Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007

Ti είναι αυτό που το λένε αγάπη..


Μια νέα γυναίκα 36 χρονών, κακοποιείται..Από το σύζυγο..Ένα θέμα που με απασχόλησε και απασχολεί τελευταία, με ένταση.
Η νέα κυρία που με βοηθά στο σπίτι, είναι αλλοδαπή. Δεν μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά, παρά τα τέσσερα χρόνια που είναι στη χώρα μας, ίσως γιατί της λείπουν οι ευκαιρίες. Είναι μητέρα δυο ανήλικων παιδιών, το μεγαλύτερο στις αρχές της εφηβείας του. Ήρθε από τη χώρα της και το χωριό της, να συναντήσει τον άνδρα της, με τον οποίο έζησαν ένα δυό χρόνια μαζί, πριν μεταναστεύσει αυτός, πριν δέκα χρόνια στη δική μας. Στρίμωξε τα όνειρά της και όλη την οικογένειά της σε ένα δυάρι και ήρθε σε επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα. Ο άνδρας της, ο αγαπημένος της, γιατί είναι ακόμα ερωτευμένη μαζί του, έχει δεσμό με μια άλλης εθνότητας αλλοδαπή. Η αποκάλυψη αυτή καθ' εαυτή είναι σκληρή. Η απουσία του όμως από τη συζυγική στέγη ώρες και ημέρες το σαββατοκύριακο, που όλοι περιμένουν για να ειδωθούν (αφού εργάζονται και οι δυό πολλές ώρες), μεταξύ τους και με τα παιδιά, είναι σκληρότερη..
Στο παράπονο και τις παρατηρήσεις της γυναίκας η πραγματικότητα γι αυτήν έδειξε το χειρότερο πρόσωπο. Την έδειρε, τη δέρνει ακόμα και όταν απλά τον κυτάζει λυπημένη, γιατί το βλέμμα, το βλέμμα του πιστού σκυλιού, ελέγχει..
Δεν θέλει να αποτανθεί στις ειδικές υπηρεσίες, έστω και τηλεφωνικά. Πολύ περισσότερο διστάζει να αποτανθεί στην αστυνομία γιατί "τι θα πουν στο χωριό, αν μάθουν ότι πήγα τον άνδρα μου στην αστυνομία..". Φυσικά και δεν σκέπτεται ένα δημόσιο νοσοκομείο ή τον ιατροδικαστή να βεβαιώσει την κακοποίησή της.. Έπειτα, όπως όλες οι θυματοποιημένες γυναίκες, ελπίζει..
Προσπάθησα να τονώσω πρώτα από όλα την αυτοεκτίμησή της. Αναζήτησα μετά πληροφορίες στο διαδίκτυο και μου χρειάστηκε πολύ η εξαιρετική αυτή σελίδα, από την Κρήτη .
Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι, ότι αυτό τον αέρα της μιζέριας τον αναπνέουν παιδιά μικρά, στις αρχές της εφηβείας, σε δύσκολη δηλαδή ηλικία.. Ο λόγος του μεγάλου της παιδιού όπως μου εκμυστηρεύτηκε με συντάραξε. Έπιασε τον πατέρα του προσπαθώντας να τους χωρίσει, ανήμπορο να τον "νικήσει" και του ζήτησε να μην ξαναχτυπήσει τη μάνα του γιατί θα πέσει από την ταράτσα της πολυκατοικίας. Είναι μόλις 14-15 χρονών εφηβάκι.. Ίσως αυτός να δέρει και τα παιδιά τους, ίσως όχι..
Το κακό είναι ότι δεν έχει κανένα δικό της εδώ, μόνο συγγενείς του άνδρα της, που ζητώντας τη βοήθειά τους τους φέρνει σε δύσκολη θέση, αφού εκείνος απαγόρευσε ακόμα και στον αδερφό του να ξαναπατήσει στο σπίτι τους αφού ανακατεύεται στα..οικογενειακά τους.. Αφείστε που της ζητούν και ..αποδείξεις ότι ο αδερφός και συγγενής τους είναι.. άπιστος! (Υπάρχει άραγε και blogger detective; Θα μας ήταν χρήσιμος!)
Μέχρι η νεαρή κυρία να συνειδητοποιήσει τη δύναμή της και την προσωπική της αξία, τι σκέφτεστε, τι προτείνετε;
Εν τω μεταξύ, σημειώστε
ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ


