July Morning, ή μετά το γάμο
Xαρισμένο στους παλιούς για να θυμούνται τους Uriah Heep και στους νεώτερους, για την προσέγγιση των ακουσμάτων, το ομότιτλο τραγούδι! Aκόμα και στην πιο soft version λόγω ηλικίας!
Ένα δευτεριάτικο πρωϊνό του Ιουλίου σήμερα, ανάμεσα σε χαλαρή απομάκρυνση εκ του κλεινού Άστεως και στην επόμενη, την πιο απαιτητική, των διακοπών! Γάμος ήταν η αιτία της καθυστέρησης της επίσημης έναρξης!
Ο Γιάννης και η Νάγια, διάλεξαν το καλοκαίρι να επισημοποιήσουν την σχέση τους, σε μιαν όμορφη εκκλησία στου Παπάγου, την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Στο παρκάκι πιο κάτω, μέρος της νεώτερης ελληνικής ιστορίας με στίγμα τα μνήματα των εξ(6) νεκρών στο Γουδί, που κατηγορήθηκαν και εκτελέστηκαν ως υπεύθυνοι της μικρασιατικής καταστροφής.
Τα παιδιά λοιπόν, σίγουρα δεν ήξεραν αυτήν τη λεπτομέρεια, διάλεξαν αυτήν την άνετη εκκλησία στο πράσινο και έδωσαν με μάρτυρες όλους εμάς όρκους πίστης και αφοσίωσης στη χαρά και στον πόνο, σαν σύζυγοι, ομόζυγοι στον αόρατο ζυγό της συμβίωσης και της ανάπτυξης οικογένειας. Εκ βαθέων τους συνοδεύουν οι ευχές μας!
Στη γνωστή επακολούθηση, τη γαμήλια δεξίωση σε ένα από τα χτήματα της Βαρυμπόμπης, είχαμε τη χαρά να τους ευχηθούμε με ένα ποτήρι κρασί και ένα πιάτο από τον πλούσιο μπουφέ.Έχω ξανασχολιάσει το θέμα "γάμος στην Αθήνα", με πιο γλαφυρή και λαογραφική συνάμα προσέγγιση, αλλά τώρα θα θίξω μιαν άλλη πλευρά.
Στις ροτόντες και στα "πηγαδάκια" συζητήσεων, του δροσερού κήπου, συναντήθηκαν σόγια,που όπως συμβαίνει πάντα, έχουν να ειδωθούν από το τελευταίο οικογενειακό γεγονός! Συμπαθείς γνωστοί και άγνωστοι,που δεν τους φέρνει πάντα η ίδια ιδιότητα στο πλάι των νεονύμφων και των γονιών τους. Διάφοροι και αδιάφοροι, γελαστοί ή κατσουφιασμένοι καλεσμένοι. Όσο για τους τελευταίους, είναι να απορείς προς τι; Τους κάλεσαν με το ζόρι; Τους έβαλαν παρά προσδοκίαν σε λάθος τραπέζι; Τσακώθηκαν τελευταία στιγμή με την πεθερά τους; Τρακάρησαν στο παρκάρισμα;
Τούτη τη φορά είχα να λύσω το γρίφο με ένα βαρύ και κατσουφιασμένο ζευγάρι, που ήλθε μάλλον με καθυστέρηση στο τραπέζι. Αλλά τι να κάνω, η ..anteportas, δεν μπορώ να συνυπάρχω με κατσούφηδες και γκρινιάρηδες! Ετσι έβαλα σκοπό να τους κάνω να..χαμογελάσουν! Οποία η έκπληξη, όταν επιτέλους αφέθηκαν στην παρέα και τη συζήτηση! ΄Ηταν οι δημιουργοί του πρώτου κρασιού που σερβιρίστηκε, ενός Sauvignon blanc πολύ αρωματικού και φρέσκου! Ε, η συνέχεια της συζήτησης ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, μιλώντας για κρασί, εδάφη, υψόμετρα εμπορική ανταγωνιστικότητα με τα φθηνότερα χιλιανά, νοτιοαφρικάνικα κλπ.
Να τι κάνει η χαλαρή μας διάθεση και ένας γάμος, των παιδιών ενός φιλικού ζευγαριού,Ιούλιο μήνα!
Από τη σειρά Herman, η σχετική γελοιογραφία του Jim Unger, δανεική από τη Υahoo!
To πολυπαιγμένο μας Sympathy-Rare Birds, μια ακόμα φορά:
Ετικέτες γάμος, νύφη, στεφανώματα, sympathy-rare birds, Uriah Heep
6 Comments:
Ti μου θύμισες, το Lady in black!
Aπρόβλεπτη, αγαπητή Κaterina anteportas! Mε την ευκαιρία να ζήσει το ζευγάρι και να στεριώσει, γιατί..
Στο φτερό ανώνυμε! Ενα ακόμα πολύ καλό τραγούδι της εποχής μας το lady black!
Όσο για την ευχή καλοστέριωτοι, πράγματι σήμερα χρειάζεται όσο τίποτε άλλο!
Πολλές ευχές για τη νέα οικογένεια, λοιπόν.
ΚαληΗμέρα!
Eυχαριστώ εκ μέρους τους αγαπητέ μου aeipote!
Kαλημέρα και σε σάς!
Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί πάνε όταν βαριόύνται!
Αν δεν είσαι πολύ στενός φίλος ή συγγενής, δε σε υποχρεώνει κανείς οπότε και εσύ κάθεσαι σπιτάκι σου και οι άλλοι δε χρειάζεται να ανεχτούν τη μουράκλα σου!
Να σας ζήσουν!
Γειά σου μικρό μου Patsiouri (και στα δικά σου)!
Φιλάκι! :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home