Ανθρώπους και κτήνη σώσοις...

'Οπου άστεγος και η μοίρα του.. Όπου γής, εκεί και οι κολασμένοι. Το θέμα το είχα θίξει προηγουμένως και εδώ, κλείνοντας το άρθρο.

Απο χθες έκλεισα την τηλεόραση, που στα παράθυρά της κάνουν πολιτική οι δημοσιογράφοι και δικανική επίδειξη οι πολιτικοί. Άνοιξα το ραδιόφωνο, στον Κόσμο και στη ΝΕΤ. Χθες λοιπόν, άκουσα τον δημοσιογράφο της ΝΕΤ, νεαρός μου φάνηκε, που έθεσε το θέμα των αστέγων επι τάπητος. Αναζήτησε μάλιστα τον κ.Σταθάκη, γνωστή τηλεοπτική περσόνα περί το αυτοκίνητο, με την ιδιότητά του στο Δήμο Αθηναίων και του έθεσε το πρόβλημα έξη αστέγων που ήταν στη στοά Κοραή αργά το βράδυ. Με εντυπωσίασε η γρήγορη κινητοποίηση του Σταθάκη, που με το λόγο του και τις ενέργειές του με καθησύχασε, η κοινή λογική είναι πάντα εδώ, μόνο που τα θορυβώδη τύμπανα των κούφων, ή οι ορδές των διαφόρων συμβούλων αυτών που έχουν εξουσία, δεν την αφήνουν να φανεί.
Υπάρχουν ξενοδοχεία λοιπόν που ο Δήμος της Αθήνας νοικιάζει να στεγαστούν αυτοί οι άτυχοι και ταλαίπωροι συνάνθρωποί μας, που ξέπεσαν σε αυτό το σημείο. Το τηλέφωνο της επικοινωνίας με την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου, δυστυχώς δεν το συγκράτησα, είμαι βέβαιη όμως ότι αν επικοινωνήσει κανείς με τη ΝΕΤ θα του δοθεί. Δεύτερη ευχάριστη έκπληξη ήταν, ότι υπάρχουν εθελοντές που γυρίζουν την Αθήνα με αυτό το κρύο, να εντοπίσουν να συμβουλεύσουν, η να συνδράμουν τους αναξιοπαθείς συνανθρώπους μας.

Η γνωστή μεμψιμοιρία μας για την έλλειψη συνδρομής του "κράτους" ή της "κρατικής μηχανής"(sic), (άραγε ΕΜΕΙΣ δεν καθόμαστε και στο τιμόνι της), με έκανε να γελάσω με την καρδιά μου βλέποντας χθες -πριν κλείσω την Tv-ούλα- το εξής στιγμιότυπο.
Ούρλιαζε γνωστός δημοσιογράφος γιατί έκλεισε η -νομίζω -Κηφισίας και πέφτει το σχετικό video. Ένα μεγάλο όχημα, ιδιωτικό λεωφορείο, πατινάρισε στον πάγο και γυρίζοντας μισοέκλεισε το δρόμο. Το μικρά οχήματα ΙΧ, δεν τολμούσαν να περάσουν δίπλα του, μήπως πατινάρουν και αυτά στον πάγο δίπλα στην μπαριέρα. Μαζεύτηκαν λοιπόν άπειροι φοβισμένοι και στημένοι στο τιμόνι οδηγοί, που περίμεναν το..κράτος, κοιτάζοντας ενοχλημένοι και εκ του ασφαλούς, μπροστά, ακίνητοι μπροστά.
Παρένθεση: Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα τη γνωστή γελοιογραφία που κάποιοι μπαίνουν στον κινηματογράφο και στον έλεγχο εισιτηρίων δείχνουν ο ένας μετά τον άλλο, τον ..πίσω τους, καθώς και η εικόνα της στρουθοκάμηλου με το κεφάλι χωμένο στο χώμα όταν αποφεύγει τον κίνδυνο.
Μέχρι που δυο νέοι κατέβηκαν απο το αυτοκίνητό τους και με τα πρόχειρα μέσα που είχαν, έσπασαν τον πάγο στην άκρη, προσπάθησαν μάλιστα να γυρίσουν και λίγο το βαρύ όχημα, για να μπορέσουν ένας ένας να φύγουν και να ξεμπλοκάρουν το σημείο. Ο δημοσιογράφος πλησιάζει με το μικρόφωνο τον πρώτο οδηγό που φεύγει, ατσαλάκωτος, αβρόχοις ποσί, (ούτε το δαχτυλάκι του δεν έβρεξε στο χιόνι) και βλοσυρός κατακεραυνώνει το.."κράτος"!! Όχι, όχι, δεν πρόλαβαν να του ρίξουν.. χιονόμπαλα.
Προσωπικά και αυτό μη το χρωματίσετε πολιτικά, μου άρεσε που κάποιος "επίσημος" ανέλαβε την ευθύνη και ζήτησε συγνώμη. Καλό και σεμνό μου φάνηκε. Επίσης μου άρεσε που η κοινή λογική επέβαλλε τη λειτουργία του ΜΕΤΡΟ και του ηλεκτρικού όλη τη νύχτα. Έτσι, έτσι, απο κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Ολοι, όχι μόνο αυτό που ονομάζουμε κράτος.


Εκτός όμως, απο τους άστεγους συνάνθρωπους υπάρχουν και τα αδέσποτα ζωάκια, τα ζώα όλων ΜΑΣ δηλαδή. Σκεφθείτε τα. Αν περισσεύει μια μπουκιά φαί μη την πετάτε στα σκουπίδια, βάλτε τη σε ένα σακκουλάκι και ταίστε και τα ζωντανά που ξέπεσαν της στοργής μας.

Τελευταίο: Τώρα με το χιονιά, δεν ξέρετε τι ωραίο είναι να πηγαίνεις τσιφ στο σταθμό Ευαγγελισμός με το ΜΕΤΡΟ και να περπατάτε στον κήπο, της Ριζάρη, δεν ξέρετε!

Στον Πολύβιο, αφιέρωσα-και- το amour των Rummstein, το αφιερώνω σε όλους σας, εξαιρετικά και αν τα καταφέρω -ελλείψει ταχύτητος- θα το κατεβάσω για σάς .