Tα τραίνα που φεύγουν και εκείνα τα "τρένα", που έρχονται

Αιτία για αυτό το άρθρο, είναι η επέτειος των εγκαινίων της σιδηροδρομικής γραμμής της διώρυγας του Παναμά, στις 28.1.1855, που σύνδεσε Ειρηνικό και Ατλαντικό, έδωσε εργασία σε χιλιάδες εργάτες και πήρε τη ζωή, λόγω ατυχημάτων ή επιδημιών, τουλάχιστον απο 12.000 άτυχους εργαζόμενους.

Αγαπημένο παιχνίδι τα τραινάκια για μικρούς και μεγάλους. Ασφαλές μέσο, συνήθως, ανατριχιάζει με το σφοδρότητα των ατυχημάτων του, όταν συμβούν. Όπως πρόσφατα, κοντά μας:
"Τουλάχιστον 41 νεκροί και περισσότεροι από 180 τραυματίες, εκ των οποίων οι 90 παιδιά, είναι ο απολογισμός του σιδηροδρομικού δυστυχήματος που σημειώθηκε το βράδυ της Δευτέρας κοντά στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, Ποντγκόριτσα. Οι τραυματίες που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της πρωτεύουσας είναι 184 από τους οποίους οι 75 είναι παιδιά κάτω των 16 ετών, ενώ 14 νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση. "


Όμως, το τραίνο, είναι αγαπημένο μέσο συγκοινωνίας απο τον περασμένο αιώνα, με τα καρβουνιάρικα και τις λοκομοτίβες έως τα σημερινά, ηλεκτρικά, συνδυασμών,μαγνητικά, ασύλληπτης σε σύγκριση ταχύτητας, π.χ. 300km/h, τραίνα.

Στην Αμερική η χώρα οργανώθηκε γύρω απο τη διάνοιξη των γραμμών του σιδηρόδρομου. Πολλοί Έλληνες μετανάστες, πήραν την απόφαση της αναζήτησης καλύτερης τύχης και αναλώθηκαν στο σχεδιασμό αυτό.
Στην Ινδία, αγαπημένο και ίσως μόνο αξιόπιστο μεταφορικό μέσο, για κανονικούς ταξιδιώτες αλλά και ...τζαμπατζήδες, εγκαταστάθηκε επι βρεττανικής κατοχής.

Μέρα συνωστισμού φαντάζομαι θα ήταν αυτή της φωτογραφίας. Αναρωτιέμαι τι θα έκανε όλος αυτός ο κόσμος, αν έβρεχε.
Στην Ιαπωνία επίσης είναι διαδομένος ο τρόπος του ταξιδιού με τα ταχύτατα τραίνα.

Επίσης στην Ευρώπη, τη Ρωσσία, στα Βαλκάνια. Απο το γνωστό απο τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι, Όριαν Εξπρές, με την πολυτέλεια και την άνεση του ταξιδιού μεγάλων αποστάσεων,έως τον υπερσιβηρικό και απο τις ταξιδιωτικέ ταχείες έως τα σημερινά ταχυτραίνα, η απόσταση είναι έτη φωτός. Στη φωτογραφία δεξιά ένα απο τα ταχύτατα τραίνα της Γερμανίας και αριστερά, αμερικάνικο τραίνο στο Vermond.


Προσωπικά έχω την εμπειρία των ταξιδιών με τους αγγλικούς σιδηρόδρομους και τη γοητεία του ταξιδιού στην αγγλική εξοχή.

Στην Ελλάδα, η διαμόρφωση της χώρας, δεν επέτρεψε την απο άκρου σε άκρο ανάπτυξη δικτύου, ώστε όλες οι πόλεις να συνδέονται αξιόπιστα με τα γρήγορα τραίνα της εποχής μας.


Παρακμιακή η εικόνα των σταθμών, των μέσων, έντονη η απουσία, σε κάποια σημεία, του. Η Σπάρτη για παράδειγμα, έναν.. αιώνα περιμένει τη σύνδεσή της με τραίνο με την Τρίπολη! Μάλιστα τον παλιό καιρό ήταν το πρώτο "θα", στο στόμα των πολιτικών της.
Σκέφτομαι επίσης πόσο ακάλυπτη είναι εσωτερικά η Κρήτη ή η δυτική Ελλάδα απο ανάπτυξη γραμμών. Τα Γιάννενα για παράδειγμα, έτσι όπως έχει εξελιγχθεί η πόλη, θα μπορούσαν άνετα να συνδέονται ταχύτατα με όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Αλλά άλλαι οι βουλαί των κυρίων πολιτικάντηδων...

Όμως, στην Αθήνα, όπου ομφαλοσκοπούμε, υπάρχει ένα αξιόλογο μουσείο των ελληνικών σιδηροδρόμων, που αξίζει κανείς να το επισκεφθεί.

Σημείωση: Το παρόν άρθρο, το αφιερώνω στο συζυγάτο μου, που λατρεύει τα ταξίδια, τα πραγματικά και εκείνα των βιβλίων, με την ελπίδα ότι θα τον συμφιλιώσει με τη θαυμαστή χρήση του διαδικτύου!

Στον τίτλο, παίζω με τους δύο τρόπους γραφής, τραίνο και τρένο και επιλέγω να γράφω με τον πρώτο.-