Πέμπτη, Ιανουαρίου 03, 2008

Por una cabeza


Πρόσωπα.. Χορεία ολόκληρη προσώπων που χαρακτήρισαν τη χρονιά που πέρασε και υπολογίζουμε να χρωματίσουν τη χρονιά που έφθασε. Συναναστροφές, νέες γνωριμίες, προσεκτική, επιφυλακτική, ανοιχτή, έντονη ή όχι, οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα επαφή. Σαν ένα χορό, ένα χορό αισθησιακής και εγκεφαλικής αναμέτρησης, σαν ένα tango.
Eιναι γνωστή η προτίμησή μας στο μη εξαιρετέο έργο Άρωμα γυναίκας και στις δυο version, οπότε το θέμα και το άκουσμα το λαβαίνουμε από την αμερικάνικη με τον Al Patsino.

Στη ζωή μου έμαθα να μην υποτιμώ κανένα πρόσωπο ούτε να περιφρονώ κανένα, όπου και αν βρίσκεται, ό,τι και αν κάνει. Όμως μου είναι αδύνατο να μην κάνω κριτική, ή σύγκριση, ή αποτίμηση. Πόσα πρόσωπα γνωρίζει κανείς σε μια χρονιά; Τι συνδέσεις και επανασυνδέσεις κάνει; Ποιά αξίζει να κρατήσει κοντά του και απο ποιά να απομακρυνθεί;

Παραμονές Πρωτοχρονιάς, συνάντησα φίλη από τα παλιά, αγαπημένη τουλάχιστον από μένα.Εκείνη τότε φιλάρεσκη, με τη φρέσκια πονηράδα παιδιού, που του αρέσει να πειράζει τους άλλους και να περνάει το δικό του. Χωριστήκαμε, έτσι, αναίτια, παντρεύτηκε ένα καθηγητή, που με κάποια μετάθεσή του την πήρε μακριά από την Αθήνα, τους συγγενείς και φίλους της. Η επαφή μας ήταν για ένα διάστημα τηλεφωνική. Μετά η προσωπική της πίκρα που δεν απέκτησε δικό της παιδάι, όμως υιοθέτησε, μάλλον την απομάκρυνε.. Τη γνώρισα πρώτη εγώ, παρά τον πανδαμάτορα χρόνο και τις αλλαγές του. Αγκαλιαστήκαμε, ανταλλάξαμε τηλέφωνα, αλλά.. αλλά δεν ξέρω αν θέλω να την δώ, όπως παλιά και να ανασυστήσουμε αυτό που θεωρούσαμε/σα φιλία..

Ανήμερα Πρωτοχρονιά, μίλησα με δυο πρόσωπα που είχα χρόνια να τα δώ. Το ένα από το θάνατο του πατέρα μου, ήταν φίλος του. Δεν ξέρω ποιά ανάγκη τον έσπρωξε να με πάρει τηλέφωνο, ίσως γιατί του θυμίζω εκείνον, τον φίλο του.. Η αλήθεια είναι ότι με συγκίνησε, όχι μόνο γιατί μου έδειξε ανθρώπινες και ζεστές στιγμές του μπαμπά μου, αλλά γιατί ήταν ένας "κλειδοκράτορας", κάποιος που κρατούσε δηλαδή το κλειδί σε γεγονότα, πρόσωπα και χρόνο. Υποσχέθηκα ότι την επόμενη κοντινή φορά θα του τηλεφωνήσω εγώ, να διασώσω στοιχεία εποχής για τη Σπάρτη και πρόσωπα γνωστά..

Το άλλο ήταν ένα πρόσωπο που είχα να το δώ τριάντα χρόνια, τελευταία φορά στο γάμο μου. Μια θεία, η γυναίκα εξαδέλφου της μάνας μου, θεία κυριολεκτικά, πανέμορφη τότε. Μια γυναίκα χαριτωμένη, δυνατή, που έμεινε χήρα στα 29 της χρόνια με δυο γυιούς. Δεν υπήρξε ανάγκη οικονομική. Αλλά θέλησε χάριν των παιδιών να μην ξαναφτιάξει την προσωπική της ζωή ποτέ. Αδυνατώ να συλλάβω το μέγεθος της θυσίας, στην ηλικία της, αν σκεφθεί κανείς τις αγαθές και άλλες προθέσεις των εκπροσώπων του άλλου φύλου απέναντί της.. Σκέφτομαι αν τα ίδια τα παιδιά της εκτιμούν ή εκτίμησαν ποτέ αυτή τη διάθεση ψυχής και σώματος στη δύσκολη εποχή μας...Σκέφτομαι ακόμα τι τη "διέσωσε" και της έδωσε δύναμη. Ίσως η ουσιαστική της μόρφωση και η αίσθηση του χιούμορ που διαθέτει, η καλή ρίζα της οικογένειάς της, οι γονείς της..

