Η Αγία Αικατερίνη στο Θεοβάδιστο όρος Σινά

Γιορτάζει  σήμερα  στο  Θεοβάδιστο Σινά  το Μοναστήρι,  και τιμά με το παλαιό ημερολόγιο, την Αγία Αικατερίνη, το Λείψανο της οποίας θησαυρίζεται   και παραμένει διαρκής ευλογία και στήριξη  της μοναχικής αδελφότητας.
Ο περικαλλής Ναός του 6ου αι.  τρίκλιτη βασιλική μετά Νάρθηκος  αναγέρθηκε  από τον αρχιτέκτονα Στεφ.Αιλίσιο, με εντολή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, και συμπεριέλαβε τον μικρό ναύδριο της αγ. Ελένης  που είχε κτισθεί πάνω στην αγία βάτο.Αυτήν που ο Μωυσής είδε  φλεγομένη, αλλ' ου καιομένη και άκουσε τη φωνή του Θεού! Η βάτος με καταβολάδα διασώζεται εκτός Ναού πλέον αλλά στο Θεοβάδιστο σημείο, στη ρίζα της θεμελιώθηκε  αγία Τράπεζα  και σώζεται η παράδοση που κλήθηκε ο Μωυσής να βγάλει τα παπούτσια του για να πλησιάσει, ώστε και σήμερα  έτσι, γυμνόποδες εισερχονται οι προσκυνητές, γονατίζουν κ παίρνουν την ευλογία κατά την πίστη τους. Το κωδωνοστάσιο  με τις 9 καμπάνες και το σήμαντρο, είναι  παράρτημα  αργότερα του 1871  όπως και το μικρο τζαμί  που για λόγους διπλωματίας  αναγέρθηκε σε μια μέρα, ώστε η Μονή να τύχει της προστασίας του Μωάμεθ  με το γνωστε Αχτιναμέ  υπογεγραμμένο με την παλάμη του. Βέβαια η Ι.Μονή κατεχει αντίγραφο, γιατι άρπαγες πούλησαν τον αυθεντικό, που αλλου στους Βρεταννούς που συλλέγουν την ιστορία των Εθνών και του Ελληνισμου ιδιαίτερα!

Ενα πολεμικά αμυντικό τείχος  περιβάλλει  το Ναό  τα κελλιά  και παραρτήματα του Μοναστηριου για την ασφάλεια των μοναχών και προνόησε ο Ιουστινιανός  που έβλέπε  και την Ρωμαίκη παρουσία στην εσχατιά του Βυζαντινου κράτους, να εγκατασταθούν και πολεμιστές με τις οικογένειές τους γύρω απ το τείχος για την προάσπισή του Αργότερα οι απόγονοί τους  εξισλαμίστηκαν αλλά πάντοτε  κράτησαν τους δεσμούς  με την Μονή και αποτελούν σήμερα μέλη της φυλής Γκεμπελία εργαζόμενοι για το Μοναστήρι. Που ήταν κατ αρχήν αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος αλλά μετά την εν οράματι εύρεση του Λειψάνου της αγίας Αικατερίνης  στην κορυφή του ομώνυμου πλέον όρους  σε ύψος 2646 μ. γνωρίζεται και τιμάται  στη μνήμη της.

Ενα  άλλο  εξαγιασμένο σημείο  στο Μοναστήρι, είναι  το οστεοφυλάκειο με τα κρανία των απελθόντων πατέρων και τα υπόλοιπα λείψανα των σωμάτων τους που πολλές φορές, μυροβλύζουν.Εκεί  σώζεται  το Λείψανο του αγίου Στεφάνου του Σινά,όπως τον βρήκαν οι μοναχοί στο ασκητήριό του, μετά θάνατον σε θέση αδιαλείπτου προσευχής με κομποσχοίνι. Ακριβώς επάνω, ο Ι.Ν. του αγ.Τρύφωνος.

Η επι 15 αι. ύπαρξη της Ι.Μονής ως έχει, όπου η καθημερινή θεία Λειτουργία στην Ελληνική  γλώσσα, είναι η μαρτυρία της παγκοσμιότητας του Ρωμαίκου, η συνύπαρξή της  με  τους πολιτισμούς και τους αλλόφυλους  είναι  χάριτι Θεού.Τα κειμήλια, οι εικόνες  η Βιβλιοθήκη, είναι ο πλούτος των χρόνων παρακαταθήκης Πολιτισμού. Η ιστορία  περνάει  και προσπερναει τα τείχη της Ι.Μονής  και ευτυχώς  ο θρησκευτικός τουρισμός  για το ανακηρυγμένο ως μνημείο της UNESCO  και οι  Ορθόδοξοι  όπου γής   βοηθούν  να στέκεται  το Μοναστήρι  όρθιο  εις τους αιώνες που έρχονται  ελπίζω
Ελπίζω,   ναι  ελπίζω,  οι Ελληνες  να  αγκαλιάσουμε  ακόμα περισσότερο την ιστορική Μονή που στην Πετραία Αραβία διαφυλάττει Πίστη και Γλώσσα  και να επισκεπτόμαστε  τον Τόπο  του Θεού, με την τεράστια ενέργεια στο απόκοσμο μορφολογικά άνυδρο τοπίο, με το υπέροχο φως, συχνότερα.