Χριστός Ανέστη

Καθήλωση εντός των τειχών,πάλι εφέτος.. Τα παιδιά σκορπίσανε με τις παρέες τους, εμείς λίγο βαρείς, λίγο "πληγωμένοι", λίγο αποθαρρυμένοι ομφαλοσκοπούμε..
Θελήσαμε να κάνουμε Ανάσταση, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων σε μια παλιά ενορία, του Αγ.Βασιλείου Μετσόβου, όπου 25 περίπου χρόνια είχαμε να πατήσουμε. Ό κόσμος λίγος, με τον αέρα "γειτονιάς". Έξω, στην ανύπαρκτη αυλή, στα στενά πεζοδρόμια και το δρόμο, άκουσε το Ευαγγέλιο και το Χριστός Ανέστη, κόσμια, ήσυχα με τις ευωδιές από τις νερατζιές να παρηγορούν εαρινά. Γιατί το κρύο, ήταν χειμωνιάτικο ξαφνικά. Από το Πεδίο του Άρεως ο Βοριάς κατέβαινε τσουχτερος, μας έκανε κουμπωμένους και αμήχανους.

Στην αναστάσιμη Λειτουργία δεν είμαστε πολλοί, αλλά συγκεντρωμένοι στην ακολουθία και τον πανηγυρικό χαρακτήρα της. Στο δεξί ψαλτήρι, όμορφες νεανικές φωνές.

Εξ ὕψους κατῆλθες ὁ εὔσπλαγχνος,
ταφὴν κατεδέξω τριήμερον,
ἵνα ἡμᾶς ἐλευθερώσῃς τῶν παθῶν.
Ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάστασις ἡμῶν,
Κύριε, δόξα σοι.

Δόξα σοι,ο Θεός, κοινωνήσαμε και εφέτος..
-Χριστός Ανέστη αγαπητοί μου, κάθε χαρά και ευλογία στο σπιτικό σας!

@: Η φωτογραφία είναι από το αξιόλογο έργο του αγιογράφου Κωνσταντίνου Αρτέμη, στο Ναό.


Καλή Λαμπρή