Τango φίλοι μου, por una cabeza, μέχρι τελικής πτώσεως και τούτη τη χρονιά!

Υστερον: Σάββατο σήμερα άκουσα μέρος προς το τέλος της εκπομπής του Γ.Πίττα από τα Αstra 92,8.Θαύμασα μια ακόμα φορά τη δυνατότητα του internet..

Με αφορμή την αναφορά του Sync, είδαμε ότι το tango απασχόλησε και άλλα blogs και όχι μόνο τον φίλο μας ikd

Ετικέτες , , , ,

32 Comments:

Blogger ikd said...

Σχόλια, σχόλια, σχόλια:
Πρώτον για το χορό, το άρωμα γυναίκας (την ταινία), και τον Αλ Πατσίνο. Κανείς άλλος ηθοποιός δεν θα μπορούσε να αποδώσει έτσι τη σκηνή. Οι μονόλογοί του στο έργο καταπληκτικοί, ιδίως το "Don't blame me Charlie, I can't see". Δες και το δικό μου σχετικό post.

Δεύτερο περί προσώπων, προσωπείων κλπ. Είμαι πάντοτε υπέρ των δεύτερων και τρίτων και τέταρτων ευκαιριών, υπέρ της επικοινωνίας. Καλύτερα για δυο άτομα να μιλάνε μεταξύ τους έστω και με δυσκολία παρά να μην μιλιούνται καθόλου.

Και πάλι καλή χρονιά.

Ι.

7:09 μ.μ., Ιανουαρίου 04, 2008  
Blogger Marina said...

Κατερίνα μου, όπως και εσύ πιστεύω πολύ στον παράγοντα "άνθρωπο", που όμως αλλάζει χρόνο με τον χρόνο. Πότε είμαστε κοντά σε κάποιους ανθρώπους, πότε απομακρυνόμεθα. Οταν όμως είναι να ξανασμίξουμε πάντα δίνω μία δεύτερη ευκαιρία, και μία τρίτη και μία τέταρτη. Αβυσσος η ψυχή του κάθε παλιού φίλου/φίλης που απομακρύνθηκε. Η στοργή όμως που μας βγαίνει αυτόματα, ίδια δεν παραμένει?

Ο Αλ Πατσίνο είναι ο απόλυτος άντρας για μένα, όλα επάνω του μ' αρέσουν. Εχει αυτό το κάτι, το πάθος δλδ, που δεν το κρύβει. Πάει με την ωριμότητα φαντάζομαι.
Thanks!

8:02 μ.μ., Ιανουαρίου 04, 2008  
Blogger non journalist* said...

Θα ξεκινήσω απο την ταινια. Πολύ ωραία!! Την είχε πρόσφατα η τβ απο ότι θυμάμαι.
Τώρα σε σένα Κατερίνα. Η μήπως να σε λέω κυρία Κατερίνα? Τώρα συνειδητοποιώ πως μάλλον έχουμε αρκετή ηλικιακή διαφορά. παρόλα αυτά το γραψιμό σου και οι σκέψεις σου είναι νεανικές και φρέσκιες.
Να παραμείνεις έτσι!!

8:56 μ.μ., Ιανουαρίου 04, 2008  
Blogger kiki said...

Στέκομαι στο τελευταίο μια και έχω κι εγώ παιδιά. Άραγε αξίζει τέτοια "θυσία" Κατερίνα; Κι αν αξίζει, είναι σε θέση τα σημερινά παιδιά να την καταλάβουν. Και κάτι άλλο: Πρέπει να φέρουν τέτοιο βάρος τα παιδιά? "εμεινα ανύπαντρη για χάρη σας";

10:32 μ.μ., Ιανουαρίου 04, 2008  
Anonymous Ανώνυμος said...

