Όψιμες χαρές!
'Eνας μικρούλης JJ, έγινε θέμα πριν προλάβει να ανοίξει τα ωραία ματάκια του σ' αυτή την πλάση! Η περήφανη μαμά του είναι πολύ μετά τας ..portas μιας λογικής ηλικίας για μητέρα, σύμφωνα με τα δεδομένα και τη φύση. Το ίδιο και ο πατέρας του. Σε ηλικία όπου οι περισσότεροι γίνονται παππούδες, η dr Patricia Rashbrook, παιδοψυχολόγος και ο σύζυγός της John Farrand σύζυγοι τα οκτώ τελευταία χρόνια, αποφάσισαν να γίνουν γονείς. Έστω και με δανεικό ωάριο, έστω παραβιάζοντας τους κανόνες στη φύση, έστω με το σχετικό κόστος, πραγματικό ψυχολογικό και οικονομικό. Μάλιστα έχουν και το βάρος να απολογηθούν σε όλους αυτούς τους Φαρισαίους και τους υποκριτές, που θα νοιαστούν για αυτούς και το μωρό τους . Σε όλους αυτούς τους υποκριτές, που πολλές φορές οι ίδιοι, αδιαφορούν για την απόκτηση σταθερής οικογένειας και με φοβερή ευκολία απαλάσσονται από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, θυσιάζοντας ψυχές ..
Μητέρα ήδη τριών μεγάλων παιδιών η Patricia, από προηγούμενο γάμο, θέλησε να χαρήσει στον αγαπημένο της σύζυγο τη χαρά να κρατήσει στα χέρια του το δικό του παιδί. Υποβλήθηκε λοιπόν στην απαιτούμενη διαδικασία, ώστε το σώμα της να συνεργαστεί με το εμφύτευμα, σε ταξίδια και έξοδα και το αποτέλεσμα την αποζημίωσε, ο JJ υγιής και πανέμορφος, που κοιμάται αμέριμνος στην αγκαλιά τους. Είναι σίγουρο ότι η γέννα θα αναζωογόνησε το σώμα της και θα την ξανάνοιωσε! H οικογένεια ποζάρει στην φωτογραφία από την Daily Mail.
Έχοντας πεθυμήσει, κατάλοιπο αργέγονου ενστίκτου, ένα ακόμα μωρό - στο οποίο τυπικά ελπίζω πάντα, μέχρι η φύση να πεί την τελευταία της ..λέξη- τώρα που μεγάλωσε και η μικρή μας, μπορώ να πω πως την καταλαβαίνω απόλυτα. Να της ζήσει ο μικρούλης, να ζήσουν και αυτοί και να τον καμαρώνουν, κόντρα σε όλες τις κριτικές και τις Κασσάνδρες.
Ένα Νανούρισμα από το cd της Φαραντούρη για το κλίμα και Λέω να την κάνω σιγά σιγά, ακούγοντας τον Μαχαιρίτσα!
posted by Katerina ante portas at 3:33 π.μ.
from18.11.05
15 Comments:
Όντως...και μας αποδεικνύει πως καμμιά ευκαιρία δεν χάνεται, φτάνει να επιθυμείς κάτι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
Καλή εβδομάδα!
Eπίσης an-Lu! Όταν βλέπεις να λοιδορείται το χάρισμα και το δικαίωμα της τεκνογονίας τόσο άσκεφτα από νέες γυναίκες, ασφαλώς θα τιμήσεις κάποιαν που το επιδιώκει με πλήρη γνώση των συνεπειών για αυτήν και το παιδί.
Όταν βλέπεις να λοιδορείται το χάρισμα και το δικαίωμα της τεκνογονίας τόσο άσκεφτα από νέες γυναίκες
ή όταν βλέπω ΑΚΡΩΣ ΑΝΕΥΘΥΝΕΣ συμπεριφορές γονιών προς τα παιδιά τους (ένα μικρό παράδειγμα από χιλιάδες: το παιδί στα γόνατα της συνοδηγού, η οποία ΔΕΝ φοράει ζώνη)
αναρωτιέμαι "ποιοί κάνουν παιδιά"...
Δεν ξέρω....πραγματικά, δεν ξέρω.
Είχα υποδεχθεί με μεγάλη συγκίνηση και χαρά κάποιες ανάλογες ειδήσεις στο παρελθόν, όμως αργότερα άρχισα να έχω πολλές δεύτερες σκέψεις.
Μάλιστα, οι σκέψεις αυτές εγιναν πολύ πιο έντονες μετά από μεγάλες συζητήσεις με τη Γυναίκα μου την Ελένη ή οποία είναι και Μητέρα.
Το ερώτημα ή αν θέλετε ο διασταγμός μου είναι ο εξής απλός.
Έχω την εντύπωση πως στην περίπτωση αυτή,το μόνο που είναι ικανοποιημένο, είναι ο εγωισμός του γονιού, που θέλει ένα παιδί ακόμα για καθαρά δικούς του λόγους.
Θα πει κάποιος, δικαίως, πως πάντα για δικούς μας λόγους θέλουμε παιδιά.
