Παρασκευή, Ιουνίου 09, 2006

Ένα Πάρκο μα ποιό Πάρκο..




Χθες χάζεψα προς στιγμήν, περαστική, τις ορειχάλκινες κυρίες του Botero στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής και το καλοθρεμμένο "βούδι" του. Μπήκα στον πειρασμό να ζητήσω από τον φύλακα που ξεκουραζόταν στον ίσκιο μιας κυράς, να με φωτογραφίσει με το κινητό μου, αλλά λυπήθηκα να χαλάσω την αποσταμένη μακαριότητά του. Χαμογέλασα στις "κυρίες" που ηλιοθεραπεύονταν με μεγαλύτερη ευκολία από ..εμένα και προχώρησα στην επόμενη, απρόσμενη εικαστική μου απογοήτευση.

Οι αγελαδίτσες του γνωστού ανά την Ευρώπη, τι λέω ανά τον κόσμο, happening,(καλά, μνημόσυνο με ξένα ..κόλλυβα η εξαγγελθείσα φιλανθρωπία), σκονίζονταν μακαρίως στο πεζοδρόμιο και στις παρυφές του πάρκου Ελευθερίας, κάποια από αυτές μάλιστα, με τη σφραγίδα του συγγενούς γιαουρτιού. Μία βαμμένη αρλεκίνος με ένα "αφηρημένο", επίσης αρλεκίνο-ακροβάτη στη ράχη της να δεσπόζει, με ξετσίπωτη ελαφρότητα, μπροστά στο άγαλμα του Βενιζέλου, μπροστά στο πάρκο που έχει πολλά να πει στη νεώτερη ιστορία.
Το θεώρησα πρόκληση στην αισθητική μου, την προσβολή στο χώρο. Ποιος αποφάσισε που και πως θα εκτεθούν οι αγελάδες; Αγνοούσε ποιόν εικονίζει το άγαλμα άραγε;

Άλλο ένα πολύπαθο πάρκο. Εις βάρος του ανοικοδομήθηκε το Μέγαρο Μουσικής. Ό,τι σχεδιάζεται δηλαδή για το πάρκο της Ριζάρη! Υποσχέθηκαν, διάβασα σε μιαν εφημερίδα, νέο μουσείο σε κάποιον χορηγό και τη συλλογή του. Εις βάρος του τελευταίου ελεύθερου χώρου στο κέντρο της Αθήνας, εις βάρος του όμορφου, παρά την εγκατάλειψή του κήπου, με τα μεγάλα και ώριμα δένδρα, της ελληνικής και αττικής πανίδας, του κήπου της πρώην σχολής Ριζάρη. Όμως είναι απαραίτητο να κτίζονται κτίρια, σε βάρος των τόπων ανάσας της πόλης μας; Χάθηκαν τόσες άλλες τοποθεσίες;
Το μουσείο για τον ίδιο τον Βενιζέλο, ιδρύθηκε στο χώρο των παλιών στρατώνων πίσω από το άγαλμα. Ο Κων.Καραμανλής -θείος, πάτησε πόδι και ακυρώθηκε η δημιουργία μουσείου της συλλογής Πασσά στο Πεδίο του Άρεως, γκρεμίστηκε μάλιστα και ο μπετονένιος σκελετός του κτιρίου που είχε ήδη κτισθεί.

Το νέο τμήμα του μουσείου Μπενάκη, για παράδειγμα, μεταφέρθηκε εκτός κέντρου, στην οδ. Πειραιώς,με την επίβλεψη του καθ.Ανδρέα Κούρκουλα. Εκεί είναι και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού,με την επίβλεψη του καθ.Γιάννη Τσιώμη, εκεί είναι και τα νέα κέντρα διασκέδασης, εκεί είναι το διασωσμένο Γκάζι, η Τεχνόπολη. Την οδό Πειραιώς φαντάζομαι, διάλεξαν, γιατί υπάρχουν πάμπολλα παλιά βιομηχανικά κτίρια, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και να δοθεί και η έκταση και το ύψος που θα χρειαζόταν ένα τέτοιο μουσείο και γιατί είναι ένας φαρδύς και άνετος δρόμος. Ο κόσμος προσαρμόστηκε εύκολα, στη διακίνησή του, παρά την έλλειψη π.χ.πεζοδρομίων ή άλλων διευθετήσεων.

Σκέφτομαι ότι υπάρχει ακόμα εκεί, ένα καταπληκτικής αρχιτεκτονικής βιομηχανικό κτίριο, της σχολής Κλωστοϋφαντουργίας, όπου το καλό θα ήταν διπλό. Αφενός θα διασωζόταν το κτίριο και δεν θα το έτρωγε η μαρμάγγα όπως τόσα άλλα αξιόλογα κτίρια, αφετέρου θα αναπτυσσόταν με άνεση το όποιο μουσείο έχουν στα σκαριά.
Το ίδιο δημιουργικά για την αλλαγή χρήσης, σκέφθηκαν στο Μόναχο, όπου το κτίριο του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού το έκαναν μουσείο μοντέρνας Τέχνης. Επίσης στο Bradford για παράδειγμα, όπου ένα επιβλητικό παλιό εργοστάσιο παραγωγής υφασμάτων, μετατρέπεται σε τόπους κατοικίας, σε διαμερίσματα.

