Nefertiti, η φαραώ Smenkhkare της Αιγύπτου
Γνωρίζεστε φαντάζομαι! Η ωραία κυρία αριστερά είναι η μεγαλοπρεπής βασίλισσα Νεφερτίτη, που έζησε στην Αίγυπτο και μάλλον συμβασίλευσε με τον "αιρετικό" φαραώ σύζυγό της,Ακετανόν. Μαζί κατήργησαν το πάνθεο των Αιγυπτιακών θεοτήτων χάριν μόνου του θεού Ήλιου. Μετά το θάνατο του Ακετανόν, η βασίλισσα Νεφερτίτη, που το όνομά της σημαίνει "η ωραία γυναίκα έφθασε", βασίλευσε ως Pharaoh Smenkhkare.
Για την εύνοια και τα ωραία της μάτια κονταροχτυπήθηκαν πολλοί, πρόσφατα όμως, για την μούμια, που η Αγγλίς αρχαιολόγος Φλέτσερ, απεφάνθη ως δική της και ακόμα πιο πρόσφατα για τον ωραίο ..μπούστο της! Εννοούμε βέβαια το άγαλμα, που εικονίζεται δίπλα, στη φωτογραφία του Spiegel. Φιλοξενείται στο μουσείο του Βερολίνου, από το 1920, εύρημα γερμανικής αρχαιολογικής αποστολής, που φρόντισε έξυπνα να το βγάλει από την Αίγυπτο, μετά τις ανασκαφές τις οποίες είχε την άδεια να κάνει.
H Αίγυπτος το ζήτησε επίσημα δυο φορές, μία επί Χίτλερ ανεπιτυχώς και μία τώρα σε μιά σειρά επιστροφής και άλλων Αιγυπτιακών θησαυρών, που εκτίθενται σήμερα εκτός Αιγύπτου:
-Την Rosetta Stone, από το Βρεττανικό Μουσείο
-Τον Zodiac from Dendera Temple, από το Λούβρο στο Παρίσι
-Τον μπούστο του αρχιτέκτονα της Πυραμίδας Khephren,Ankh-haf, απο το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης
-Το άγαλμα ενός άλλου αρχιτέκτονα της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα,Hemiunu, από ένα άλλο γερμανικό Μουσείο το Roemer-Pelizaeus Museum, στο Hildesheim.
Ο δρ Zahi Hawass, Γενικός γραμματέας του Supreme Council of Antiquities της Αιγύπτου, επικαλείται λόγους πολιτιστικής κληρονομιάς και διαβεβαιώνει ότι το μουσείο στην Αίγυπτο έχει δώσει υψηλά δείγματα σύγχρονης μουσιακής έκθεσης. Αντικρούει βέβαια ο Dietrich Wildung, διευθυντής του Berlin Egyptian Museum, ότι κανένα επίσημο διάβημα δεν έχει γίνει μέχρις στιγμής.
Χα, ήρθε ο καιρός να ορθώσουν όλοι το ανάστημά τους και να ζητήσουν πίσω τα κλεμμένα! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Ελλάς, αλλά, πείτε μου, που βρισκόμαστε; Τα διεκδικούμε ή όχι τα "μάρμαρα" του Παρθενώνα;
Ύστερον: Λόγω της ημέρας μνήμης, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, ας ανατρέξουμε: Katerina's diary: Ιστορική Μνήμη
Επέτειος που πονά και που δεν πρέπει να ξεχαστεί...
ΑκούμεΝocturne-the celtic circle
Ετικέτες Αίγυπτος, μάρμαρα του Παρθενώνα, Νεφερτίτη, Πολιτιστικά, Culture, Egypt, Nefertiti, Pharaoh Akhenaten
20 Comments:
...είχα αποφασίσει να γράψω ένα άρθρο χτες για την Πόλη, όχι για την άλωση και την επέτειο, η οποία για να σου πω την αλήθεια με αφήνει αδιάφορο, αλλά τελικά δεν το έκανα.
Και λέω ότι με αφήνει αδιάφορο σε σχέση με τον όποιο εθνικό συναισθηματισμό προκαλεί, γιατί ως ιστορικό και πολιτιστικό γεγονός ενδεχομένως να άλλαξε την πορεία ολόκληρου του λεγόμενου Δυτικού πολιτισμού.