Γραμμή SOS της Γενικής Γραμματείας Ισότητας 2103220900

Κέντρα Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών (Γ.Γ.Ι.): Αθήνα: 2105235318 και 2105235250 / Πειραιάς: 210-4112091 και 4129101
Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Ανδρικής Βίας κατά των Γυναικών 2103828126
Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας / Βοήθεια για τη βία μέσα στην οικογένεια 2103616232

Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας 210- 5221101 και 5316467

Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθήνας 2103613340, Ακαδημίας 60
Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά 2104177876, Γούναρη 31

Απαραίτητη η αυτοάμυνα; Να ένα χαριτωμένο βίντεο (ευχαριστώ Manolo), να σπάσει τη σοβαρότητα του θέματος (μην τα πάρετε στο κρανίο οι Σάμιοι)


Η φωτογραφία είναι από το Spiegel, ένα παιδί, ένα γλυκό πονεμένο βλέμμα από τον καταυλισμό των φυγάδων του Ιράκ, όχι σε γειτονικές χώρες, αλλά σε μια τέντα-πόλη για 900 οικογένειες, μέσα στη Βαγδάτη, στο ατέλειωτο δικό τους πρόβλημα..
Ακούμε Apurimac,Ti είναι αυτό που το λένε Αγάπη, άραγε ΤΙ;
Στη συνέχεια ακούμε Sam Brown,You better stop before..

Ετικέτες , , , , , , ,

22 Comments:

Blogger aeipote said...

Όλα μοιάζουν δύσκολα κάποιες φορές. Και είναι. . . Ίσως χρειαζόμαστε καλύτερη κοινωνική οργάνωση, περισσότερη αγάπη, φροντίδα και προσοχή για να ελαχιστοποιηθούν τέτοια νοσηρά φαινόμενα. Και η ευθύνη επιμερίζεται. Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για τις κοινωνίες που φτιάξαμε και τις καταστάσεις που ζούμε. . .

Καλημέρα

9:01 π.μ., Ιουνίου 18, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλημέρα φίλε aeipote, πολύ ωραίο Jazz κομμάτι στο κείμενό σου με την ευκαιρία!
Σκέψου, η γυναίκα αυτή κατηγορεί την ΤV και τις σαπουνόπερες για την κατάντια του συζύγου της..

9:04 π.μ., Ιουνίου 18, 2007  
Blogger advocatus diaboli said...

Οσο κι αν είναι δύσκολο και πικρό, πρέπει η ίδια να θελήσει να ξεφύγει ώστε να μπορέσεις να τη βοηθήσεις μέσω κάποιας από τις οργανώσεις πάντοτε, γιατί εκείνες ξέρουν να βοηθήσουν το θύμα να αποφύγει κακοτοπιές.
Από προσωπική πείρα συγγενούς, θα σου πω ότι παιδιά που βλέπουν την κακοποίηση της μητέρας τους κάπου θα το βγάλουν. Και δυστυχώς μπορεί να το βγάλουν σε ναρκωτικά ή σε νευρική ανορεξία (υπάρχουν παιδιά στο περιβάλλον μου με αυτά τα προβλήματα). Δεν είναι λοιπόν σωστό το «και αυτό θα περάσει» γιατί και η γυναίκα και τα παιδιά, σημαδεύονται βαθειά.

9:42 π.μ., Ιουνίου 18, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Ναι αλήθεια, advocatus diaboli, πρέπει η ίδια να αποφασίσει τι θέλει. Βέβαια η ίδια θέλει την οικογένειά της πίσω, όπως πριν..
Το θέμα είναι να πιστέψει στον εαυτό της και τη δύναμή της.
Όσο για τα παιδιά, ήδη το μεγάλο εγκατέλειψε το σχολείο, ντρέπεται να πάει κάπου ακόμα και στο s/m, αν δεν συνοδεύεται από κάποιον ειδικά τον μικρό αδερφό του..

9:59 π.μ., Ιουνίου 18, 2007  
Blogger An-Lu said...

Για την πρώτη περίπτωση δυστυχώς δύσκολα μπορεί να κάνει κανείς κάτι, όταν το ίδιο το άτομο έχει νοοτροπία θύματος, διαιωνίζει καταστάσεις, ακόμα και όταν του δίνεται η δυνατότητα να ξεφύγει...
Για το ιαπωνικόν βίδεον ;-)
Καλή εβδομάδα!

10:13 π.μ., Ιουνίου 18, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Επίσης An Lou καλή εβδομάδα! Κάποιος τότε πρέπει να βοηθήσει να σπάσει ο φαύλος κύκλος..
Αλγόριθμοι και πάσης Ελλάδος, καλό το βίντεο!

10:49 π.μ., Ιουνίου 18, 2007  
Blogger kiki said...

