Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007

Gertruda σημαίνει .. αφοσίωση


Το ζευγάρι της φωτογραφίας, μαζί και χώρια τα τελευταία είκοσι χρόνια, απολαμβάνει τη δημοσιότητα και τη ζωντανή συνύπαρξη. Στην πραγματικότητα ο Jan Grzebski, σε βαθύ κώμα για είκοσι χρόνια, μετά από σιδηροδρομικό ατύχημα, διέψευσε τους γιατρούς και δικαίωσε την αφοσίωση της αγαπημένης του γυναίκας Gertruda. Ούτε στιγμή πίστεψε ότι ο Jan δεν θα ξαναπερπατήσει και δεν θα επικοινωνήσει με τους γύρω του, έστω και αν ο κύκλος της απαισιόδοξος, της στένευε τον ορίζοντα ζωής.
Δεν θα αναφερθώ στις εντυπώσεις του Jan, όταν ξύπνησε στο θαυμαστό καινούργιο κόσμο μας, (σκεφθείτε να είπε, αγάπη μου γέρασες!), αυτό διαβάστε το εδώ στο in.gr ή εκεί στο Bbc.
Ούτε θα τονίσω ότι η ζωή μιμείται τους μύθους σαν εκείνον του Rip Van Winkle.
Θα σταθώ στη συζυγική αγάπη της γυναίκας του της Gertruda , στην αφοσίωση -άλλη ξεχασμένη λέξη μετά την..αυταπάρνηση- στους μοντέρνους καιρούς μας. Της γυναίκας που περιποιήθηκε και κανάκεψε τον Jan, σαν μωρό, όπως ίσως ούτε η μάνα του, τόσο πολύ και με τόση υπομονή. Στην απόλυτη αγάπη της, ταυτίστηκε με εκείνον, ήταν το μυαλό του, η ματιά του, η κίνησή του, η τροφή του, ο κόσμος του, όλος ο κόσμος..
Δεν ξέρω αν υπάρχει διάκριση εκεί, για αυτή την ξεχωριστή γυναίκα, για την άσκηση της ιδιότητας αυτής, που κάνει τους ανθρώπους να ξεπερνούν εαυτόν, να επιπλέουν στη θάλασσα του εγωισμού και της ανοησίας.
Η ίδια αρετή κάνει επιστήμονες να ξεχωρίζουν, καλλιτέχνες να διακρίνονται, μουσικούς να γράφουν αθάνατα κομμάτια, απλές γυναίκες να γίνονται ηρωΐδες, να ορίζονται μάνες!

Η φωτογραφία είναι του Spiegel. Aκούμε
Κoop-forces darling και Doors, People are strange..

Ετικέτες , , , , , , , , ,

24 Comments:

Blogger fevis said...

Η αγάπη είναι όλα αυτά.. Αγάπη γιαότι κάνουμε, για ότι έχουμε , για ότια σχοληθούμε... Αγάπη και πιστη, στον εαυτό μας και στους άλλους...

11:28 μ.μ., Ιουνίου 04, 2007  
Blogger Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Διαλέγεις για μας ενδιαφέροντα θέματα
Και το προηγούμενο post μια πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση
Σ΄ ευχαριστούμε

11:31 μ.μ., Ιουνίου 04, 2007  
Blogger ΠΡΕΖΑ TV said...

Κατι τετοιοι ανθρωποι μας δινουν δυναμη και κουραγιο...

11:38 μ.μ., Ιουνίου 04, 2007  
Blogger σα said...

Η πίστη και η δύναμη της αγάπης μπορούν και βουνά να μετακινήσουν.

1:00 π.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλημέρα σας,

Η Αγάπη που δεν περπερεύεται..
Η πίστη στον εαυτό μας και τους άλλους,
Τι ωραία μου ακούγονται και αισιόδοξα για την εποχή που τρέχει μαζί μας!
-Fevis κύμβαλο αλαλάζον θα είμαστε -δίκιο έχεις- χωρίς την αγάπη
-Τάσο ν.καραμήτσο, εγώ σας ευχαριστώ!!
-πρέζα ΤV, αγαπητέ μου Νίκο, να που ευτυχώς υπάρχουν!
-Σα, ok, όλοι συμφωνούμε, όμως δός μοι πα στώ .. Πως γίνεται να ξυπνήσει μέσα μας αυτή η δύναμη;

1:46 π.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger kafetzhs said...