Καλή χρονιά
Ευτυχισμένη μέσα σε αέρινους στροβιλισμούς χαρούμενων τάγκο..
Υγεία και πρόοδο
Την αγάπη μου
Χρόνια Πολλά

10:50 μ.μ., Ιανουαρίου 04, 2008  
Blogger Klearchos said...

Καλή χρονιά Κατερίνα!!

11:00 μ.μ., Ιανουαρίου 04, 2008  
Blogger ΩΣΗΕ said...

buenos días, Κατερίνα μου.

Λοιπόν, κατ' αρχάς δεν χορεύω. Απολαμβάνω όμως να βλέπω άλλους να χορεύουν. Ειδικά τη γυναίκα μου.

Αλ Πατσίνο. Δεν ξέρω αν είναι ο απόλυτος άντρας, ξέρω όμως ότι είναι πρώτος ηθοποιός και ο πιο δυνατός με διαφορά στο ρόλο του διαβόλου. (Δες Devil's Advocate)

Επικοινωνία, συναντήσεις από παλιά. Χμ, μέχρι πρότινος όταν συνατούσα κάποιον από τα παλιά, περνούσε αδιάφορα. Απλά περνούσε. Τώρα, κάθε συνάντηση, είναι life review, flashback, φωτογραφία, πίνακας, ποίηση...

adiós, Κατερίνα μου, τα λέμε

8:55 π.μ., Ιανουαρίου 05, 2008  
Blogger Alkyoni said...

Κατερίνα αυτές οι συναντήσεις όσο κι αν τις θεωρούμε τυχαίες ποτέ δεν πίστεψα πως είναι τέτοιες
ερμήνευσέ το όπως θες
κατά τ άλλα ας έχουμε καλή χρονιά όλοι μας
σε φιλώ

9:16 π.μ., Ιανουαρίου 05, 2008  
Anonymous Ανώνυμος said...

Γειάσας Κατερίνα!...και μένα μου έχει τύχει αυτό...(να δώ άτομο από το πολύυυυυυυ μακρινό μου παρελθόν και να φρίξω με την εντελώς φρικιαστική και αναγουλιαστική 'μετάλλαξή'του..)και παρεπτιπτόντως δεν ήταν φίλη ήταν ένας πρώην μου...που εκεί είναι τρίσχειρότερο..αυτό είναι κάτι που με αηδιάζει 'τα μάλλα'που λέει και ο συμπαθής μας Χάρης Ρώμας!!!....με αηδιάζει αφάνταστα όταν βλέπω να...μεταλλάσονται έτσι τερατωδώς (γιατί όσοι έχω δεί έως τώρα αυτοί οι πολύ λίγοι ευτυχώς) είχαν 'μεταλλαχθεί'σε κάτι εντελώς αλλοπρόσαλο και τερατώδες..δεν μ αρέσει αυτό γενικά θέλω οι άνθρωποι να είναι όπως τους ήξερα να παραμένουν οι ίδιοι (όχι εμφανισιακά πρός Θεού).....ψυχικά μιλάω τώρα η εμφάνιση είναι άλλο θέμα....και όχι να γίνονται τέρατα. Υσ-Σας έυχομαι για το νέο χρόνο ότι καλυτερο υγεία,ευτυχία, όλα τα καλά του κόσμου για σας και όσους αγαπάτε.Με αγάπη,Αθανασία.

10:31 π.μ., Ιανουαρίου 05, 2008  
Blogger patsiouri said...

Θα σταθώ κι εγώ στο τελευταίο...ειλικρινά τη θεωρώ αξιέπαινη τη γυναίκα που πρίν καν κλείσει τα τριάντα, δηλ. όσο είμαι εγώ τώρα, αποφάσισε να μείνει χωρίς σύντροφο για όλη της τη ζωή...Δέ νομίζω να το έκανα, η μάλλον, άν το έκανα θα γινόταν εντελώς ασυνείδητα, από φόβο δηλαδή για το ποιόν θα τολμήσω να βάλω σε ένα σπίτι με δύο μικρά παιδιά μέσα, τόσα ακούμε.
Καλώς η κακώς αν έπραξε, της αξίζουν συγχαρητήρια.