Πόσες και πόσες υποφέρουν και δε μιλανε; Αν δε θελήσει η ίδια, αν δεν ξεπεράσει τους φόβους της που πονάνε πιο πολύ από το ξύλο που τρώει, δε γινεται τίποτα...

3:21 μ.μ., Ιουνίου 18, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Eίναι δυστυχώς Κική μου λίγες οι επιλογές της.
-Δεν έχει κανέναν δικό της άνθρωπο και γενικώς εδώ φοβάται να αποτανθεί οπουδήποτε.
-Δεν έχει ίσως τη σφραγίδα αν κατάλαβα καλά, της παραμονής της, ώστε να μπορεί να ταξιδέψει στην πατρίδα της για λίγο και να μην χάσουν τα παιδιά της τη σειρά τους στο σχολείο.
-Προφανώς αυτός στερεί και οικονομικά την οικογένειά του, ώστε εκείνη να χρειάζεται να ψάχνει για δεύτερη δουλειά...

Άστα, όπου φτωχός και η μοίρα του..Αλλά με όσα έχουμε δει, πως αντιδρούν οι έφηβοι στο θέμα της κακοποίησης της μάνας τους με ανησυχεί και το θέμα του παιδιού της. Πήρα εγώ τηλέφωνο τις υπηρεσίες αλλά θέλουν -πολύ γραφειοκρατικό βρε παιδιά- να μιλήσουν μαζί της..
Φαύλος κύκλος..

9:17 μ.μ., Ιουνίου 19, 2007  
Blogger Unknown said...

δυστυχώς αυτή είναι μια νοσηρή ιστορία, που συνεχίζεται και στις μέρες μας,το χειρότερο είναι ότι η κοινωνία μας πρέπει πρώτα να αλλάξει νοοτροπία και να συνειδητοποιήσει την όλη κατάσταση έτσι ώστε η γυναίκα να μη φοβάται τι θα πει ο κόσμος αν πάει τον άντρα της στην αστυνομία, όμως χρειάζεται και η ίδια βοήθεια ίσως από κάποιο κέντρο στήριξης, αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι στη μέση μπαίνει το παιδί, το εφηβάκι...

4:14 π.μ., Ιουνίου 20, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία γίνεται πιο συνειδητοποιημένη, αλλά πως θα γεφυρώσει μια γυναίκα από χωριό π.χ. της Αλβανίας, τον κλειστό κύκλο και νοοτροπία, τύπου δική μας του 50-60, με την υπάρχουσα;
Όλα ξεκινούν από την αυτοεκτίμηση και την ψυχραιμία της γυναίκας.


-Αχ μόλις αυτή τη στιγμή μου τηλεφώνησε το καυμένο, έκοψε το χέρι της και μόλις γύρισε από το νοσοκομείο, θα είναι για ένα μήνα εκτός δουλειάς..
Εύχεστε σας παρακαλώ, για αυτήν και τα παιδιά της..

1:54 μ.μ., Ιουνίου 20, 2007  
Blogger E said...

Κατερινάκι, κάποιος μου είπε πως για να σου περάσουν χειροπέδες, πρέπει πρώτα να τους δώσεις τα χέρια σου. Ξέρω πως δεν λέω τίποτα διαφορετικό από τους υπόλοιπους, όμως αυτή η φράση με βοήθησε κάποτε ν' αντιμέτωπίσω ένα δικό μου θέμα, σχετικό με κακοποίηση. Οι προσευχές μου είναι μαζί της.

2:49 μ.μ., Ιουνίου 20, 2007  
Blogger N.Ago said...

Pereimenw mail!

5:35 μ.μ., Ιουνίου 20, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

-Kαλησπέρα Elena 72! Είναι πολύ δυνατή εικόνα, θα τη χρησιμοποιήσω.
Σε ευχαριστώ πολύ, ας τη σκεφτόμαστε την πονεμένη..
-Ν. Αgo, επικοινώνησα, ευχαριστώ!

1:19 π.μ., Ιουνίου 21, 2007  
Blogger patsiouri said...

-Ελπίζω να έκοψε όντως το χέρι της, ειλικρινά...

-Γενικώς συμφωνώ με την Αν Λού, όταν κάποιος έχει νοοτροπία θύματος ή κατηγορεί όπως λές τις σαπουνόπερες...δυστυχώς δύσκολα θα αλλάξει..

-Εδώ υπάρχουν γυναίκες με δουλειά, περιουσία, και βέβαιη οικονομική ανεξαρτησία που αρνούνται να φύγουν από κάποιον που τις κακοποιεί...