Σας διαφεύγουν (σαν την ιστορία του Rip Van Winkle),ίσως oι επτά παίδες εν Εφέσω που κοιμήθηκαν 194(!) χρόνια. Η wiki, τους αναφέρει ως seven sleepers!

3:51 π.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλημέρα φίλε μου, (αλλοιώς σας ήξερα).
Nαι πράγματι, τα επτά παιδιά της Εφέσου!
Δεν είναι περίεργο, χθες μιλάγαμε για Πέργαμο σήμερα για Έφεσο..

11:12 π.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger Klearchos said...

Πρέπει γενικά να αλλάξει η στάση των ανθρώπων απέναντι στους ασθενείς που βρίσκονται σε κώμα... Στην Αμερική - από όσα ξέρω - δεν υπάρχει περίπτωση να κρατάγανε ασθενή τόσα χρόνια σε κλινική...

11:57 π.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Έτσι είναι Κλέαρχε, Θυμάσαι την περίπτωση της αμερικανίδας, που ενώ ήταν σε κώμα, βιάστηκε από μάλλον κάποιον νοσοκόμο, και γέννησε ενώ αυτή κοιμόταν;Οι γιατροί παρακοινούσαν τους γονείς της για ευθανασία. Τελικά και αυτή συνήλθε...
Aυτό που μου έκανε εντύπωση είναι, ότι άκουγε τα πάντα αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει, δεν μπορούσε να μιλήσει...

1:39 μ.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger Τζων Μπόης said...

ωραία όλα αυτά, η αποσίωση, η αυταπάρνηση είναι υψηλές ανθρώπινες αρετές...
όμως ανθρώπινα δεν είναι και η έλλειψη θάρρους, η κούραση, η ανάγκη για ζωή;
Δεν θέλω να καταδικάσω όσους κιότεψαν στην πορεία, τους συμπονώ και για να είμαι ειλικρινής μου φαίνονται πιο «σάρκινοι» από όλους όσοι επιλέγουν - όχι βέβαια καταναγκαστικά - την αφοσίωση και την αυταπάρνηση...αυτοί απλά έχουν τον θαυμασμό μου, οι άλλοι όμως, οι λίγότερο θαρραλέοι έχουν τη συμπόνοια μου...
...τα πάντα εξαρτώνται από τον τρόπο, το λόγο και τη χρονική στιγμή που γίνονται...

2:09 μ.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger An-Lu said...

Ανατριχιαστικά γλυκό...σε κάνει να ελπίζεις...

3:13 μ.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger patsiouri said...

Το διάβασα στα Νέα...σά να έβλεπες τη φωτογραφία της λέξης ελπίδα...έψαξα και στο net να βρώ κι άλλα, κάπου είδα πως ένας επίσκοπος ή πάστορας ή κάτι τέτοιο είπε να προσκυνήσουν όλοι για το θαύμα!

Μα δέν κατάλαβε πως αυτή η Γυναίκα και η Αγάπη της είναι το Θαύμα???

3:55 μ.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger patsiouri said...

Πω πω, τώρα το διάβασα για την κοπέλα που άκουγε και δέ μπορούσε να αντιδράσει...με προσγείωσες απότομα...

Όπως στην Αμερική που αναφέρθηκε, κι εδώ δέν είναι καλύτερα..έχω κι εγώ ένα φίλο που ξύπνησε από κώμα μετά από 8 μήνες βέβαια, όχι τόσα χρόνια, και οι του νοσοκομείου τον αποκαλούσαν μεταξύ τους δωρητή οργάνων, όχι Δημητράκη...

3:57 μ.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger kafetzhs said...

Προσπάθησα να αναγνωριστώ με τον παλιό blogger και η google με εξώθησε σε αυτή την κατάντια..

11:08 μ.μ., Ιουνίου 05, 2007  
Blogger Gwgw said...

Το θεωρώ σπουδαίο όλο αυτό αλλά γενικότερα συμφωνώ με τον αγαπητό Γιάννη(John boy).

3:55 π.μ., Ιουνίου 07, 2007  
Blogger Aντώνης said...

Τώρα τί να πεις... Σ' αγαπώ στην αγάπη σου? Μετά από αυτήν την αγάπη είναι τόσο λίγο.

1:01 μ.μ., Ιουνίου 07, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

John boy, έχω περάσει το κανάλι, φροντίζοντας την μητέρα μου με καρκίνο. Την μητέρα μου, που λάτρευα, που ήθελα να ζήσει έστω και στο κρεββάτι.. Όμως έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται τι, εάν αυτή η περιπέτεια τραβήξει..
Όμως έκανα αυτό που έκανε και η Gertruda, την πήρα από τον αγ.Σάββα και η νοσηλεία έγινε στο σπίτι. Με ανθρώπινο μέτρο και περιθώριο ηρεμίας που σε εμάς έδωσε το περιθώριο να την "αποχαιρετίσουμε" γλυκά..

