Κυριακή, Μαρτίου 04, 2007

Dema loves Nia


Το κοινό που ενώνει στο ζωολογικό κήπο της Bogor στην Ινδονησία την τίγρη Dema είδος της Σουμάτρας και την μικρή ουρακοτάγκο Nia είναι η εγκατάλειψη. Όχι στην τύχη τους γιατί φροντίδα και μάλιστα αποκλειστική έχουν, αλλά η εγκατάλειψη από τις μαμάδες τους..

Το μητρικό ένστικτο, στα ζώα που αναπαραγάγονται στο ζωολογικό κήπο, πολλές φορές εκλείπει, μια και λείπει η αλληλουχία πράξεων και εικόνων που περνούν στην κυτταρική τους μνήμη. Δυό δίδυμα τιγράκια και δυο μωρά ουρακοτάγκους έφεραν έτσι στον κόσμο, μακριά από τις φυσικές συνθήκες και τις εστίες τους, δύο ζώα που μεγάλωσαν ή γεννήθηκαν και αυτά στο ζωολογικό κήπο Taman Safari, προκειμένου να διαιωνιστεί το υπό εξάλειψη είδος τους στην άγρια φύση.
Ανίκανα να φερθούν σαν μαμάδες, τα απέρριψαν, τα εγκατέλειψαν. Το μεγάλωμα το ανέλαβαν υπάλληλοι του ζωολογικού κήπου αλλά δεν είναι μόνο θέμα τροφής. ΄Ετσι τα δυο διαφορετικά μωρά της φωτογραφίας, υιοθέτησαν το ένα το άλλο και καλύπτουν τις ανάγκες τους για στοργή, που όλα τα πλάσματα του Θεού ζητούν.
Οι επιστήμονες ευχάριστα ξαφνιασμένοι από τη στοργή και τη φιλία των διαφορετικών αυτών πλασμάτων, περιμένουν να ξυπνήσουν τα εχθρικά αισθήματά τους που βασίζοντι στην επιβίωση, γρήγορα.
Τι θα γινόταν, αναρωτιέμαι, αν τους διαψεύδανε, τι άραγε;

Ακούμε το Ζοο, των
Scorpions.
Η φωτογραφία είναι του Achmad Ibrahim για το Αss.Press

Ύστερον: Έληξε το event Muffin Monday που οργανώθηκε από την Elena Ho από τη Σιγκαπούρη. Έμοιαζε σε ενδιαφέρον με το παιχνίδι των πέντε που παίξαμε.
Το cooking blog που στηρίζω συμμετείχε και είναι ωραίο να ανακαλύπτεις τόσες υποβολές συνταγών και ωραιότατων φωτογραφιών από πολλές χώρες παντού, καθώς και πολύ ενδιαφέροντα και προχωρημένα blogs. Μπορείτε να σερφάρετε! Στη φωτογραφία μια νηστήσιμη απόπειρα δική μου με μήλο και καρόττο, βιαστική φωτο μάλλον αποτυχημένη φοβάμαι.

Ετικέτες , , , , ,

13 Comments:

Blogger Marina said...

Καλήμέρα Κατερίνα
Ελπίζω μόνο να μη διαψευθούν οι επιστήμονες. Φτάνει που βιάζεται η φύση με την ύπαρξη ζωολογικών κήπων, φτάνει που τα άμοιρα τα ζώα έμαθαν να (υπο)λειτουργούν εγκαταλείποντας το είδος τους, τι άλλο πιά θα δούμε?
Τρυφερή η φωτογραφία, δεν λέω αλλά τόσο μα τόσο αφύσικη. Που βαδίζουμε πιά?

10:53 π.μ., Μαρτίου 04, 2007  
Blogger Lorelei Am Rhein said...

Μακάρι να τούς διέψευδαν!

Βέβαια τα ένστικτα της φύσης έχουν τεράστια δύναμη, αλλά έχουμε δει και στο παρελθόν ζωάκια, που στο φυσικό τους περιβάλλον είναι εχθρικά το ένα απέναντι στο άλλο, σε συνθήκες εγκλεισμού, όπως είναι ο ζωολογικός κήπος, να ζουν αρμονικά.
Ας μην ξεχνάμε και τον μύθο της λύκαινας, που βύζαξε τον Ρέμο, τον ιδρυτή της Ρώμης!

Καλημέρα, Κατερίνα μου!
Μια όμορφη Κυριακή, εύχομαι.

:-)))

1:15 μ.μ., Μαρτίου 04, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Καλημέρα φίλες αγαπητές!
-Τις ίδιες σκέψεις έκανα Marina μου. Μου έχει έρθει και ένα email από τη Juanita νομίζω με την κακοποίηση των ζώων στα τσίρκο..
Όσο για τη φωτογραφία, δεν δείχνει την κατά θεολογία προπτωτική κατάσταση της φύσης; Χαριτωμένη, γιατί αφορά μωρά.. Μετά, έστιν.. γνώσης οφθαλμός!
-Καλή Κυριακή και σε σένα Lucy μου!! Πολλές φορές συνυπάρχουν εχθρικά μεταξύ τους είδη, π.χ. σκυλάκι θήλαζε από γάτα, αλλά δεν παύουμε να τα θεωρούμε "παράδοξα"..
Στην ουσία η Φύση ήταν ήμερη και διεστράφη..

3:46 μ.μ., Μαρτίου 04, 2007  
Blogger Juanita La Quejica said...

