Η τέχνη είναι μία, η τεχνική αλλάζει!

Σε παλαιότερη καταχώρηση παραδεχόμουνα ότι η τέχνη είναι μία, προκειμένου να τονίσω ότι προέχει η καλλιτεχνική δημιουργία, που την απολαμβάνει ο καθένας, ενώ οι τάσεις και τα ρεύματα είναι περισσότερο για την μελέτη των ειδικών.
Το θέμα που έδωσε τη διάσταση του σε πολλά blog τελευταία, των επώνυμων ή μη συντακτών σε αυτές τις σελίδες, η εμπορική προέκταση και η προβολή στις σελίδες εφημερίδων ή αλλού των bloggers, πιστεύω ότι έθεσε αρκετά ψευδοδιλλήματα. Έτσι νομίζω ότι:
Η τέχνη του γραψίματος είναι μία! Όταν κάποιος διαβάζεται σημαίνει ότι μπορεί να συντάξει λόγο και να δημιουργήσει το ενδιαφέρον, ώστε να παρακολουθείται.
Η τεχνική, ξεχωριστή για τον καθένα, όσο το δακτυλικό του αποτύπωμα, αυτή είναι που αλλάζει και κάνει το κάθε γραπτό να δείχνει το στίγμα και την προσωπικότητα του συντάκτη του.
Όσοι αποφασίσαμε να "εκτεθούμε" σε blog, είχαμε κάτι να πούμε, ώστε ένα σύντομο σχόλιο στις σκέψεις κάποιου άλλου, δεν μας κάλυπτε, ίσως, πλέον.
Μπορεί επίσης, να θέλαμε κάτι να επιδείξουμε, ταλέντο, ευκολία καταγραφής, γνώσεις και να το εξαργυρώσουμε:
Με κύκλο φιλικό, τους σέρφερ του διαδικτύου, με τη σκέψη μιας πνευματικής παρέας, ενός μεγάλου "συμπόσιου", που μπορεί κανείς να μοιράζεται, συναισθήματα, σκέψεις, να φιλοσοφεί και να ..αμπελοφιλοσοφίσει, να μοιραστεί βιώματα, να δώσει και να δεχτεί συμβουλές. Να κάνει το κέφι του εν τέλει, ερασιτεχνικά, χωρίς ιδιαίτερο κόστος.
Μπορεί επίσης η εξαργύρωση να είχε -θεμιτό- απώτερο σκοπό υλικό, όπως η προβολή κάποιας δραστηριότητας και η προσδοκία "κοινού", fans δηλαδή, ή πελατών. Ή όπως ευκαιρία προβολής, βιοπορισμού ή συμπληρωματικού εισοδήματος, που παρουσιάστηκε τελευταία απο την πρόταση στα ΝΕΑ και φαίνεται ότι είχε αρκετούς ρέκτες, αν κρίνω απ' το θόρυβο και τον απόηχο του γεγονότος.
Η κατσίκα του γείτονα απο το γνωστό ανέκδοτο, μας στοιχειώνει, φαίνεται, γιατί η έκταση που δόθηκε στο γεγονός, έβγαλε περιέργως και χολή και κακίες.. αστείες, θα έλεγα.
Η πολυποικιλότητα των θεμάτων επίσης, που θίγονται στα διαφορετικής άποψης και έκθεσης blogs, προσωπικά μου θυμίζει τα διάφορα θέματα για τα οποία αγαπά κανείς τα βιβλία και ειδικά τα θέματα και τα βιβλία του ..Miller!
Σαν σήμερα, ας θυμηθούμε, πέθανε ο Ηenry Miller, o αμερικάνος συγγραφέας της τριλογίας Sexus, Nexus, Plexus, με την υποτιθέμενη αισχρολογία. Αντιγράφω απο το link,

"Τα βιβλία του είναι ποτ πουρί της σεξουαλικής περιγραφής, της σχεδόν-φιλοσοφικής "κερδοσκοπίας", της αντανάκλασης στη λογοτεχνία και την κοινωνία της υπερρεαλιστικής φαντασίας και του αυτοβιογραφικού γεγονότος "
Mερικοί κριτικοί, θεωρούν το ταξιδιωτικό του βιβλίο με θέμα την περιήγησή του στην Ελλάδα και τη γνωριμία του με την ελίτ παρέα του Κατσίμπαλη, "Ο κολοσσός του Αμαρουσίου" -1941 σαν το καλύτερό του.



Άραγε, θα έγραφε σε blog ο Μiller; Αν κρίνω απο τα ενδιαφέροντά του, γράψιμο, ζωγραφική, φωτογραφία στο Big Sur, California, όπου εγκαταστάθηκε μέχρι το θάνατό του και έβγαλε χρήματα χωρίς να πάψει να υπηρετεί την τέχνη, πνεύμα ανήσυχο εντέλει, πιστεύω πως ναι! Θα διεκδικούσε και αμοιβή μάλιστα αν γινόταν. Τι θα λέγαμε για αυτό, τότε;

Αλήθεια, δε σας θυμίζει Ελλάδα, η εικόνα που έβλεπε από το σπίτι του στην Καλιφόρνια και τον έκανε να σχολιάζει απο καρδιάς "Αμήν";