Μόνο που, κατά τον κανόνα, αν κάνουμε τα παιδιά μας σε μία ηλικία νέα ή σχετικά νέα, τότε έχουν και αυτά εξασφαλισμένο ένα φυσιολογικό μέλλον με τους δυο γονείς παρόντες για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα στη ζωή τους.
Ο JJ είναι καταδικασμένος, περί τα 20 του χρόνια, να ορφανέψει.
Η μητέρα του είναι ήδη 60+ , ο πατέρας του δεν ξέρω αλλά υποθέτω κάτι ανάλογο, κατά συνέπεια και με βάση το γεγονός πως η μητέρα δεν αποτελεί κάποια εδική εξαίρεση όταν το παιδί θα είναι σε ηλικίες εξαιρετικά σημαίνουσες, δηλαδή στην εφηβεία, οι γονείς θα είναι περί τα 75....
Και αυτό, είναι ακόμα πιο σοβαρό από την ορφάνια που παραμονεύει.
Ναι, πράγματι, όταν επιθυμείς πάρα πολύ κάτι,θα βρεις τρόπο να το αποκτήσεις.
Μόνο που εδώ, δεν μιλάμε για ένα αυτοκίνητο ή μία προσωπική επιτυχία, αλλά για την προδιαγεγραμμένη μοίρα ενός νέου ανθρώπου.
Διαφωνώ επίσης με τη λογική που μας βάζει να κρίνουμε μία πράξη με βάση το τι κάνουν οι άλλοι (όσοι δεν τιμούν δηλαδή το χάρισμα ή την ευλογία της τεκνογονίας κλπ).
Αυτός είναι με απλά λόγια, ένας ετεροπροσδιορισμός , ο οποίος όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση,έίναι και εδώ λάθος. (κατά τη γνώμη μου πάντα).
Δηλαδή, δεν νομίζω πως είναι δικαίωμά μου να κάνω κάτι λάθος επειδή κάποιοι άλλοι κάνουν ακόμα μεγαλύτερο!
Γνώμη μου!
Χμμ αν σκεφθείς και το νεαρό ζευγάρι που έστειλε τον τετράχρονο στην εντατική και μετά στον άλλο κόσμο, An-Lu...
Μου αρέσει αυτή η αντιπαράθεση αγαπητέ και ευγενικέ μου Δύοντα-ανατέλλοντα, στους τόνους και τα επιχειρήματα που παραθέτεις!
Δες τι σκέφτομαι:
-Συμφωνώ απόλυτα, η παιδοποιία είναι στή φύση των νέων και πράγματι ο νέος γονιός έχει την υγεία, τα κότσια και την αντοχή και τη δύναμη να παίζει και να χαίρεται με τα παιδιά του.
Όμως πολλές φορές τα πράγματα με τους νέους ανεύθυνους καμμιά φορά γονείς, δεν αποδεικνύονται έτσι. Το χαμόγελο του παιδιού, τα χωριά ΣΟΣ κλπ δείχνουν το αντίθετο.
Το βλέπουμε και στα πλάσματα της φύσης γύρω που σπεύδουν να ζευγαρώσουν μόλις λίγο μεγαλώσουν αλλά και που συνεχίζουν να αναπαράγουν και στο "γηρατειά" τους, χωρίς θέση κανείς θέμα εγωϊσμού ή ηθικής τάξης.
- Δεν γνωρίζουμε πότε θα ορφανέψει ο JJ. Θα μπορούσε να έχει ήδη γίνει στην διάρκεια της καισαρικής της μάνας του και να μείνει ορφανός από γέννα, όπως εκατοντάδες παιδιά γύρω.
Ανακαλώ στη μνήμη, την περίπτωση ενός νεαρού ζευγαριού γνωστών, που σκοτώθηκε σε τροχαίο και κυριολεκτικά άφησε τα παιδιά του, καθότι νέοι και αδημιούργητοι ακόμα, στους πέντε δρόμους. Θυμάμαι επίσης τα ορφανά της Αφρικής, που κινδυνεύουν κυρίως από ασιτία και διάφορα άλλα, που πάντως δε θα γνωρίσει ο JJ.
Σκέφτομαι τη διαφορά ηλικίας των γονιών της φίλης μου Δ.Σ. που μεγάλωσε πολύ φυσιολογικά, κοντά σε έναν μεγάλο μπαμπά με τις 2 ακόμα αδελφές της που τον υπεραγαπούν και που αισίως και αειθαλλώς έφτασε τα ενενήντα, αεικίνητος. Σκέφτομαι το φίλο και συνάδελφό μου Νέστορα, που αιφνίδια αρρώστησε από την επάρατο, τέρας υγείας κατά τα άλλα και μέσα σε λίγο χρόνο, στα 35 του, έφυγε...
Συνεπώς η νιότη και η ζυγαριά του χρόνου, δεν είναι απόλυτο κριτήριο για την απόκτηση του παιδιού.
