Σεισμοί και μετασεισμοί!

Σεισμική έξαρση τελευταία, στο θαλάσσιο χώρο ευτυχώς.
Το 1981, θυμάμαι, βγήκα αλαφιασμένη στον δρόμο και στο φλεβαριάτικο κρύο, με ασαράντιστο το πρώτο μου παιδί στην αγκαλιά, στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας. Στον επόμενο αθηναϊκό σεισμό του 1999, οι παρατεταμένες διακοπές, μας γλίτωσαν από την τραυματική εμπειρία.

Εντωμεταξύ, μετά το μεγάλο σεισμό της Καλαμάτας, είχαμε οδυνηρά συνειδητοποιήσει, με τα μάτια μας, πως είναι να αλλάζει πρόσωπο η γνωστή γειτονιά, η πόλη ολόκληρη.

Σ κέφτομαι λοιπόν, ότι ο τόπος που γεννήθηκα, η Σπάρτη, είναι χτισμένη πάνω σε γνωστό ρήγμα, που ξεκινά από τον Ταύγετο, στα Πικουλιάνικα, κοντά στο Μυστρά και διασχίζει περίπου διαγώνια την πόλη.

Έχει να δοκιμαστεί από σεισμό η μικρή μας πολιτεία, από το 1700 περίπου. Η αρχαία Σπάρτη ισοπεδώθηκε επίσης από σεισμό 7 Ρίχτερ πιθανά, στα 464 π.Χ. με 20.000 νεκρούς. Η καταστροφή και οι Πελοποννησιακοί πόλεμοι, οδήγησαν στην αποδυνάμωσή της. Η επόμενη πόλη εξουσίας ήταν ο Μυστράς. Διαβάζουμε:

Η Λακωνία ονομαζόταν εύσειστος και καιετάεσσα από τους καιετούς (χάσματα) που υπήρχαν εκεί. Γνωστός είναι ο μεγάλος σεισμός της Σπάρτης το θέρος του 464 π.Χ. Η σφοδρότητά του ήταν ασύλληπτη. Οι κορυφές του Ταϋγέτου απερράγησαν και άνοιξαν χάσματα σε διάφορα σημεία. Στο γυμνάσιο λίγο πριν από τον σεισμό ασκούνταν έφηβοι και νεανίσκοι, όταν παρουσιάστηκε ένας λαγός. Οι νεανίσκοι βγήκαν να τον κυνηγήσουν και σώθηκαν ενώ οι έφηβοι που παρέμειναν μέσα σκοτώθηκαν με την κατάρρευση του κτιρίου. Ο κοινός τάφος τους ονομάστηκε Σεισματίας. Καθώς οι δονήσεις διήρκεσαν μέρες και ήταν συνεχείς και ισχυρές, όλα τα σπίτια γκρεμίστηκαν εκ θεμελίων και αναφέρονται πάνω από 20.000 θύματα.

Η ολοκληρωτική καταστροφή θεωρήθηκε ότι οφειλόταν στην οργή του Ποσειδώνος, που προκάλεσαν οι Σπαρτιάτες γιατί είχαν αποσπάσει από τον βωμό του στο Ταίναρο και θανατώσει είλωτες καταδικασμένους σε θάνατο, που είχαν καταφύγει σ' αυτό το φημισμένο άσυλο. Η τιμωρία ήρθε σύντομα: ου μετά πολύ εσείσθη σφίσιν η πόλις συνεχεί τε ομού και ισχυρώ τω σεισμώ ώστε οικίαν μηδαμίαν των εν Λακεδαίμονι αντισχείν. Ολόκληρη την πόλη σώριασε στο έδαφος ο Ποσειδών Ταινάριος (ες έδαφος την πόλιν πάσαν κατέβαλεν ο θεός).

Σ κέφτομαι επίσης, τι θα γινόταν εάν η αγαπημένη πόλη δοκιμαζόταν σήμερα, από ένα τόσο δυνατό σεισμό όπως η Καλαμάτα, η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη.

Παρακολουθώντας ένα ντοκιμαντέρ για την Πομπηία, πρόσεξα τη σεισμική έξαρση εδώ, με ιδιαίτερη ανησυχία.

Γιατί είδα τους Ιταλούς εκεί, να έχουν ήδη ετοιμάσει σχέδιο εγκατάλειψης των γύρω πόλεων και χωριών, σε περίπτωση έξαρσης και εκτόνωσης του ηφαιστείου και να εκπαιδεύουν τους κατοίκους, πού θα κατευθύνονται, με ποιο μέσο, τραίνα, λεωφορεία κλπ και πού θα συγκεντρωθούν, σε χώρους στεγασμένους και χαμογέλασα πικρά.

Πως θα ήθελα κάποτε εδώ στην Ελλάδα, ένας μηχανισμός, ένας άνθρωπος, αδιάφορο, να οργανώσει, να προβλέψει, να συντονίσει και να εκπαιδεύσει τον κοσμάκη, να αντιμετωπίσει ψύχραιμα οποιαδήποτε μαζική δοκιμασία.

Πως θα ήθελα ο κοσμάκης, να υπακούσει, να συντονιστεί, να εκτελέσει και να συμμετάσχει ενεργά χωρίς μεμψιμοιρίες. Σε σεισμογενή χώρα ζούμε άλλωστε.

Πως θα ήθελα να είμαστε καλύτεροι Έλληνες..

(Πληροφ.http://www.bbc.co.uk/history/ancient/greeks/atlantis_03.shtml

http://www.drgeorgepc.com/Earthquake1999Greece.html)

Yστερον: (Παρατηρώ ότι σεισμολογούμε γενικώς πολύ σε αυτό το blog, αφού τέσσερα ποστ αφορούν σεισμούς!)