Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007

Tα Aντικείμενα του ..Πόθου

Η φίλη μας Daily Madness, η Μαρίνα μας δηλαδή, με έβαλε σε σκέψη με την πρόσκληση της. Πόσο δεμένη είμαι λοιπόν και γιατί, με τα αντικείμενα και τα καθημερινά της ζωής μας πράγματα; Δουλεύει κανείς αναλώνεται και εξαργυρώνει τον κόπο του με χιλιάδες χρήσιμα άχρηστα.. Δεν μπορώ σίγουρα να ζήσω χωρίς ρούχα ή παπούτσια αλλα σίγουρα μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά που θα σας παρουσιάσω! Παράδοξο;Οξύμωρο;
Όταν έβλεπα το καλοκαίρι από την ασφάλεια της ταράτσας μου να καίγεται ο Πάρνωνας, σκέφτηκα τι θα έκανα εγώ, αν χρειαζόταν να φύγω τρέχοντας από το σπίτι μου, τι θα γινόταν σε περίπτωση μιας βιβλικής όπως συνηθίζεται να λέμε, καταστροφής..
Έτσι συνειδητοποίησα, ότι έχω μαζέψει χιλιάδες ανοησίες, που προς στιγμήν ή διαρκέστερα μου χάρισαν χαρά, αλλά πόση λίγη σημασία θα είχαν, αν χρειαζόμουνα εκτάκτως ένα σπίτι, μια κουβέρτα, ένα πιάτο φαΐ, μια αλλαξιά ρούχα, μια καινούργια ζωή.
Παρόλα αυτά ακούω και υπακούω στο κάλεσμα και συγκεντρώνω τα αντικείμενα που κάνουν όμορφη την καθημερινότητά μου, δηλαδή φρουφρου και αρώματα! Στη φωτογραφία δείγμα CD, βιβλία που διαβάζω τώρα (πρώτη στην πίστα, η.. Σπάρτη βέβαια), το ασύρματο ποντίκι (προέκταση του δεξιού μου χεριού θαρρώ) και τα συνήθη αρώματά μου για να μην ξεχνιόμαστε. Βλέπετε καθαρά την προτίμησή μου για την Estee που ενίοτε απατώ με gucci και Dior! Οπωσήποτε και ο 1ος-3ος ελληνικός μου καφές! Ενδιάμεσα σχέτος γαλλικός, ίσως με άρωμα φουντουκιού και στη βόλτα espresso!
Όμως η καθημερινότητά μου έχει και άλλες ασχολίες, ψώνια, καθάρισμα, μαγείρεμα και μια και με το ένα πόδι..εεε έστω με το ένα δάχτυλο, μετέχω στο συλλογικό και δημιουργικό πασίγνωστο πλέον στα φόρα blog, απαριθμώ με το ..γάντι: Γαντάκια μιας χρήσης, το γάντι σιλικόνης για το φούρνο μου, τα γνωστά πανάκια για ξεσκόνισμα, τα πανάκια με μικροΐνες για καθάρισμα χωρίς απορρυπαντικά, το καταπληκτικό ψαλίδι της ΙΚΕΑ που εκτόπισε άλλα και άλλα εργαλία στην κουζίνα μου, το αντικολλητικό σκέύος για muffins και όχι μόνο, αυτή είναι η νέα σειρά πραγμάτων που δεν αποχωρίζομαι.
Ok, σειρά σας φίλοι μου τώρα, Juanita, witch of daffodils,Philos, Tζων Μπόη,Citronella

Σε κρίσιμη ακόμα κατάσταση,μετά την αφαίρεση όγκου από τον εγκέφαλο, νοσηλεύεται ο Russell_Watson αλλά εμείς μπορούμε να τον δούμε και να τον ακούσουμε αειθαλή σε ένα αγαπημένο μου τραγούδι, "Caruso" :

Ετικέτες , ,

14 Comments:

Blogger Τζων Μπόης said...

Πάντως Κατερίνα, δεν σας είχα για τόσο άπιστη...
Καλύτερα κάποια πράγματα να μείνουν μεταξύ μας και να μην το μάθει η Estee...
...θα κατεβάσει μετά τις τιμές για να την προτιμήσετε περισσότερο και κατόπιν θα καταλήξει πιο λαϊκή κι από τη Νivea...ε, μην ανατρέψουμε τώρα τις παγκόσμιες καταναλωτικές συμπεριφορές για χάρη ενός Gucci...ή είμαστε γνήσιοι εστέτ ή δεν είμαστε!

Σε ευχαριστώ πάντως για την πρόσκληση, θα ανταποκριθώ οπωσδήποτε με μεγάλη μου χαρά και θα πω κι ένα τραγούδι από πάνω!

10:13 μ.μ., Οκτωβρίου 25, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Μπράβο Μπόη μου έτσι έτσι, ούτε ο ..Χάρμας και το ντούο το!
Kαιρός να θίξουμε και αυτό το θέμα ανυπερθέτως Τζών! Απιστία!
Να ανταποκριθείς και άμα λάχει και τραγουδείς αφ εαυτού σου, θα φτιάξουμε και podcast!

(Πα πα πα, ώσπου να επιστρέψω το 1/3 του κειμένου εξαφανίστηκε.Ούτε μια βόλτα δεν επιτρέπει ο blogger! Συγνώμη για τα ασύντακτα και δεν θυμάμαι τι έγραφα..)

1:54 π.μ., Οκτωβρίου 26, 2007  
Blogger witchofdaffodils said...

