O Nίκος είναι με τους Aγγέλους
Ο μεγάλος μου εξάδελφος και πνευματικός αδελφός Νίκος, δεν είναι πιά μαζί μας. Είναι στην αντίπερα όχθη, μαζί με τους αγαπημένους του και το Χριστό, τον "ηγαπημένο λίαν". Μαζί με τη γυναίκα του, το άλλο του μισό, ώστε νοιώθοντας το χωρισμό έντονο εδώ, να είναι πλήρης οντότητα κοντά της εκεί..
Ο Θεός του χαρίστηκε, όταν ήταν ήδη εν ενεργεία αξιωματικός της αεροπορίας και είχε την τύχη να συναντήσει όλους τους χαρισματούχους πνευματικούς γεροντάδες της εποχής, π.Παΐσιο, π.Πορφύριο, π.Ιάκωβο κ.ά.
Όταν έχασε την αγαπημένη του γυναίκα, κλήθηκε να αποδείξει ότι όσα άκουσε,διάβασε, ασπάστηκε και βίωσε κοντά τους δεν ήταν έπεα πτερόεντα*, ήταν κανόνας Ζωής. Απεκδύθηκε της στολής και της εξουσίας και έτσι απλά και ήσυχα αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του στο Παρόρι της Σπάρτης. Εκεί, τέθηκε στη διάθεση του μητροπολίτη μας, κ.Ευσταθίου, ως λαϊκός ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως. Με ζήλο ανέλαβε το έργο, μιλώντας απλά και μέσα από τη ζωή τις Κυριακές, στις εκκλησίες ιδιαίτερα των χωριών και ψάλλοντας το ίδιο απλά και ησύχια στο αριστερό αναλόγιο,στον αγ.Νικόλαο του χωριού του και όχι μόνο, ιδιαίτερα στην Πορταΐτισσα εβδομαδιαίως.
Ο κοσμοκαλόγερος Νίκος, το ίδιο κοινωνικός και χαμογελαστός, υποκατέστησε τον σμήναρχο κ.Βύρη, και άπλωσε την καρδιά και την προσευχή του πρώτα πάνω στο χωριό του και έπειτα σε όλη την περιφέρεια. Η αγαπημένη εκπομπή του "Αμαρτία και τελεία και ειλικρινής Μετάνοια" παρηγόρησε, οδήγησε και φώτισε πολλούς ακροατές του τοπικού ραδιοσταθμού της Εκκλησίας.
H υλική και η πνευματική του ελεημοσύνη, υπήρξε παροιμιώδης. Ευγνώμονες αποδέκτες, ήταν όλοι, ντόπιοι και ξένοι, χριστιανοί και αλλόθρησκοι, αδιακρίτως. Συνέπασχε προσωπικά με κάθε δοκιμαζόμενο. Εξαντλούσε εαυτόν, ώστε να αναπαύσει τον αδελφό του, ειδικά τους αδύνατους ηθικά, κοινωνικά και υλικά.. Πολλές φορές η στήριξη ερχόταν τηλεφωνικά, καίρια και λακωνικά, ώστε να αναρωτιέται κανείς, αν η Σοφία του Θεού τον είχε χαριτώσει με διάφορα σπάνια χαρίσματα..
Προσωπικά του οφείλω πολλά. Στήριγμα για πνευματικά και οικογενειακά προβλήματα και διλήμματα. Απάντηση σε ανείποτα ερωτήματα. Δύναμη προσευχής, ώστε να αγγίξει ουρανό. Ακόμα και ιατήρα, σε ασθένειες και προβλήματα. Είχε φθάσει,βλέπετε, σε μεγάλα μέτρα αγιότητας κατ' άνθρωπο ..
Οι θλίψεις του και τα πάθη του πολλά. Όλα τα υπέμεινε με το "Δόξα σοι ο Θεός" "προσκαρτερών τη προσευχή".. Μου θύμιζε διαρκώς, ότι "Ο Θεός και οι Άγγελοι χαίρονται στη θλίψη μας γιατί ασκούμαστε με περισσότερη προσευχή, λιγώτερη υπερηφάνεια στην υπομονή, μας καθιστούν χρήσιμους και έμπειρους. Ενώ οι διάβολοι χαίρονται στην καλοπέραση και την ηδυπάθειά μας.." και μου τόνιζε ότι "Για κάθε τι ευχάριστο ή δυσάρεστο να ευχαριστούμε εκ βαθέων το Θεό.."
Στο τέλος της ζωής του, εδώ στο ΓΝΑ, μετά ραγδαία επιδείνωση της υγείας του, τον είδα να δοκιμάζεται "ως ο χρυσός εν χωνευτηρίω", σαν τους πρώτους μάρτυρες στην αρένα, σαν τον Ιώβ. Με απόλυτη απάθεια και υπομονή. Δίπλα του, ο αγαπημένος του υιός, συσταυρούμενος με τον πατέρα στο τελευταίο αγώνισμα και κάποιοι συγγενείς και φίλοι ιδιαίτατα ο Στέλιος, με αυταπάρνηση και πλεόνασμα αγάπης, προς τον οποίο η ευγνωμοσύνη του και η δική μας είναι απεριόριστη.
-Καλόν Παράδεισο Νικόλαε, ζήθι αιώνια..
* έπεα πτερόεντα=λόγια που πετούν, λόγια του αέρα (για την κόρη, που με ρώτησε)!
*ζήθι αιώνια,ας ζήσεις αιώνια (παράβαλε:"αιωνία σου η μνήμη")
Ύστερον: Έτυχε να έχω από το χέρι του ένα cd της εκπομπής του 13-5-09 για τις Θλίψεις και έτσι θησαυρίζεται και η φωνή του..
Το παράξενο είναι, ότι κλήθηκε να ζήσει ό,τι περιγράφει στις θλίψεις και να αποδείξει πόσο τα πίστευε.. Ειδικά τα περί σωματικών ασθενειών..
Ελαφρό το χώμα που τον σκέπασε..
Ετικέτες Νίκος Βύρης, Nikos, Vyris