέντιους που με παροιμιώδη υπομονή, τους ζυγούς των αγροτών μας σήκωναν.
Μέρα του περιβάλλοντος σήμερα,μεγάλη συζήτηση θα γίνει, κατ' επιταγή, πράγμα ξένο προς τη φιλοσοφία του blogging,όταν μόνος ο blogger αποφασίζει για τη δράση και την ανάδραση.. Όμως για καλό είναι,! 'Ισως σκεφθούμε πως ο καθένας από εμάς μπορεί να επηρεάσει το περιβάλλον γύρω του, για καλό ή για κακό..
Έτσι δεν θεωρώ έξω από αυτήν, το θέμα για τη μείωση των πληθυσμών των ζωντανών που η παρουσία τους είναι συνυφασμένη με την παράδοσή μας. Με τη ζωή μας κοντά στη φύση.Πως άραγε να επηρεάσει η έλλειψή τους τη ζωή μας και την πλάση;
Ένα υπάκουο μεταφορικό μέσο, εργαλείο δουλειάς, σύντροφος ταξιδιών και βαστάζος, θα μείνει καρικατούρα σε παλιές ταινίες και φωτογραφίες..Άντε και σε κανένα τσίρκο ή σε ζωολογικό κήπο.. Ακόμα άγαλμα, όπως αυτό στη Βρέμη: "Το πιο πρόσφατο μνημείο της πλατείας είναι αφιερωμένο στους μουσικούς της πόλης. Είναι ένας γάιδαρος, ένας σκύλος, μία γάτα και ένας κόκορας, που σύμφωνα με ένα παλιό παραμύθι των Γκριμ, ήρθαν στη Βρέμη. Η παράδοση, λοιπόν, λέει ότι όποιος ακουμπήσει τα πόδια του γάιδαρου, τότε η επιθυμία του θα γίνει πραγματικότητα",όπως γράφει η Καθημερινή στις 4/10/07.
Σκέφτομαι τη συνάδελφο, που όταν η κόρη της, έδειξε ένα γάϊδαρο και της είπε "δες μαμά μια κατσικούλα με μεγάλα αυτιά", αποφάσισε να πάρει μετάθεση στην επαρχία, να μεγαλώσει τα παιδιά της με περισσότερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις και να εξοικειωθούν με τη Φύση.
Σκέφτομαι τα παιδιά μου και όλα τα παιδιά που τραγούδησαν "Ήταν ένας γάϊδαρος με μεγάλα αυτιά".. Άραγε τα δικά τους παιδιά θα εννοήσουν γιατί δεν τ' άρεσε το παχνί κι ήθελε αρχοντιά; Θα παίξουν ποτέ το "πετάει-πετάει;"
Σκέφτομαι το γαϊδαράκο της πρώτης έγχρωμης ελληνικής ταινίας που πέρασε στην αθανασία με το τραγούδι της γλυκειάς στάρ του εγχώριου σινεμά, που γοήτευσε τα θαμπωμένα παιδικά μας μάτια..

Ευρηματικοί οι ιδιοκτήτες γαϊδάρου στα τουριστικά μέρη! Βγάζουν χαρτζηλίκι από τις φωτογραφίες με τους τουρίστες, μεταφέρουν φρέσκα φρούτα και νερό στις αμμουδιές στις παραλίες ή κάνουν ..κούρσα, καλή ώρα σαν τον γάιδαρο επάνω! Ευρηματικότερος βέβαια ο Βούλγαρος αγρότης, φωτογραφία κάτω, όπου αξιοποίησε το παλιό τράμπαντ!
Εκκαθαριστής της φύσης το αγαθό λιτοδίαιατο ζωντανό, γνωστή λειχουδιά του τα..γαϊδουράγκαθα,απάλασσε τα χωράφια από τα ξερά χορτάρια, φόβος και τρόμος μετάδοσης στις πυργκαγιές.. Με ανακυκλούμενες τις ..εκπομπές του, μια και η κοπριά πάει στα λάχανα. Καμμία σχέση με το καυσαέριο και τις άλλες ρυπογόνες εκπομπές του αντικαταστάτη του αγροτικού.
Από όποια άκρη τελικά και αν θίξεις το θέμα του περιβάλλοντος στο αυτοκίνητο και στις εκπομπές καυσαερίου φθάνεις. Καιρός να θυμηθούμε σήμερα στις πόλεις, το περιαστικό πράσινο και τα πάρκα μας, που φθίνουν σε κλίμα αδιαφορίας. Με την ευκαιρία, τι γίνεται με το πάρκο της Ριζάρη;
Συμμετέχω βέβαια σαν blogger στην ημέρα του περιβάλλοντος, γιατί το πιστεύω προσωπικά και έχω αναλογισθεί την ευθύνη μου σαν άτομο στο οξύ πρόβλημα της εποχής. Έτσι δίνω το banner που διαμόρφωσε το γραφείο του κυρίου Δήμα, πρόθυμου στις συμβολικές εκδηλώσεις και φανφάρες, απρόθυμου όμως να πιέσει επί της ουσίας τους υπεύθυνους για λύσεις...

-Σχετικό μουσικό θέμα, από τον Ν.Ξυλούρη, ποίηση Βάρναλη, Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου
-Ο ίδιος ο Βάρναλης απαγγέλει "Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου"

* Ο τίτλος είναι δανεισμένος από γνωστό έργο του Γ.Αρμένη που παίχτηκε στο θέατρο Κούν. Νομίζω πρώτη θεατρική εμφάνιση της Λ.Κονιόρδου.