Παρ'όλα αυτά, γύρω μου βλέπω ακριβώς το αντίθετο. Βλέπεις, στη γενιά μου, οι μισοί και πάνω γονείς είναι χωρισμένοι. Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν κατα κύριο λόγο με τη μητέρα. Και τώρα, στην ηλικία των τριάντα παρα κάτι, αυτή η "μοναξιά" και η "αυτοθυσία" της μητέρας παρατηρώ πως ασυναίσθητα επηρεάζει όλες τις αποφάσεις τους, το αν θα δεχτούν κάποια δουλειά πολύ μακριά της, το αν θα ζήσουν στην περιοχή που θέλουν ή στο διπλανό τετράγωνο,το δισταγμό για το μεσημεριανό καφέ της Κυριακής για να μή φάει μόνη της "εκείνη"...

Ναί, δεν πρέπει να φορτώνονται τα παιδιά μ'αυτές τις θυσίες, κι αν ο γονιός δε σκοπεύει να ξαναφτιάξει την ερωτική ζωή του για οποιοδήποτε λόγο, ας διαφυλάξει τουλάχιστον την κοινωνική του ζωή...

3:33 μ.μ., Ιανουαρίου 05, 2008  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλησπέρα φίλοι μου, ακούω το τελευταίο τραγούδι -some of these days- που επέλεξε ανάμεσα σε άλλα για την εκπομπή του ο φίλος μας Γ.Πίττας-Στήλη άλατος, από τον ραδιοσταθμό Astra της Κύπρου!
Toυ εύχομαι πάντα τέτοιες πετυχημένες εκπομπές.
Ο Γ.Πίττας, ήταν ένα πρόσωπο πολύ σημαντικό για μένα και το blog μου, εφόσον πρόσφερε τόσο ουσιαστική στήριξη στο θέμα του κήπου της Ριζάρη, που δεν έχω ξεχάσει βέβαια.
Τango και για τον κήπο!
-Ωραία, μεστή εκπομπή Γιώργο, συντονίζομαι εφόσον είμαι στο διαδίκτυο κάθε Σάββατο 5-7!

7:02 μ.μ., Ιανουαρίου 05, 2008  
Blogger Katerina ante portas said...

-Ikd μου,συμφωνώ και επαυξάνω για τον μοναδικό Al patsino! Πολύ έξυπνοι διάλογοι, λίγο τσιμπημένοι εμπορικά αλλά δεν χάνουν σε ουσία, πχ.
..But there is nothin’
like the sight…
of an amputated spirit
.
Όσο για τις ευκαιρίες και την επικοινωνία δεν διαφωνώ μαζί σου. Ηθελα μόνο να πω -και ίσως πρέπει να το διορθώσω στο κείμενο- ότι η φίλη μου εχει αλλάξει, είναι ένα νέο πρόσωπο
-Και ναι μεν Marina μου μου βγαίνει η αγάπη-που υπάρχει- και η στοργή στην οποία αναφέρεσι, όμως είναι ένα ΝΕΟ, ένα άλλο πρόσωπο που μάλλον δεν έχει θέση στο παρόν μου..
Ο al patsino, συμφωνούμε, έχει και εκπέμπει από τη στόφα του καλού ηθοποιού με τα πολλά εκφραστικά του μέσα ο κοντούλης γόης!

-{le petit journaliste} ναι την είχε πρόσφατα και ήταν έναυσμα για τη διαμόρφωση της σκέψης μου..
Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου για τα καλά σου λόγια, Κατερίνα αρκεί (έτσι για να φρεσκάρονται οι νεανικές μου διαθέσεις!):)

-οneiromageiremata αγαπητά, εξαρτάται πως και αν κάποιος το χρησιμοποιήσει το επιχείρημα. Η ίδια δεν αισθάνεται έται, νομίζει ότι αυτό ήταν το καθήκον της. Ούτε έμεινε κλεισμένη στους 4 τοίχους..
Η καταγραφή είναι δική μου για τον προβληματισμό και τη συζήτησή μας.

-sotiri K. σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τη θερμή σου στήριξη στυλ tango όλο αυτόν τον καιρό!

