Μνήμη παιδιού-Σόλων Καρυδάκης-βραβείο Χαμομηλάκι

Tα παιδιά.. Το μέλλον μας.. Η Penelope μου έδωσε το βραβείο "χαμομηλάκι" και προς στιγμήν σκέφθηκα να αποποιηθώ την τιμή, ευχαριστώντας. Τα παιδιά μου, δεν είναι πια..παιδάκια! Πόσο γρήγορα φτέρωσαν και μεγάλωσαν..Χθες παίζανε, κάνανε ζαβολιές, έκλαιγαν τη γρατζουνιά στο γόνα, τώρα κλαίνε για άλλα και άλλα..
Υστερώτερες σκέψεις όμως με έκαναν να το κρατήσω και την ευχαριστώ μάλιστα και από εδώ. Παύεις να είσαι μάνα, γονιός, αν τα παιδιά σου μεγαλώσουν, ή φύγουν από κοντά σου; Ακόμα και αν εκλείψουν σωματικά, παύεις να έχεις το ευλογημένο δεσμό του γεννήτορα; Ασφαλώς όχι. Ίσως μάλιστα είναι ευκαιρία να πλατύνεις την καρδιά σου και να δεις το θέμα "παιδί" σε όλη του τη διάσταση.
Τελευταία, καταπιαστήκαμε με ένα 15χρονο παιδί, τον Σόλωνα Καρυδάκη που έχασε τη ζωή του από τροχαίο, εξ αιτίας ανεύθυνου ή ριψοκίνδυνου οδηγού. Την ίδια εποχή που γνωστά κέντρα και -πως το λεει ο Μίκης- γκρουπούσκουλα(!)- ασχοληθήκανε με το θάνατο περίπου συνομήλικου παιδιού, η είδηση του φόνου του Σόλωνα, λίγο μας απασχόλησε. Μάλιστα, όπως θέλει η εποχή μας με τα τόσα ερεθίσματα και τα απανωτά μηνύματα και ειδήσεις, ο θάνατος του Σόλωνα περνά στα πίσω θέματα της επικαιρότητας. Ένα θέμα με πολλαπλές εκφάνσεις που σκοπεύω να μας απασχολήσει και προσεχώς.
Αν υπολογίζω σωστά, πρέπει να είναι κοντά το 40νθήμερο μνημόσυνό του. Στην τελετή θα τον θυμηθεί θρηνητικά η μάνα του και ο πατέρας του, η οικογένειά του οι φίλοι του, οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές του.
Ένα όμορφο άλλωστε, όπως περιγράφουν οι φίλοι του παιδί, αθλητικό, πολλά υποσχόμενο μέσα στην καλλιεργημένη πατρική του οικογένεια, θα κάνει όλους τους γνωστούς του να λυπηθούν, να νοσταλγήσουν την παρουσία του. Να δακρύσουν..
Ίσως τον σκεφθεί και ο ασυνείδητος οδηγός. Ελπίζω ότι κάτω από τυπική και άλλη μόρφωση, να διαθέτει κάτι από αυτό που η ελληνική οικογένεια καλλιεργούσε, φιλότιμο και να ασχοληθεί έστω από τύψεις.
Σκέφτομαι αρκετά τελευταία, τον μοιραίο οδηγό. Ενώ στο internet βρίσκει κανείς όλα τα στοιχεία για την πενθούσα οικογένεια Καρυδάκη, για εκείνον σιωπή.
Η παρουσία του στην τροχαία δεν ήταν αυθόρμητη, ήταν μελετημένη και ο Τύπος προσεκτικός. Τύπος και υπογραμός, κυριολεκτικά, κανένα από τα Μ.Μ.Ε. δεν εμφάνισε πρόσωπο,ιδιότητα όνομα.
Όμως εκείνος, άραγε ΕΚΕΙΝΟΣ, πως νοιώθει μετά το συμβάν; Είναι παντρεμένος, έχει οικογένεια, έχει παιδί; Δουλεύει και αν ναι στην εργασία του το γνωρίζουν; Ένας σοβαρός εργοδότης, θα συνεκτιμούσε την ανευθυνότητα, το ριψοκίνδυνο, ίσως και τη μέθη του εργαζόμενου.. Οι φίλοι του, είναι φίλοι πραγματικοι, κοντά του ή του γύρισαν την πλάτη; Οι γονείς του; Αν οι γονείς του είναι άνθρωποι "εν επιγνώσει" δεν θα ήθελα να σκεφτώ τη θέση τους, μόνο που εκείνοι έχουν το παιδί τους κοντά τους..Ζωντανό.. Ελπίζουν..

Ας είναι ελαφρό το χώμα που σκεπάζει ακόμα ένα παιδί, ένα αδικοχαμένο και πολλά υποσχόμενο παιδί...
Ο πίνακας από τη σελίδα MV DÉCOUVERTES είναι της Ουκρανής Oksana Mas(ίδε προηγούμενη ανάρτησή μας).
Ακούμε Μάριο Φραγκούλη ..