Cat - card , με λόγια, λόγια, Χρόνια πολλά!

Tον περασμένο Αύγουστο ήρθε στα χέρια μου ένα μικρό γατάκι, απογαλακτισμένο βίαια από τη μάνα του, που την έκοψε αυτοκίνητο στον επαρχιακό αγ.Ιωάννου-Παρόρι στη Σπάρτη.
Γατούλα είναι, αποφάνθηκε ο εξάδελφός μου που μου τη χάρισε. Δεν είχα λόγους να το "ψάξω" το θέμα, άλλωστε είχε ένα τόσο κομψό μουτράκι. Όχι τόσο όμορφο σαν την Πιτσίκω μας, την αγαπημένη μας γατούλα, αλλά θελκτικό εξίσου.

Το μικρό κοκκαλιάρικο γατάκι με ακολουθούσε κατά πόδας, λες και ήμουν η μαμά του. Κοιμόταν στο κρεββάτι μου, σκαρφάλωνε στην αγκαλιά μου και αποζητούσε, μάλλον απαιτούσε χάδια. To όνομα που της κολλήσαμε μας ήρθε από τη συνήθεια να δαγκώνει και όλοι έχετε υπόψη το φιλμάκι στη ΥοuTube για τον Τσάρλυ που δάγκωνε! Ήταν η παρέα μου και το διασκεδαστικό θέμα όταν είχα συντροφιά στην όμορφη ταράτσα μου που έβλεπε στους κήπους και στον κάμπο -όσος έμεινε ακόμα- της Σπάρτης και του Μυστρά. Της άρεσε να σκαρφαλώνει στα γόνατα όλων και να χαϊδεύεται.
Απο το ψευτοδίλημμα τι να κάνω τη γατούλα, όταν επιστρέψω Αθήνα, με έβγαλε η Αναστασία. Με έπεισε λοιπόν να το πάρω μαζί και να δοκιμάσουμε τη συγκατοίκηση με ανθρώπους και..κτήνη! Είχε βλέπετε, η μεσαία κόρη ήδη κουβαλήσει , ένα ημίαιμο κανελλί φωλεοδείφη σκύλο από τα Χανιά, κάνοντας επανάσταση και καταλύοντας την "τάξη" όπου τα σκυλιά και τα γατιά μένουν στους κήπους..

Μας ακολούθησε λοιπόν το γατάκι και στην πρώτη επίσκεψη στον κτηνίατρο για εμβόλιο, ο άνδρας μου γύρισε με διασκεδασμένο και γελαστό ύφος. Η charlie, καταγράφηκε ως Ο ..Charly! Ο ανδρικός πληθυσμός στο σπίτι, αυξήθηκε κατά έναν!

Όσο για τα αρχέτυπα, άσβεστο μίσος γάτας-σκύλου καταρρίφθηκαν αμέσως. Γάτος και σκύλος παίζουν, ψευτοτσακώνονται, γλύφουν και καθαρίζουν ο ένας τον άλλον στοργικά και κοιμουνται μαζί! Σκέφτομαι βέβαι τι θα γίνει το Γενάρη και ελπίζω να μην πάρει τους δρόμους ο θρασύτατος πλέον Charly..
Aυτή τη μικρή ιστοριούλα, την προέταξα, απλά για να ευχαριστήσω την Αναστασία που με ενθάρρυνε να ξεπεράσω τους "κανόνες" μου, να δώ τρυφερά την υπόθεση των οικόσιτων ζώων και να ασκηθώ στην υπομονή. Της τρίχας και του .. άλογου-παράλογου!

-Χρόνια πολλά Αναστασία, να ζήσεις, με το καλό το μεταπτυχιακό και πάντα παιδί μου να ανοίγουν ανέφελοι, οι δρόμοι σου. Χαρισμένο το τραγουδάκι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη,(Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου).

ΥΣΤΕΡΟΝ: Σήμερα 28-12 ο Charly τόσκασε.Για την ακρίβεια γλίστηρσε 4 ορόφους και προσγειώθηκε στον πρώτο. Επέζησε για καλή του τύχη και μάλιστα χωρίς ζημιά στο στόμα όπως μας εξήγησε μετά ο γιατρός του και μας κόπηκαν τα γόνατα. Για κακή του τύχη, δεν υπήρχε πρόσβαση, γιατί τα διαμερίσματα ήταν άδεια και κλειστά.
Έτσι, όταν άρχισε να νιαουρίζει πονεμένα (δεν θα ξεχάσω αυτή τη φωνίτσα), πήραμε είδηση ότι λείπει και τον ψάχναμε στο δρόμο. Δυο φορές το έχει ξανασκάσει από τη σκάλα της πολυκατοικίας, πίσω από κάποιον που άνοιξε την πόρτα και έγκαιρα έγινε αντιληπτός και τον μαζέψαμε από την εξώπορτα που χάζευε τους περαστικούς. Όταν εκείνος έβγαλε το κεφαλάκι του απ τα κάγκελα, επιτέλους καταλάβαμε από που ερχόταν το νιαούρισμα που ακουγόταν δυο τετράγωνα μακριά..

Ειδοποιήθηκε η πυροσβεστική, που κατέφθασε με έμπειρο πλήρωμα και 4-5 rookies. Είμαι ευγνώμων που ήρθαν σύντομα, τέτοιες μέρες και μάλιστα για τέτοιο "ασήμαντο" για πολλούς περιστατικό. Ο φοβισμένος γατούλης, αντιστάθηκε στον νεαρό σωτήρα του και γραπωνόταν απελπισμένα από κάγκελα, κλαδάκια σχοινιά ότι έβρισκε μπροστά του. Τελικά κατέληξε στην αγκαλιά μας, σε κατάσταση, σοκ, πρησμένο πρόσωπο,ματωμένη μυτούλα και δάκρυα, ναι δάκρυα στα ματάκια του.. Ευχαρίστησα και ευχήθηκα στο πλήρωμα της πυροσβεστικής, λίγο, πολύ λίγο, μπροστά στον κόπο τους και την ευγένειά τους.
Δεν γλυτώνει τη στείρωση μαλλον...Aς χαϊδεύεται στην αγκαλιά μας..