Πάντως προτού μας πιάσουν εκείνοι οι ρηχοί εθνικοί συναισθηματισμοί που μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες, ας δούμε καλύτερα τι ήταν το Βυζάντιο λίγο πριν την άλωση και ποια ήταν η κατάσταση της Πόλης την εποχή εκείνη. Ιδιαίτερα οι έριδες μεταξύ αντιμαχόμενων θρησκευτικών ομάδων, τουρκόφιλων, οπαδών της ένωσης των εκκλησιών, αλλά και πιστών της αυτονομίας της Ορθοδοξίας, διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την πορεία των γεγονότων, με άλλα λοιπόν λόγια, βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, για μία ακόμα φορά, αν και νομίζω ότι και να κάναμε ή να μην κάναμε η ιστορία δεν θα άλλαζε, καθώς το Βυζάντιο και η Πόλη η ίδια είχε ουσιαστικά συρρικνωθεί και παρακμάσει ειδικά μετά την Δ΄ Σταυροφορία.
Αν θυμάσαι Κατερίνα σε ένα προηγούμενο άρθρο σου, είχαμε κάνει αναφορά για εκείνη την περίεργη και αέναη μετακίνηση πληθυσμών και πολιτισμού από την Ανατολή στη Δύση, η οποία έπαιξε κι αυτή σημαντικό ρόλο…
Αυτό πάντως το οποίο σε κάνει να θεωρείς μια πόλη όμορφη και συναρπαστική είναι η επιθυμία ή η ανάγκη σου να γυρίσεις πάλι πίσω, να συνεχίσεις κάτι το οποίο άφησες ημιτελές...
Με την Πόλη συμβαίνει κάτι τέτοιο, κάθε φορά που την επισκέπτομαι είναι σαν να συνθέτω τα μέρη ενός παζλ, το οποίο δεν λέει να τελειώσει ποτέ...ευτυχώς...
...όσο για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, είναι τελικά ωραίος και μεγάλος στόχος, ειδικά με την κατασκευή του νέου μουσείου της Ακρόπολης, αλλά αν εξαιρέσω την Μελίνα και το πάθος της για την υπόθεση αυτή, όλες οι άλλες προσπάθειες μου φαίνονται ημιτελείς και αποσπασματικές...
Ωραίο θέμα Κατερίνα..(once more dear!)
Ποτέ δεν είναι αργά να γραφεί αγαπητέ μου, μάλιστα από κάποιον που έχει ζήσει την Πόλη και δεν την θεωρεί..
Πολύ θα ήθελα να το διαβάσω!
Ήθελα να λογοπαίξω Ελλάς/αλ(λ)άς, τελικά άφησα το αλλά στο κείμενο..
Νομίζω ότι το πάθος της η Μελίνα δεν το κληροδότησε σε κανένα κουραμπιέ..
- Όμως, τα μουσειακά ευρήματα πρέπει να εκτίθενται στον τόπο τους, αν βέβαια υπάρχει πρόνοια και περιβαλλοντική πρόβλεψη ώστε ο επισκέπτης να έχει πλήρη αντίληψη του χώρου, που επιδοτεί την καλλιτεχνική έμπνευση και δημιουργία.
Καλή σου μέρα Κατερίνα!
Από το μαύρο είναι που θέλω να ξεφύγω,
γι αυτό παλεύω
μέρα τη μέρα,
γι' αυτό και το μαύρο της σελίδας μου,
για να μη λησμονήσω το σκοπό μου.
Φιλικά Θοδωρής
ίσως να το γράψω τελικά Κατερίνα, αν και κάτι σχετικό έχω γράψει στο παρελθόν στο blog μου, φοβάμαι όμως ότι αυτό που νιώθω για την Πόλη δεν μπορεί ούτε κατ΄ελάχιστον να αποδοθεί σε κείμενο...