-Κlearche επίσης! (Ελπίζω να μην φταίει το -18 για το λιγόλογο μήνυμα!) ;)

-Ωσηέ μου, να την χαίρεσαι και να την καμαρώνεις πάντα!
Η ταινία που αναφέρεις είναι από τις επιλογές τις διαχρονικές μου.
Όσο περνά ο καιρός έτσι ακριβώς είναι τα συναπαντήματα ακόμα και στο internet. Δεν θυμάμαι αν ανέφερα για μια φίλη που συναπάντησε με καρδιοκτύπι, την νεανική της αγάπη να ..σερφάρει!

-Καλή χρονιά Alkyoni μου,
Δεν έχεις άδικο.. Το σύμπαν είναι μυστηριακό και περίεργο ωρισμένως..

-Αντεύχομαι εγκάρδια αγαπητή Αθανασία, για τη νέα χρονιά και "όλα του κόσμου τα καλά" για σας και τους αγαπημένους σας.
(Μεταλλαγμένοι; Ενδιαφέρων όρος!)

-Patsiouri μου, πιο σωστά δεν θα μπορούσε να το θέσει κανείς, το στηρίζεις μάλιστα με case study!!;)
Ναι έτσι έζησε αυτή η γυναίκα, με ανοιχτούς τους κύκλους της, με τα ταξίδια της,τις φιλίες της, χωρίς να αποκόψει τα παιδιά από το σόι του πατέρα τους, αλλά και χωρίς να ξαναπαντρευτεί. Είναι καλλιεργημένη ώστε να έχει προσωπική ζωή, αλλά και αξιοπρεπής, ώστε να μην δίνει δικαίωμα αν υπήρξε ή υπάρχει ερωτικός δεσμός.
Όμως για τα παιδιά στάθηκε ένα στιβαρό πρόσωπο, που τους έδινε ασφάλεια.
Γι αυτό προβληματίστηκα, γι αυτό τη θαυμάζω..

7:51 μ.μ., Ιανουαρίου 05, 2008  
Blogger Pastaflora said...

Κοντοστέκομαι στην ιστορία της θείας για να προσθέσω κι εγώ κάτι: ίσως η καρδιά της δεν χωρούσε πια κανέναν άλλον.

6:35 μ.μ., Ιανουαρίου 06, 2008  
Blogger Katerina ante portas said...

Nαι, αγαπητή pastaflora, είναι ΚΑΙ αυτό αλήθεια..

4:06 π.μ., Ιανουαρίου 07, 2008  
Blogger XriLou said...

Άσχετα με το θέμα (που με αγγίζει εξίσου), πέρασα να αφήσω τις ευχές μου για το νέο έτος. Καλή χρονιά να έχουμε!

5:02 μ.μ., Ιανουαρίου 07, 2008  
Blogger maria_pin said...

Καλή Χρονιά Κατερίνα, και φίλοι! Τάνγκο ε? Εγώ την ταινία δεν την έχω δει, γιαυτό και η λέξη για μένα θυμίζει μόνο Αστορ Πιατσόλα!

Αλλά αν κρίνω από τα όσα γράφεις, θα πρέπει μάλλον να κάνω τον κόπο!

Φιλάκια!
χχ

5:55 μ.μ., Ιανουαρίου 07, 2008  
Blogger Ακέστωρ said...

Πολύ καλή ταινία για να αρχίσει η τηλεοπτική χρονιά. Η σκηνή του τάνγκο κλασσική πλέον. Ο Αλ Πατσίνο, ο άντρας που όλοι θα ήθελαν για θείο. Η κοπέλα που χόρεψε μαζί του, νεράιδα. Το αγόρι της, μ...ς, αν επιτρέπεις εδώ τη λέξη. Ο φοιτητής, αμερικανάκι.
Όσο για τη φιλία, αν φθαρεί, μάλλον απίθανο να ξαναγεννηθεί. Η επανένωση παλιών φίλων μοιάζει περισσότερο με μνημόσυνο. Οι άνθρωποι αλλάζουν, εξελίσσονται. Έτσι και οι φιλίες γεννιούνται, ωριμάζουν, ενίοτε πεθαίνουν. "Σαν πεθάνει μία αγάπη δεν γνωρίζει ανάσταση", όπως λέει ο Νταλάρας.
Μπορεί να έχεις την ηλικία της μητέρας μας, αλλά είσαι πολύ πιο νέα από πολλούς από μας. Να είσαι καλά Κατερίνα.

