Εκεί ψηλά στον Υμηττό..

Το θέμα σήμερα, με βρήκε μόνο του! Ένα φιλικό μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, συνέπεσε με μνήμες. Τις προάλλες, με αφορμή τον κήπο της Ριζάρη, θυμήθηκα την Καίτη Αργυροπούλου! Από παιδί τη θυμάμαι να αγωνίζεται για τη διάσωση και τη διαμόρφωση του αισθητικού δάσους Καισαριανής στον Υμηττό. Θυμήθηκα επίσης, που οργάνωνε τον περίφημο "χορό της αμυγδαλιάς", κοινωνικό γεγονός της τότε Αθήνας και που φωτογραφίες του δημοσίευαν τα Επίκαιρα (ή μήπως ήταν ακόμα Εικόνες)! Τα έσοδα από αυτόν, πήγαιναν στον Σύλλογο της Φιλοδασικής για αναδάσωση και η δημοσιότητα έκανε γνωστούς τους σκοπούς του Συλλόγου. Ευτυχώς ο σύλλογος υπάρχει ακόμα και μάλιστα αγωνίζεται εξίσου δυναμικά να προστατεύσει το δάσος και πολλές φορές να επιτύχει το αυτονόητο, όπως το να εφαρμοστεί απόφαση του Αρείου Πάγου κατά των αυθαίρετων καταπατήσεων και των προσώπων των καταπατητών!
Η Κ.Αργυροπούλου λοιπόν, ταξιδευμένη για την εποχή της, επομένως με γνώση για τη σημασία του περιβάλλοντος και του οικοσυστήματος της περιοχής και εικόνες από τα άλση τα πάρκα και τα δάση της Ευρώπης και άλλων τόπων, προσπάθησε μεταπολεμικά, για την αναδάσωση του κατεστραμμένου Υμηττού και την αναστήλωση του Βυζαντινού μοναστηριού των Εισοδίων της Θεοτόκου. Πρώτα οι κατακτητές αποψίλωσαν το βουνό και αργότερα, σε απόγνωση, οι κάτοικοι των γύρω συνοικισμών, έκοψαν τα δένδρα για να τα χρησιμοποιήσουν ως καύσιμη ύλη. Αρχικά αγωνίστηκε μόνη, αλλά κατάφερε να ξεσηκώσει και άλλους, όλα τα σωματεία της Ομοσπονδίας Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδος, τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο (Ε.Ο.Σ), την Περιηγητική Λέσχη, τους Πρόσκοπους και οδηγούς, ώστε να συμβάλλουν στην αναδάσωση και άλλων τμημάτων του Υμηττού.

Μια ατυχής χρονικά στιγμή για το αισθητικό δάσος του Υμηττού και το χώρο της Καισαριανής, ήταν επι δικτατορίας, όπως τότε ατύχησε αρχικά και ο κήπος και γκρεμίστηκαν τα νεοκλασσικά κτίρια της σχολής Ριζάρη.



Μόλις χθές, στην σελίδα του ΥΠΕΧΩΔΕ, διάβασα:
"Με την παρέμβαση αυτή δημιουργείται ένα Πολιτισμικό Πάρκο που εκτείνεται από το Ζάππειο, το Λυκαβηττό, τα Κουντουριώτικα, μέχρι το Νοσοκομείο ΝΙΜΙΤΣ. Το Πολιτισμικό Πάρκο έχει ως πόλους αναφοράς το Ζάππειο, τα Μουσεία Μπενάκη, Βυζαντινό, Μοντέρνας Τέχνης, την Εθνική Πινακοθήκη, το Ωδείο και το Μέγαρο Μουσικής. Η ενοποίηση επεκτείνεται από τον κόμβο Αλεξάνδρας - Κηφισίας, μέχρι το Γουδί - Πολυτεχνειούπολη, το Πεδίο του ΄Αρεως - Τουρκοβούνια, Λόφο Στρέφη και Λυκαβηττό".
Τι είπαν, Μοντέρνας τέχνης; Μα υπάρχει; Tα άλλα μουσεία, το Νέο Μπενάκη και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, τα αποκλείομε από το .."Πολιτισμικό Πάρκο";

Eίναι θαρρώ σκόπιμο, να στραφούμε και να ζητήσουμε τη βοήθεια ΚΑΙ του συλλόγου Φιλοδασική, την πολύτιμη εμπειρία τους στις διελκυνστίδες με το δημόσιο, τους φορείς και τους "κουτοπόνηρους" ανευθυνοϋπεύθυνους.
Προσέξτε για παράδειγμα τον αγώνα του συλλόγου της ενημέρωσης και του εντοπισμού των υπεύθυνων για την εγκληματική εξάπλωση της Marchalina hellenica, που προκαλεί τη λεγόμενη βαμβακίαση των πεύκων και ίσως της ελάτης!

Ίσως με τον τρόπο μας να βοηθήσουμε και εμείς στην δική τους προσπάθεια.

Μουσικό άκουσμα Green on Red, και TIME AIN'T NOTHING, με το καλοκαίρι να παίρνει τα πάνω του.

'Yστερον: Παρουσιάζω την πρωτοβουλία του Sociothoughts, σε σχέση με το περιβάλλον και την επαινώ, ιδιαίτερα εφόσον την απαγκιστρώνει από κομματικές και άλλες σκοπιμότητες


Υστερώτερο: Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!