...άλλωστε για μένα η Πόλη δεν είναι πλέον η Αγιά Σοφιά, δεν είναι η Χαμένη Πατρίδα, αλλά τα βρώμικα σοκάκια της, οι μαντηλοφορεμένες γυναίκες της, η προκλητική χλιδή της, το συναρπαστικό παρόν της και το ακόμα πιο συναρπαστικό μέλλον της, το απόλυτο melting pot της ιστορίας...
...και ίσως αυτήν την αίσθηση να την έχω, την ουσιαστικά σχεδόν απαλλαγμένη από τον όποιο εθνικό συναισθηματισμό, επειδή δεν έχω καμία ρίζα από την Πόλη, απλά την γνώρισα σε κάποιο ταξίδι μου κάποτε τυχαία, ανακαλύπτοντας τα πάντα σχεδόν από την αρχή...για αυτό άλλωστε κατάφερα εκεί να κάνω φίλους καλούς και αληθινούς...για αυτό κάποτε παρολίγον να αποφασίσω να μείνω εκεί και να εργαστώ, αλλά τελικά δεν το έκανα γιατί φοβήθηκα ότι όλη αυτή αίσθηση που είχα για την Πόλη, θα κατέρρεαν γρήγορα από την κατά τα άλλα σκληρή της καθημερινότητα...
Η επιστροφή των κάθε λογής αρχαιοτήτων από τα σημεία που εκτείθονται στον τόπο δημιουργίας τους είναι ένα τεράστιο θέμα. Ειλικρινά, δεν με ενόχλησε που είδα τα μάρμαρα του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο. Άσε, που και μ' αυτόν τον τρόπο δείχνουμε τον πολιτισμό μας και σ' όσους δεν μπορούν ή δεν επιλέγουν να έρθουν στην Ελλάδα για αυτό το σκοπό.
Αν είναι να έρθουν ας έρθουν με σψστές προοπτικές. Αν είναι να γίνουμε όλοι σαν τους πολιτικάντηδες που δήθεν καίγονται για τα 'Μάρμαρα" τότε βράσε..όριζα. Μην πούμε και για όσους από αυτούς που καίγονται για την επιστροφή τους, έχουν επισκεφθεί τα εκτεθειμένα εν Ελλάδι αρχαία.
Όσο για την επέτειο της 'Αλωσης της Πόλης...κρίμα που ξεχνιέται και κρίμα που πολλοί "ελιτίστες"(sic) μιλάνε για Instanbul και όχι για Κωνσταντινούπολη.
Γινεται μια κινητοποιηση για 1η Ιουνιου για την Αμαλια. Θα υπαρχει κοινο banner και μαλλον κειμενο. Δες στο blogg http://yperoptix.blogspot.com/
Προσπαθουμε να ενημερωσουμε οσους μπορει ο καθενας.
Συγγνωμη για την εισβολη!
Δημήτρη, σίγουρα υπάρχουν και οι ελίστες, οι οποίοι απενδύονται το όποιο ένδυμα των εθνικών ιστορικών αναφορών, αλλά μεταξύ Κωνσταντινούπολης και... Istanbul υπάρχει τελικά τεράστια απόσταση...συναισθηματική, ιστορική και πολιτιστική, μιλάμε ουσιαστικά για δύο διαφορετικές ουσιαστικά πόλεις, η Κωνσταντινούπολη σήμερα, δυστυχώς ή μπορεί και ευτυχώς, είναι πλέον Istanbul και δεν αναφέρομαι μόνο στη χρήση του ονόματος αλλά στη σημειολογία του...βέβαια και ο συναισθηματισμός εδώ που τα λέμε έχει τη δική του σημαντική θέση όταν αναφερόμαστε σε αυτή και αποτελεί ασφαλώς μέρος της απαράμιλλης γοητείας της...
...βέβαια το άρθρο της Κατερίνας ξεκινάει με την Αίγυπτο, αλλά εμείς αφήσαμε την Αλεξάνδρεια παραπονεμένη...
-Καλημέρα Θοδωρή, πολύ μου αρέσει αισθητικά η σελίδα σου! Τώρα για το μαύρο, εε έχουμε και μια ηλικία και δεν βοηθάει στο διάβασμα! ;)
- John boy και όμως! μπορείς και δίνεις τόσες εικόνες και συναισθήματα σ αυτήν την μικρή παράγραφο.. είμαι σίγουρη ότι μπορείς! Να εργαστείς; Δύσκολη απόφαση ακόμα και με τις καλύτερες συνθήκες..
