Λακωνικόν, το καλοκαίρι

Μια φωτογραφία έγινε η αιτία ή το ποίημα που έγραψα ταιριάζει στο πλαίσιο του "πίνακα" που απεικονίζει η αριστοτεχνική φωτογράφηση του Tαΰγετου, από τον Π. Νικολακάκο,( blog foto Taygetos - "Επίσκεψη Σελήνης"), που βράβευσαν πρόσφατα τα Lakonika...; Κρίνετε παρακαλώ!
Του κάμπου, στη Σπάρτη
Κοιμήθηκε ο Ταΰγετος τη μέρα, αποσταμένος
Ξύπνησε σούρουπο, με ολόγιομο να παίξει το φεγγάρι
Μπαλόνι, που ξεμύτισε στον ουρανό
πριν σκοτεινιάσει
Στον κάμπο της ελιάς, οι σουσουράδες
Κυράδες της μακριάς ουράς , πετούν αμέριμνες
Παίζουν το σκοτωμένο φίδι,
ως να αποφάγουν αυτές και τα αγριοπερίστερα
Κύκλους η γερακίνα κάνει σαν οσμίζετ' αδυναμία
Μια νεαρή χελώνα, αργοκινήθηκε
στα ξερά χορτάρια
πυρπολημένα απ τον ήλιο, του καλοκαιριού.
Οι ροζιασμένες ελιές τεντώθηκαν
στα νιά κλαριά τους, λευτερωμένες απ τον καρπό
Μα δεν τον άγγιξαν τον ουρανό
ούτε σαν έφτασε το δείλι
"Αυτός" που γύρευα, άραγε, ε ί μ α ι;
Ερώτημα λακωνικό, σαν το ποίημα του Ελύτη, ( παλιά και ομολογημένη μας αδυναμία )και ρητορικό συνάμα, σε κρίσιμο καλοκαίρι της ζωής μου..
Πρέπει να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Π.Νικολακάκο, για την γραπτή άδεια της παραχώρησης προς αναδημοσίευση, αυτής της ωραίας φωτογραφίας.