-Αλλες ανέχονται και να κακοποιούνται τα παιδιά τους...

Δέν ξέρω για τον εαυτό μου, ειλικρινά, άν ζούσα στην κατάσταση της κοπέλας, άν όμως τολμούσε να σηκώσει χέρι στο βλαστάρι μου δέν ξέρω τί κατάληξη θα είχαμε...

Ζώ το ίδιο με σένα εδώ και καιρό, με την κομμώτριά μου, μία φορά στους δύο μήνες που τη βλέπω ςεπιμένει να μου διηγείται με λεπτομέρειες τους ξυλοδαρμούς της...ατάραχη...λές και σου μιλάει για εκδρομή...

Σκέφτεται μάλιστα να κάνει και τρίτο παιδί(!) γιατί πιστεύει πως με ένα καινούριο μωρό στο σπίτι θα του περάσουν τα νεύρα...

Την έχω σκυλοβρίσει αλλά η απάντησή της είναι.."έλα μωρέ...σάν παιδιά είναι οι άντρες...θα ξεσπάσει, θα ξεσπάσει, μαζί μου θα γεράσει..."

Α, την έχει ταράξει και στο κέρατο, το ξέχασα γιατί το θεωρώ αμελητέο μπροστά στο ξύλο...

Κι αυτή...μόνο που δέν τον ρωτάει "Αγάπη μου, να μπώ για μπάνιο?? Θα με δείρεις τώρα ή μετά???"

Η δική σου τουλάχιστον έχει δικαιολογία,το οικονομικό, και προσπαθεί η κοπέλα, αυτή????

Αν χρειαστείς πάντως οτιδήποτε μή διστάσεις να μας το ζητήσεις..κανένα γνωστό δικηγόρο να τον ψαρώσει λίγο τον ηλίθιο δέν έχετε???

9:15 μ.μ., Ιουνίου 23, 2007  
Blogger Juanita La Quejica said...

Και να σκεφτεί κανείς ότι κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και στην χώρα μας, μέχρι πριν κάποια χρόνια...
Ευτυχώς οι κοινωνίες προχωρούν όχι μόνο προς τον όλεθρο... κάποια ανθρώπινα δικαιώματα διεκδικούνται και κερδίζονται.

5:53 μ.μ., Ιουνίου 25, 2007  
Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Με το θέμα αυτό είχα ασχοληθεί παλαιότερα. Αυτό που χρειάζεται η εν λόγω κυρία είναι η συμπαράσταση από το γειτονικό περιβάλλον και να καταλάβει ότι οι υπηρεσίες δεν ποινικοποιούν τίποτα και άρα δε χρειάζεται να φοβάται.

12:19 π.μ., Ιουνίου 26, 2007  
Blogger Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Συγκινητικό το ενδιαφέρον σου για έναν συνάνθρωπο...
Καλησπέρα

6:28 μ.μ., Ιουνίου 26, 2007  
Blogger fish eye said...

πολυ στενοχωριεμαι με τετοιες καταστσεις!!

4:35 μ.μ., Ιουνίου 27, 2007  
Blogger witchofdaffodils said...

καλημέρα!
εμένα Κατερίνα, αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι οι στατιστικές που δείχνουν ότι η κακοποίηση δεν είναι "προνόμιο" των οικονομικών μεταναστών μόνο, αλλά ένα "σπορ" που φοριέται συχνά στη μεσαία προς "ανώτερη" οικονομική τάξη και σε άτομα ανώτερου μορφωτικού επιπέδου. Αν θυμάσαι, πριν καιρό το θέμα ήρθε στη βουλή και εμπλέκονταν και ονόματα βουλευτών που ποτέ βέβαια δεν ήρθαν στη δημοσιότητα.

Τι μπορεί να προτείνει κανείς? δύσκολο..ίσως ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και στήριξη.

10:31 π.μ., Ιουνίου 28, 2007  
Blogger Markos said...

Εγώ πάλι έχω μείνει στο τίτλο του ποστ. "Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη".
Κατέγραψες μια ιστορία. Χιλιάδες τέτοιες υπάρχουν.
Και ανιχνεύεις μέσα τους την αγάπη.
Τι είναι όμως εν τέλει αυτή η "αγάπη";
...

11:41 μ.μ., Ιουνίου 29, 2007  
Blogger Βρασιδακος said...