-Ευχαριστώ tolitsa, είναι φόρος τιμής για όλους μας.. Είναι πιστεύω η πρώτη παν-bloggeriki (μετά τον ΟΤΕ)κινητοποίηση που αξίζει πραγματικά τον κόπο..
Με κινητοποίησε πρώτος ο Arcoudos.
-Για να σου πω την αλήθεια Dimitri μου, ωρισμένες φορές στην ύπαρξη αρχαίων αντικειμένων στα μουσεία και ασφαλώς ελληνικών, στέκομαι αμφίθυμη για τους ίδιους λόγους που περιγράφεις, ειδικά όταν η προβολή και η αγάπη που καταδείχνεται είναι τέτοια που ούτε στον τόπο τους δεν θα την εύρισκαν..
Όμως ειδικά για τα μέρη του Παρθενώνα, εξαιτίας του τρόπου που εκλάπησαν και της αγγλοσαξονικής νοοτροπίας και υπεροψίας να αντιμετωπίζουν τους λαούς, θέλω, επιθυμώ διακαώς να γυρίσουν πίσω. Άλλωστε αυτοί οι άνθρωποι δεν έδειξαν να σέβονται και τα παρόντα ελληνικά κτήματα και μνημεία πρόσφατα στην Κύπρο και τους Έλληνες..
Αν δε, το αντιμετωπίζουν σαν μπιζνες, τότε θα ήθελα να αποζημιώνανε τη χώρα μας, με ποσοστό επι των εισιτηρίων του Μουσείου! Για όλα τα χρόνια που τα κατέχουν..
@Κωνσταντινούπολη ιστορική της η ονομασία και ας την λένε όπως θέλουν αυτοί που την κατοικούν..
-Ναι John boy μου, την αφήσαμε την Αίγυπτο και το Κάϊρο για την Πόλη!
Ξέρεις ότι σχηματίστηκε σύλλογος στη Γερμανία με σύνθημα "στέλνεται πίσω,στον αποστολέα" ή κάπως έτσι για την Βασίλισσα;
Λοιπόν για Αλεξάνδρεια θα γράψεις ή θα κάνω εγώ πάλι την λάντζα?
Lanza; Ποιός είσαι ο ..Μario; ;)
(Γέλασα μόνη μου πάλι..)
Άντε βρε, μόλις και μετά βίας σε κρατάμε! Γράψε!!
Βρέθηκες στο Μυστρά μήπως τώρα με την επέτειο???
Συνήθως προσπαθούμε να είμαστε εκεί...αλλά προς το παρόν μετα βίας περπατάω στην εξώπορτα, σνιφ!
Όσο για τους εθνικούς συναοσθηματισμούς, συμφωνώ με το John Boy, μου είναι αδιάφοροι για ένα λόγο ακόμα: Δέν κατέχω την Ιστορία στο βαθμό που θα ήθελα...γι αυτό ακόμα και στη συγκίνησή μου είμαι επιφυλακτική (αυτό δέ σημαίνει αναίσθητη..)
Συμφωνώ επίσης μαζί σου, τα μάρμαρα πρέπει να γυρίσουν πίσω σε μία Ελλάδα που θα το εκτιμήσει..και που θα γνωρίζει άν μή τι άλλο τί βρίσκεται ΗΔΗ εδώ, όχι μόνο έξω...
Η Μικρή πώς τα πάει?? Όλα καλά??
Περαστικά, σιδερένι! Τι έπαθες πουλάκι μου ανοιξιάτικα; Περασμένα ξεχασμένα.
Όχι δεν πήγα γιατί συμπαραστέκομαι! Στείλαμε όμως τον μπαμπά μας, έτσι να πάρει τον αέρα του και να γυρίσει με εντυπώσεις!
(Καλά,λέει, οψόμεθα!)
Όσο πιο σύντομα μπορώ θα ήθελα να πω δυο πράγματα.