Επομένως, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω και ο δυνάμενος χωρείν χωρήτω!

2:54 μ.μ., Ιουνίου 07, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

-An Lu τόσο σπάνια είναι η αφοσίωση λοιπόν;

-Patsiouri μου, έδωσες πήρες πάλι με τους..πάστορες τα έβαλες!
Μου αρέσει που έγραψες Γυναίκα με Γ κεφαλαίο! Διάβασα ότι και ο Jan Grzebski άκουγε αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει.. Αυτό και αν είναι ανατριχιαστικό αν σκεφθείς πόσο βιαζόμαστε για δωρεά οργάνων...
-Κρίμα kafetzis εκείνο το ποστ για τον CAFE ήταν ενδιαφέρον!

3:01 μ.μ., Ιουνίου 07, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Καλώς τους, τους νεοφερμένους!
Έχετε την ηλικία της μεγάλης μου κόρης και διατίθεμαι αγαπητικά απέναντί σας!

-Γωγώ μου, λαοπλάνος ο John boy μας! Πράγματι παιδί μου, δεν είναι εύκολη υπόθεση, η αφοσίωση..Θα το καταλάβεις όταν θα αποκτήσεις το πρώτο σου παιδάκι! ;)
-Αντώνη πολύ ευαίσθητη τοποθέτηση!
(Μου αρέσει πολύ η επιλογή των εικόνων στα κείμενά σου!) :)

3:06 μ.μ., Ιουνίου 07, 2007  
Blogger patsiouri said...

Kαι ήρθε και ο Σωτήρης Μουστάκας να μας υπενθυμίσει επίσης τί θα πεί το να είσαι ο Σύντροφος Κάποιου...


Όσο για τον Πάστορα...έ συγγνώμη, το τραβούσε ο οργανισμός του το σχόλιο!

5:22 μ.μ., Ιουνίου 07, 2007  
Blogger kyriayf said...

η πραγματική αγάπη κατά τον Παύλο...
ακριβώς εκεί...

και ευτυχώς ο άνωθεν σχολιάσας μας υπενθυμίζει την αυταπάρνηση του κυρίου Μουστάκα...

ίσως τα παραδείγματα είναι πολλά.. και δεν τα ξέρουμε..

:)

5:56 μ.μ., Ιουνίου 07, 2007  
Blogger aeipote said...

Από τα καταπληκτικά που συμβαίνουν και σε πείθουν για το, εν δυνάμει έστω, μεγαλείο του ανθρώπου. . .

Καλό ΣαββατοΚαιΚύριακο

1:46 μ.μ., Ιουνίου 08, 2007  
Blogger Juanita La Quejica said...

Πόση δύναμη να έχει κανείς; Μακάρι να μην βρισκόμαστε σε τέτοια θέση... να φροντίζουμε κάποιους με ανίατες ασθένειες που κρατούν πολλά χρόνια. Διαλυόμαστε έτσι. Είναι μια κατάσταση εφιαλτική, ό,τι και αν αποφασίσουμε να πράξουμε τελικά.

1:30 μ.μ., Ιουνίου 09, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

-Patsiouri μου, σε ευχαριστώ για την υπενθύμιση και την ωραία συνέχεια στο θέμα της συζυγικής αφοσίωσης.
Σωτήρης Μουστάκας, στη χορεία των αθανάτων, τόσο γρήγορα ποιός θα τόλεγε..
-kyriayf η πραγματική, η ανόθευτη αγάπη έχει οριστεί ιδανικά από τον Παύλο. Μακάρι να υπάρχουν και άλλα, γιατί δυστυχώς τα ΜΜΕ περί άλλα τυρβάζουν, άλλα μοντέλα ζωής δείχνουν και άλλο homo teleoplictus κατασκευάζουν..
-Επίσης αγαπητέ aeipote, βλέπω πάλι στις επάλξεις στην υπηρεσία της ίδιας έννοιας και εσείς..
-Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα γλυκειά μου Juanita... Γι αυτό είπα στον John boy ο δυνάμενος χωρείν..

Kαλό σ/κ σε όλους, ας ξεκουραστούμε και ας ανανεωθούμε!

6:49 μ.μ., Ιουνίου 09, 2007  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.