η γυναίκα με την ψυχή και την καρδιά της κάνει μια συμφωνία "omerta" για ότι και όσα της συμβαίνουν. Κι αυτή η συμφωνία έχει πολλές παραμέτρους.
Ντροπής
Φόβου
Μίσους
Ανεμπιστοσύνης και στο τέλος καταλήγει να μην αγαπά ούτε τον εαυτό της.
φιλικά

9:41 μ.μ., Ιουνίου 30, 2007  
Blogger Juanita La Quejica said...

Ότι θα συνέβαινε κάτι παρόμοιο λίγες μέρες μετά που έγραψες αυτό το κείμενο Κατερίνα σε μια φίλη μου, δεν το περίμενα.
Ήξερα ότι είχαν προβλήματα. Η Μ. γνώρισε τον άνδρα της ερχόμενη από τη Σρι Λάνκα στα 19 της για να μείνει μαζί με την μητέρα της που εργαζόταν εδώ.
Επέμενε να τον παντρευτεί παρότι της λέγαμε να περιμένει να γνωριστούν καλύτερα, δυστυχώς είχε μεγάλες ανασφάλειες και πίστεψε ότι έτσι θα τις κάλυπτε... τελικά το μετάνοιωσε, αφού όμως έκαναν και ένα κοριτσάκι.
Πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, ιδιαίτερα από τη στιγμή που εκείνη αποφάσισε να προοδεύσει και γράφτηκε σε μία σχολή τα απογεύματα, μετά τη δουλειά της. Η μαμά της την βοηθούσε με το παιδί, ο άνδρας της περιοριζόταν κυρίως στο ρόλο του αγά. Η Μ. έφτασε 42 κιλά από την κούραση και το τρέξιμο αλλά δεν το έβαλε κάτω, μέχρι που την έριξε κάτω με μπουνιές ο καλός της. Κατέληξαν στην αστυνομία.
Εκείνη ήθελε να μείνει στην μαμά της μαζί με την 4χρονη κόρη τους και εκείνος ήθελε το παιδί.
Τί έκανε η αστυνομία αφού βαρέθηκε να τους βλέπει να επιμένουν και να μην υποχωρεί κανείς;
Να τονίσω εδώ ότι η Μ. ήταν γεμάτη έντονα χτυπήματα στο πρόσωπο και στο σώμα και βέβαια τους είχε ακούσει και όλη η γειτονιά να τσακώνονται, οπότε υπήρχαν ουσιαστικά μαρτυρίες για το περιστατικό.
Λοιπόν... μια γυναίκα -τονίζω γυναίκα!- αστυνομικός, την πήρε παράμερα και της είπε ότι είναι μεγαλύτερο έγκλημα να πάρει την κόρη της από το σπίτι τους και να την πάει στης μαμάς της, από το ότι αυτός την έδειρε και την γέμισε σημάδια και ότι θα μπορούσε να έχει σοβαρά μπλεξίματα.
Η Μ. φοβήθηκε και έδωσε το παιδί. Την επομένη βέβαια επικοινωνήσαμε με δικηγόρο και τα σχετικά και η ιστορία θα δούμε πως θα εξελιχθεί. Γιατί η Μ. αν και δουλεύει, δεν φαίνεται αυτό πουθενά. Οπότε σε περίπτωση δικαστηρίων, είναι δύσκολο να κρατήσει το παιδί χωρίς να φαίνονται τα εισοδήματά της καθώς και να βγάλει άδεια εργασίας, αφού μέχρι τώρα βρίσκεται στην Ελλάδα μέσω του συζύγου, στο δικό του ΙΚΑ και τα σχετικά. Ελπίζω να μην χρειαστεί να φάει πολύ ξύλο περιμένοντας να προχωρήσει με τα διαδικαστικά...
Και η αστυνομία όμως... ωραίοι! Της είπαν ουσιαστικά και ψέμματα, γιατί εκείνη την ώρα μπορούσε να του κάνει μήνυση για ξυλοδαρμό και να πάρει το παιδί της και να πάει όπου θεωρούσε σκόπιμο για να προστατευτεί.
Τραγικές καταστάσεις... γιατί εκείνη θέλησε να βελτιώσει τη ζωή της, εκείνος ζήλεψε, δεν τον ενδιαφέρει να πάει μπροστά, θέλει μόνο να έχει τη γυναίκα του δεμένη όπως είχαν κάποτε τους σκύλους... αλλά να του φέρνει και χρήματα.
Άλλη μια περίπτωση λοιπόν στις χιλιάδες... που δεν θα τελειώσουν ποτέ, όσο έχουμε αυτές τις απαίσιες αντιλήψεις και νοοτροπία.

6:24 μ.μ., Ιουλίου 06, 2007  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.