-Παλιά αποκτούσαν πολλά παιδιά για άλλους πιο εγωϊστικούς αν θέλεις λόγους από ότι αυτός να έχεις έναν απόγονο σάρκα και αίμα σου τελικά. (Περισσότερα χέρια για τα χωράφια, περισσότερα όπλα στη φαμίλια που λένε στη Μάνη κλπ) Γιατί ποτέ η κοινωνία δε το καταδίκασε, αλλά συμπορεύτηκε με αυτό;
Απλά νομίζω ότι η ενέργεια των ανθρώπων αυτών, που έβαλαν την ησυχία τους, την ειρήνη τους, τον εγωϊσμό τους στην άκρη, να υπηρετήσουν αυτόν τον ευλογημένο σκοπό της τεκνογονίας, προκαλεί όλους τους βολεμένους, τους φυγόπονους, τους ανεύθυνους που γίνονται κήνσορες "ηθικής".
Αν ο JJ φτάσει στα 20 μεγαλωμένος από τη μορφωμένη μάνα του και τον πατέρα του, θα είναι πολύ τυχερός θαρρώ, καλέ μου φίλε!
Αξίζει να δείτε τα σχόλια των αναγνωστών της Daily Mail!
Αν και τα παιδια ειναι ευλογια,καλο θα ηταν να μην τα κανουμε μετα απο καποια ηλικια.π.χ αν καποιος κανει παιδι στα 40+ οταν εκεινο θα ειναι στην εφηβια οι γονεις του θα ειναι στο 60+.Το προβλημα πιστευω οτι ειναι εμφανες.
Κατερίνα, αντιλαμβάνομαι την οπτική σου, ωστόσο διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.
Οι οποίες πάντως ουδεμία σχέση έχουν με οποιαδήποτε ηθικολογία. Η αλλεργία μου στη ηθική (με τη χριστιανική ειδικά διάσταση) και την ηθικολογία, είναι γνωστή ;-)
Ax ΠρέζαTV σεβαστή η γνώμη σου, αλλά δεν ακούγεται λίγο "φασιστικών" προδιαγραφών αυτό;
Σκέψου ότι π,χ, δεν θα είχε γεννηθεί η Αρβελέρ, αν η μάνα της που ντρεπόταν την πέμπτη εγκυμοσύνη της σε μεγάλη ηλικία, έκανε ας πούμε έκτρωση..
Σεβαστές και οι δικές σου επιφυλάξεις αγαπητέ μου Δύοντα. Από χριστιανικής ηθικής, θα λέγαμε ότι ήταν θέλημα Θεού να έλθει το συγκεκριμμένο μωρό, μωρό αγάπης, στον κόσμο, γιατί όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι και ειδικά σε αυτή την ηλικία, να γίνει ακόμα και η "τεχνική γονιμοποίηση" και οποιαδήποτε επέμβαση πόσο μάλλον μια καισαρική...
Kαι η χαριτωμένη νότα, μια γελοιογραφία της DMail και του Mac!
Υπάρχουν γυναίκες που σε μεγάλη ηλικία φέρονται επιπόλαια (http://www.dailymail.co.uk/pages/live/articles/news/news.html?in_article_id=395094&in_page_id=1770), αντίθετα με ότι έκανε η δρ Farrand, αλλά ούτε αυτές μπορεί να κατακριθούν γι αυτό. Είναι ιδιωτική καθαρά υπόθεση η απόκτηση ενός παιδιού, ασχέτως ηλικίας.
Συγνώμη natalie, πάλι μου ξέφυγες..
Φοβερό το Λίνκ σου, είναι πράγματι ο αντίποδας της δρ.Φάρραντ..
Πράγματι ιδιωτική υπόθεση παιδί μου, όμως ένα τέτοιο θέμα παίρνει συζήτηση..
katerina θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου. Σε παλιότερο ποστ της κουρούνας που αναρωτιόταν σχετικά, είχα υποστηρίξει το ίδιο: ότι αρκεί να ρίξουν πάνω σου οι γονείς- ίσα για πέντε-έξι χρονάκια- αυτούς τους τόνους αγάπης που διαθέτουν (φαίνεται και στη φωτογραφία), για να αισθάνεσαι δια βίου απέραντη ευγνωμοσύνη προς εκείνους και το δώρο της ζωής που σου προσέφεραν.
Αυτά τα παιδιά, ακριβώς επειδή αισθάνονται ότι είναι προϊόν μιας ιδιαίτερης επιμονής, μιας τρέλας των γονιών τους, ότι ήρθαν στον κόσμο κόντρα στις συνήθεις κοινωνικές νόρμες, σχεδόν από θαύμα, διαθέτουν ένα πιο επεξεργασμένο, πιο βαθύ βλέμμα στη ζωή. Δεν μιλάω θεωρητικά, γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα από πολύ κοντά.
Aγαπητέ Thass σε ευχαριστώ που σχολιάζεις ακριβώς εκείνο που γυρόφερνα και δεν τόνισα τελικά, την αγάπη. Την απέραντη γονεϊκή αγάπη, που ελευθερώνει, που σοφίζει και αντρειώνει...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home