7:53 μ.μ., Ιανουαρίου 07, 2008  
Blogger ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Τη νεαρή χήρα που δεν απεκατέστησε τη ζωή της δε μπορώ εγώ να σχολιάσω. Είναι θέμα καθαρά συνειδησιακό κάθε γυναίκας.

Για τον Αλ Πατσίνο το μοναδικό...μιλάει μόνος του με το βλέμμα, έστω και το ανέκφραστο πρόσωπο. Γερή, δυνατή υποκριτική τέχνη...

Τις ύστερα από πολλά χρόνια φιλίες που δεν "ξανακολλάνε" τις κατανοώ.
Διαφοροποιούνται εν τω μεταξύ οι ανάγκες, προτεραιότητες, ενδιαφέροντα, υποχρεώσεις...και των δύο πλευρών.
Λογικό το βρίσκω και καθόλου κακό.
Για τους άλλους κι' εμείς έχουμε αλλάξει...δεν αλλάζουν συμπεριφορές μόνον εκείνοι.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

12:14 π.μ., Ιανουαρίου 09, 2008  
Blogger witchofdaffodils said...

Ηe is a darling, tango is passion!
Για τις παλιες γνωριμίες, νοιώθω αμήχανα, σαν να με τραβάνε προς τα πίσω απ΄το ρούχο..Δεν ξέρω, λίγες μόνο με κάνουν να χαμογελώ.

11:47 π.μ., Ιανουαρίου 09, 2008  
Blogger Penelope said...

Θα συμφωνήσω με την Μαγισσούλα. Ελάχιστες από τις παλιές μας γνωριμίες (μιλάω κυρίως για τις φιλικές) καταφέρνουν ν' αναβιώσουν κάποια στιγμή.
Προσωπικά τα κατάφερα τα τελευταία χρόνια σε 2 περιπτώσεις (που αναίτια χωρήσαμε και εμείς - τουλάχιστον απο την πλευρά μου) και είμαι χαρούμενη γι' αυτό, αν και πάντα μέσα μου θα με στεναχωρεί το γεγονός της ύπαρξης αυτού του κενού χρόνου...

8:57 π.μ., Ιανουαρίου 10, 2008  
Blogger Marina said...

Κατερινα, σου έχω κάνει πρόσκληση στο μπλόγκ μου

11:36 π.μ., Ιανουαρίου 10, 2008  
Blogger nightwhisper said...

Με μια γνωριμία που ξεκίνησε από παράξενες γωνιές - διαδικτυκές και μη... - μια ευχή να καταθέσω για Καλή Χρονιά!

Ως φανταράκι (άντε, έστω ναυτάκι...) δικαιολογούμαι για την καθυστέρηση, σωστά;

;)

1:26 μ.μ., Ιανουαρίου 10, 2008  
Blogger Unknown said...

καλυτερότερη χρονιά το τάνγκο να σε παρασύρει με το πάθος του σε στιγμές μοναδικές με ανθρώπους που σ'αγαπούν και σε προσέχουν ;)

7:56 μ.μ., Ιανουαρίου 10, 2008  
Anonymous Ανώνυμος said...

Μικρές συνανήσεις, απρόσμενες από όπου εισέπραξες ευ-αγγέλια και μνήμες από τα παλιά. Μακάρι να είναι έτσι πάντα ευχάριστό, ότι τυχαίο συναντάς.

6:03 μ.μ., Ιανουαρίου 11, 2008  
Blogger non journalist* said...

POu eisai?????SE xasame/..

3:45 π.μ., Ιανουαρίου 12, 2008  
Blogger Katerina ante portas said...

Kαλημέρα ζεστή Κυριακάτικη!!
Έχω αφήσει λίγο την επικοινωνία στα blog, γιατί φιλοξενώ κάποιους φίλους και γιατί κάποιο τρέξιμο οικογενειακό με έφερε και στη Σπάρτη

- Δεν με χάσατε καλέ μου {le petit journaliste} Χάνομαι εγώ βρε;

-Αγαπημένε footsteps, μακάρι! Καμμιά φορά δεν γίνεται ανθρώπινα!

