There's no place like home for Christmas..

Xριστούγεννα μόνο στο σπίτι σου τα νοιώθεις , λέει το γνωστό τραγούδι, αλλά φέτος δεν μπορούμε να είμαστε στη Σπάρτη. Μεγάλωσαν τα παιδιά έχουν το δικό τους πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις.. Είμαστε και εμείς και η οικογένεια ευτυχώς στο πρόγραμμά τους ακόμα! Μάλλον θα ξεκλέψουμε κάποιες μέρες μετά, με τον άνδρα μου να πάμε έτσι να πάρουμε τη δύναμη που δίνει η φύση σε κάθε πλάσμα που τη σέβεται.

Η όμορφη φωτογραφία του Κυριάκου Τριλιούρη, που δίνει την άποψη του κάστρου του Μυστρά στο βάθος απο τη διαδρομή ΑιΓιάννη-Παρόρι, σας δίνει να καταλάβετε τι χάνουμε όλοι μας στην πόλη..Θυμάμαι Χριστούγεννα παιδικά, Χριστούγεννα χαρούμενα, αλλά και Χριστούγεννα λυπημένα, αφού παραμονή Χριστουγέννων κήδεψα τον πατέρα μου..

Δεν είναι μόνο το Πάσχα που μας γυρίζει στις ρίζες ευχάριστα. Είναι και η πιο χειμωνιάτικη γιορτή, που μας φέρνει κοντά στη μαγεία της δικής μας παράδοσης,στα χρόνια της αθωότητας, στην αγκαλιά της οικογένειας και του σπιτιού μας. Αναζητείστε τους δικούς σας ανθρώπους και πλέξτε τους δεσμούς -όχι τα δεσμά- που συγκροτούν και συγκρατούν το ευαίσθητο κύτταρο της κοινωνίας μας, την οικογένεια, τόσο παραξηγημένη και επίτηδες χτυπημένη στη δική μας χώρα..
To άκουσμα με τον Perry Como, δανείζει τον τίτλο στο σημερινό post.
Tα Χριστούγεννα έρχονται και οι άνθρωποι δυστυχώς δεν μένουν και δεν περιμένουν πάντοτε..



Πατείστε -κλικ- στα εορταστικά εικονίδια, όλα κρύβουν κάτι πίσω τους!