Ναι, δεν ήταν φρικτές οι φωτογραφίες με την κακοποίηση στο τσίρκο Κατερίνα;
Θυμάμαι σοβαρό σκάνδαλο στο ζωολογικό της Νέας Φιλαδέλφειας όχι πολλά χρόνια πριν... τί κοιτάμε πιο μακριά; Όταν όλα τα στραβά συμβαίνουν πρώτα από όλα στη "γειτονιά" μας;

12:01 π.μ., Μαρτίου 05, 2007  
Anonymous Ανώνυμος said...

Θα λειτουργήσει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης; Το ένστικτο του ζώου μήπως τελικά επικρατήσει; Ελπίζω πως όχι και να υπάρξει αρμονική συμβίωση.
Όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι εφαρμόζουν τον νόμο της ζούγκλας στις διαπροσωπικές τους σχέσεις πως να περιμένουμε απο τα ζώα να κάνουν το αντίθετο;

Όσο για τη μαγειρική σου...και εις ανώτερα.

10:43 π.μ., Μαρτίου 05, 2007  
Blogger Paranoia said...

Σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες στην πρόσκλησή μου...επιφυλλάσσομαι!

5:11 μ.μ., Μαρτίου 05, 2007  
Blogger patsiouri said...

Ax ναί, μακάρι να τους διαψεύσουν...
Εγώ πάντως όταν ήμουν 3 χρονών είχα μπεί μέσα σε ένα κτήμα με ένα άγριο ντόπερμαν και οι συγγενείς μου όταν το αντιλήφθηκαν έτρεξαν κλαίγοντας περιμένοντας να βρούν τα...κόκκαλά μου...

Αντίθετα βρήκαν εμένα να κοιμάμαι και το ντόπερμαν να με φυλάει και να μήν τους αφήνει να πλησιάσουν για να μή με ταράξουν...
6 ώρες πέρασαν μέχρι να καταφέρουν να με πάρουν!!

3:50 μ.μ., Μαρτίου 06, 2007  
Blogger kiki said...

Τα καημενούλια...Εδώ και πολλά-πολλά χρόνια σταμάτησα να πηγαίνω σε τσίρκα με ζώα και έπεισα και τα παιδιά μου να μην το επιδιώκουν. Τ λυπάμαι αφόρητα...

6:10 μ.μ., Μαρτίου 06, 2007  
Blogger lemon said...

Κι εγώ το ίδιο σκέφτηκα Κατερίνα, με τη φωτό και το κείμενό σου: τόσο τρυφερό μα και τόσο παράταιρο το χάδι τους...
Μα πάλι, πόσο έχει ανάγκη κάθε ζωντανό την τρυφερότητα, που παντού την ψάχνει και τη βρίσκει...

9:02 μ.μ., Μαρτίου 06, 2007  
Blogger CGP said...

katerina, θέλεις να συμμετέχεις σαν contributor γιά την "ορολογία" της μαγειρικής ?

1:08 π.μ., Μαρτίου 07, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλημέρα σας! Μιά "ίωση" στα τζοβαϊρικά του συστήματος με κράτησε πίσω για λίγο.

-Το θυμάμαι αυτό Juanita, γιατί έφερνα τότε τη μεγάλη κόρη, βόλτα στον κήπο της Φιλαδέλφειας να δει τα ..ψωραλέα λιοντάρια!
Τελικά ο άνθρωπος καταστρέφει και δεν σέβεται τίποτα στη φύση.
Όσο πιο "μορφωμένος" και αστικοποιημένος είναι, τόσο πιο μωρός..
-Ευχαριστώ dimitri nikolsky! Νομίζω και εγώ τελικά ότι το ένστικτο θα λειτουργήσει. Εκτός και αν γίνει τόσο αφύσικη η αναπαραγωγή εκτός περιβάλλοντος.
=Καλή συνέχεια Paranoia!
-Patsiouri παιδί μου τι επεισοδιακή ιστορία! Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της μαμάς σου!
-Μακάρι να το κάνουν όλοι αγαπητή oneiromageiremata.
-Lemon μου τι καλά που σε βλέπουμε! Πρωταρχική ανάγκη αγαπητή μου φίλη, να δίνεις και να παίρνεις τρυφερότητα. Κάποτε είχα ένα φυτό στο γραφείο, όταν γεννήθηκε η μεγάλη μου κόρη. Οι εργαζόμενες μαμάδες πάντα έχουν ενοχικά συναισθήματα για το μωρό που αφήνουν μόνο του πίσω. Έτσι περιποιόμουνα το φυτό και του μίλαγα τρυφερά σα να ήταν το μωρό μου. Δεν μπορώ να σου περιγράψω την λαμπερή του ανθοφορία που όλοι πρόσεξαν..

-Αγαπητέ cgp, παρόλο που ψήνομαι και σε ευχαριστώ πάρα πολύ, δυστυχώς δεν έχω αυτή τη στιγμή το χρόνο που θα έπρεπε. Ίσως αργότερα.
Να επαναλάβω και από εδώ, ότι είναι μια πολύ ωραία προσπάθεια και νέα και απαραίτητη. Καλή συνέχεια!

9:21 π.μ., Μαρτίου 07, 2007  
Blogger Dimitris Stefosis said...

Κατερίνα μου,
εάν έχεις την καλοσύνη, επικοινώνησε μαζί μου με mail... Επιπλέον, υπάρχει ένα μήνυμα για σένα από μια κοινή "φίλη" μας, το οποίο προσυπογράφω...

9:00 μ.μ., Μαρτίου 08, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη!

3:56 μ.μ., Μαρτίου 09, 2007  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.