-Street spirit μου πως φαίνονται κάποιοι ..νεόνυμφοι! ;)
Ασφαλώς και πρέπει να μάθεις καλό tango για να κρατήσεις δεσμούς και σχέσεις, σε βεβαιώ!

-Αγαπητό μου ναυτάκι Nightwishper, Kαλή χρονιά, ευλογημένη, μεστή, γεμάτη αγάπη και φιλίες! Με το καλό να ολοκληρώσεις τη θητεία σου.
Το tango είναι θεϊκός χορός. Μπορείς να χορέψεις έστω και αν δεν ξέρεις τα βήματα, αρκεί να έχεις άνθρωπο, ανθρώπους να σε στηρίζουν!

-Μarina μου θα ανταποκριθώ ασμένως, σε ευχαριστώ!

-Penelope μου, χαίρομαι για σένα! Προσωπικά προσπαθώ να γεφυρώνω όλες τις φιλίες μου και να πετώ πίσω ότι μπορεί να είναι εμπόδιο ή πικρία.. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αλλοιώς. Η φιλία θέλει δύο "για να ζεσταθεί"..

-Witch of daffodils, καμμιά φορά αυτές που νομίζαμε φιλίες δεν ήταν έτσι, ίσως γι αυτό δεν στέκουν στο χρόνο. Ϊσως πάλι αλλάζουμε εμείς διαχρονικά, οπότε δύο νέα πρόσωπα αγαπιούνται ή τραβούν άλλο δρόμο..

-Ναι αγαπητή μου Φυρδην-Μιγδην, έτσι είναι συμφωνώ, καμμιά φορά είμαστε δυο νέα πρόσωπα που χρειάζονται να συστηθούν από την αρχή..
Φιλώ σε και εγώ!

-Σε ευχαριστώ πολύ "παιδί μου" Ακέστωρ! ;)
Η ταινία, παρά την αμερικανιά της, είναι πολύ καλή. Απο τους νέους, ο πρωταγωνιστής δεν έκανε και πολλά αντίθετα με το νεαρό τότε Philip Seymour

-Kaλή χρονιά αγαπημένη Maria_Pin,ξενητεμένη μας!
Είναι μια καλή ταινία, που ξαναβλέπεται και αυτό δείχνει ότι αντέχει το χρόνο!

-Καλή χρονιά Kitsos mitsos όμορφη, δημιουργική! Σε ευχαριστώ!

1:42 μ.μ., Ιανουαρίου 13, 2008  
Anonymous Ανώνυμος said...

Μιλώντας για tango, και οι αγαπημένοι μου Gotan Project (που πλέον είναι αρκετά γνωστό ότι το Gotan είναι αναγραμματισμός του Tango).. αν και τα έχουμε ξαναπεί αυτά, το αυθεντικό έχει πάντα άλλη χάρη.
Καλή Κυριακή Κατερίνα, πάντα μια όαση η παρουσία σου:)

3:27 μ.μ., Ιανουαρίου 13, 2008  
Blogger Katerina ante portas said...

Καλημέρα Citronella μου, πάντα μας εντυπωσιάζεις περι τα μουσικά! Gotan εε!
(Σε ευχαριστώ!):)

2:25 π.μ., Ιανουαρίου 14, 2008  
Anonymous Ανώνυμος said...

katerina ante ...tangos
1. La Cumparsita (Quinteto Pirincho)
2. La melodia de nuestro adios (Francisco Canaro)
3. Milonga de mis amores (Pedro Laurenz)
4. La Cumparsita (πάλι)

Un fuerte abrazo,
Glarenia

Xαχα υπάρχει ..προϊστορία!! ;)

1:16 π.μ., Ιανουαρίου 15, 2008  
Blogger Katerina ante portas said...

Παρότι δεν αντελήφθην σαφώς, εντούτοις ανώνυμε,
Χαχαχ γελάσαμε πάλι!! ;)

2:36 μ.μ., Ιανουαρίου 16, 2008  
Blogger Juanita La Quejica said...

Έφυγαν οι καλεσμένοι σας; Καλή ξεκούραση εύχομαι!

3:37 π.μ., Ιανουαρίου 18, 2008  
Blogger Katerina ante portas said...

Eφυγαν Juanita μου, αλλά τι παράξενο, τα τρεξίματα..όχι!

2:32 π.μ., Ιανουαρίου 19, 2008  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.