καλημέρα!
ποιός/ποιά μπορεί να αντισταθεί στην Kατερίνα?
όμως να ξέρετε, είναι πολύ δύσκολο αυτό που ζητάτε, ίσως γιατί δεν έχω πολλά ποθοαντικείμενα..
να δείτε που θα βγουν όλα τα κλισε.

9:26 π.μ., Οκτωβρίου 26, 2007  
Blogger ci said...

Σάς ευχαριστώ καλή μου φίλη, λίαν συντόμως θα ανταποκριθώ στην πρόσκληση!
Καλό σ-κ εύχομαι.

2:37 μ.μ., Οκτωβρίου 26, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλώς τις όμορφες!

-Αγαπητή μου witch of daffodils, πράγματι το ένοιωσα σήμερα, κανείς δεν μπορούσε να μου αντισταθεί, ούτε ο συζυγάτος μου!!
(Ε δεν κάνουμε και διαγωνισμό, έτσι, παίζουμε!):)

-Καλό σ-κ και σε σένα αγαπητή Citronella, περιμένω το αρθράκι σου!

8:26 μ.μ., Οκτωβρίου 26, 2007  
Blogger Marina said...

Ξέρεις όταν με κάλεσαν να παίξω στο παιχνίδι με τ' αντικείμενα ένοιωσα απίστευτα άβολα γιατί δεν είμαι απο τους ανθρώπους που δένονται με χρηστικά πράγματα, πώς να το πώ, δεν έχω αγαπημένα, φλυτζάνια, στυλό, pc, μαχαιροπήρουνα κλπ, όλα υπάρχουν για κάποια δουλειά αλλά δεν θα πεθάνω γι' αυτά κιόλας. Ετσι η παρομοίωση τι θα γινόταν αν σε έκτακτη ανάγκη, ε! θα τα άφηνα πίσω, θάπαιρνα τα πλέον χρηστικά, νερό κλπ και bye και χαίρομαι ξέρεις που υπάρχεις και εσύ σαν και εμένα, χωρίς δεσμεύσεις αυτού του τύπου, χωρίς "βαρίδια" που έλεγε και η συχωρεμένη μου μαμά.

8:56 μ.μ., Οκτωβρίου 26, 2007  
Blogger Τζων Μπόης said...

τι να κάνω...με βρήκες στις καλές μου και ανταποκρίθηκα...

11:39 μ.μ., Οκτωβρίου 26, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Ax Μarina μου, έβλεπα το "αγαπημένο" μου σερβίτσιο τσαγιού, προίκα μου, που έχει χρησιμοποιηθεί τόσες φορές όσο τα δάχτυλα των χεριών ίσως..
Έχω τώρα τελευταία καθιερώσει να χρησιμοποιώ τα "καλά σερβίτσια" γιατί διαπίστωσα ότι αξίζει να τα χαρούμε και εμείς..
Όσο για χρήσιμα/άχρηστα, βαρίδια καθώς λέγεις, ου ου να φάνε και οι..κότες!
Όμως το παιχνίδι έχει γούστο και σε ευχαριστώ πολύ που με κάλεσες!

1:57 μ.μ., Οκτωβρίου 27, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Αγαπητέ μου Τζών Μπόη, απόλαυσα το κείμενο ενός..εστέτ με κρυφές αδυναμίες (ξέρεις, η κάμερα πίσω από τη φωτογραφία, το ταξίδι πίσω απ το κρασί, η καρέκλα πίσω απ την Mont Blanc..) ;)
Απόλαυσα το φλεγματικό χιούμορ που άλλωστε εκτιμώ απεριόριστα!
Εύγε!

2:16 μ.μ., Οκτωβρίου 27, 2007  
Blogger An-Lu said...

;-) Τζιτζί!
Αν κι εγώ είμαι ταμένη παιδιόθεν στην Dior!

9:57 μ.μ., Οκτωβρίου 27, 2007  
Blogger Katerina ante portas said...

Γειά σου γοργονάκι μου, ενίοτε και εγώ! :)

10:17 μ.μ., Οκτωβρίου 27, 2007  
Blogger Νicola Beerman said...

...απροσκλητος με ευκολια απαντω,θα περιοριστω μοναχα σε δυο γραμμες,θα παιρνα την ψηφιακη μου και θα φωτοφραφιζα την βιβλιοθηκη και την δισκοθηκη μου ωστε να τις ξαναφτιαξω και σ'ενα σακο θα'βαζα τα αλμπουμ...

δεν τη φοβαμαι αυτη την κατασταση,το μονο που φοβαμαι ειναι η αμνησια,οταν ολα μοιαζουν ξενα παρ'οτι ειναι οικεια και δεν φοβαμαι για μενα(δεν θα συνειδητοποιω τί συμβαινει) αλλα φοβαμαι για αγαπημενους ανθρωπους διπλα μου που θα στεναχωρησω με την ανημπορια τους...

συγνωμη που'ταν πανω απο δυο γραμμες,βλεπετε ο συνειρμος...

1:54 μ.μ., Οκτωβρίου 28, 2007  
Blogger witchofdaffodils said...

it's done!

9:37 π.μ., Οκτωβρίου 29, 2007  
Blogger philos said...

Δεν σε ξεχασα.
Περιμένω να επιστραφεί η φωτογραφική μου μηχανή που έχω δανείσει σε καλό μου φίλο!

11:19 π.μ., Οκτωβρίου 29, 2007  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.