- Το μουσείο της Ακρόπολης πιστεύετε ότι είναι αντάξιο να συντροφεύει αυτό το κορυφαίο μνημείο; (αν το συγκρίναμε με αντίστοιχα της Ευρώπης;)
- Την ίδια αιτιολογία που αναφέρεις για τους Γερμανούς, είχαν προβάλλει και οι Άγγλοι, αν θυμάμαι καλά. Τη δυνατότητα φροντίδας των μνημείων από τους ιθαγενείς (εμάς).
- Για την Πόλη, θα προσυπέγραφα την περιγραφή των συναισθημάτων του John Boy κι εγώ.
- Όσον αφορά την ονομασία Istanbul, πιστεύω ότι κακώς αντιδρούμε. Και αυτή, όπως ξέρετε, ελληνική προέλευση έχει (αντιγράφω από τη wikipedia):It derives from the Greek phrase "εις την Πόλιν" or "στην Πόλη" [(i)stimboli(n)], both meaning "in the city" or "to the city"
(το link: http://en.wikipedia.org/wiki/Names_of_Istanbul)
Tα κείμενά σου πάντα γεννούν σκέψεις και προβληματισμούς, έστω κι αν ξεφεύγουμε από το κεντρικό σου θέμα, όπως έγινε και στην περίπτωση αυτή.
Καλό βράδυ!
Θα υποθέσει κανείς ότι υπερασπίζομαι φωνές "Ελληνάρων" και "Πατριδοκάπηλων" αλλά δεν είναι έτσι. Ας τη λέει ο καθένας όπως θέλει... και "Ιstanbul" αν θέλει. Άλλοι ας τη λέμε ακόμα Κων/πωλη. Λέγεται ότι έχει τα "αρωματά" της και το χρώμα της...πολύ ωραία. Το ελληνικό χρώμα δηλαδή δεν υπάρχει πουθενά; Μην τρελαθούμε κιόλας. Δεν λέω να την κάνουμε ελληνική αλλά μην ξεχνάμε και την ιστορία μας(της) στα πλαίσια μαις παγκοσμοποιημένης και "ενιαίας" ιστορίας που "θέλουν" να μας επιβάλουν άνωθεν.
Υπήρχε ελληνισμός εκεί αν μη τι άλλο που άκμασε και ανέπτυξε πολιτισμό.
Μεγάλη κουβέντα έχει ανηχθεί katerina.
Όσο για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα το πως "εκλάπησαν" και αν οι έλληνες της εποχής δεν βάλανε το χερακί τους είναι άλλο θέμα.
Πάντος είμαστε ωραίοι εμείς οι "νεοέλληνες". Φτιάξαμε σχεδόν το νέο μουσείο Ακροπόλεως και τώρα είδαν ότι 3 πολυκατοικίες εμποδίζουν τη θέα. Έστω και αργά αποφασίστηκε απαλοτροίωσή τους. Όχι τίποτα άλλο, αλλά οι επισκέπτες θα αγναντεύανε από το αίθριο στο πάνω όροφο του μοουσείου την μπουγάδα των "απέναντι".
Είμαστε ανάξιοι διαχεισριστες του πολιτιστικού πλούτου που κληρονομήσαμε και το αποδεικνύουμε συνεχώς...
Καλημέρα κι από μένα! Δύσκολο θέμα ... συνήθως πέφτουμε σε μια συναισθηματική παρελθοντολογία η οποία με ενοχλεί! Πολύ ενδιαφέρουσες οι σκέψεις που έχουν κατατεθεί. Νάσαι καλά Κατερίνα που τολμάς στις επιλογές σου!
-Domingo,
-dimitris Nikolsky
-An-Lu
-σα
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συμβολή σας στους προβληματισμούς και τις σκέψεις μου.
Δεν έχω να προσθέσω ούτε και σε όσα παραθέσατε, μόνο να ευχαριστήσω!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
O μαύρος γάτος, την έκανε πάλι! ΄Ενα νοσταλγικό καρτ ποστάλ..
Ξεχάσαμε να αναφερθούμε στο περίφημο μελωδικό διπλωματικό πλαγιάρισμα, ήχος πλάγιος .. τουρκικός, Ιstanbul not Constantinople!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home