Εκεί πάλι, ένα παλιό κάστρο, ένα μεγάλο βικτωριανό κτίριο, μετατρέπεται σε μουσείο φυσικής ιστορίας και οι πανέμορφοι κήποι του, γίνονται αιτία για περιπάτους και εξερεύνηση της τοπικής πανίδας και χλωρίδας. Σε αντίθεση εδώ στην Ελλάδα, γκρεμίσαμε για παράδειγμα τα κτίρια της παλαιάς σχολής Ριζάρη και τώρα θα καταστρέψουμε και τον κήπο.

Ένα τέτοιο πάρκο, σαν το cliff castle, θα ήθελα να είναι, θα ήθελα να γίνει ο κήπος της Ριζάρη, το τελευταίο Αττικό χώμα, στο κέντρο της Αθήνας. Να προσφέρεται για περιπάτους, για την εναλλαγή εικόνων μέσα στο φυσικό περιβάλλον, από τους χιλιάδες αγχωμένους καθημερινούς ταξιδιώτες του ΜΕΤΡΟ, που τον διασχίζουν.

Απαιτείται ευρύνεια και απαιτείται και αρμόδια απόφαση. Είμαι σίγουρη ότι η/ο χορηγός(?) του Μουσείου που πρόκειται να κατασκευαστεί, θα μπορούσε να πεισθεί για το έγκλημα της οικοδόμησης στο κέντρο της Αθήνας και στη σύμπραξη του σε αυτό, σε βάρος του κλίματος και της αναπνοής της. Όπως βαρυγκωμούμε κάθε φορά στο μοναδικό κατά τα άλλα μέγαρο Μουσικής, κατά του ιθύνοντος νου, του Λαμπράκη, που παραδόξως για τόσο έξυπνο και ταξιδεμένο άνθρωπο, δεν διέβλεψε εκείνος πρώτος την υπεράσπιση του συγκεκριμένου χώρου, την προστασία του πράσινου.

Φίλοι bloggers επανέρχομαι στο αίτημα για διάσωση του κήπου της Ριζάρη και ζητώ τη βοήθειά σας. Tι λέτε, θα την έχω;



Υστερον:
Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!

Ετικέτες

13 Comments:

Blogger Markos said...

Αμέριστη !!!!

Λες τα αυτονόητα βέβαια και τα λες όπως πάντα πάρα πολύ όμορφα, αλλά το θέμα είναι για ποιον είναι κατανοητά;
Ας είναι.
Θεώρησε την συμπαράστασή μου για τη διάσωση του κήπου της Ριζάρη δεδομένη

Καλημέρα Κατερίνα.

12:32 μ.μ., Ιουνίου 10, 2006  
Blogger tassoula said...

Φυσικά.
Καλό τριήμερο.

1:36 μ.μ., Ιουνίου 10, 2006  
Blogger Rodia said...

Με κάτι τέτοια άρθρα Κατερίνα, μου πατάς τον κάλο!
25 συναπτά έτη στην τσίτα για την περιοχή. Κι όμως! γκρεμιζόντουσαν το ένα μετά το άλλο τα (διατηρητέα) αρχοντικά, στο χρόνο που μεσολαβούσε μεταξύ της λήξης της προθεσμίας και της ανανέωσής της διάταξης. Γιατί δεν κρίνονταν διατηρητέα μια και καλή αλλά με ημ/νία λήξης; Τεσπα.
Και για το πάρκο της Ριζάρη που έχει μείνει μισό, και για το πάρκο Ελευθερίας, και για το Μέγαρο (πριν χτιστεί) μια και δεν πληρούσε κιόλας τις προδιαγραφές για τις οποίες προκηρύχτηκε, και για το υποδρόμιο(!!) γκαράζ στο κομμάτι της Υψηλάντου μπροστά στον Ευαγγελισμό (αυτό μάλλον τη γλιτώνει για την ώρα όπως φαίνεται) που θα κατάπινε το αλσάκι, και.. και.. και..

Μέχρι που το πήρα απόφαση, κουράστηκα, πεθάνανε και πολλοί απ' όσους τρέχαμε μαζί, είπα ν' αλλάξω γειτονιά και ίσως και πόλη (ή και χώρα, γιατί όχι;;)

Ας τους αφήσω (είπα από μέσα μου) να πνιγούνε στο καυσαέριο.. Σιγά σιγά (αν το παρατήρησες) τρώνε τον εθνικό κήπο οι στρατώνες των τσολιάδων. Αυτό κόβει την ανάσα των βουλευτών. Λες να πάνε το κοινοβούλιο στα Β.Π. ???

..χωρίς παρεξήγηση ελπίζω.. αστειάκι έκανα.. ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΑΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΡΑΝΙΔΟΣ που λένε...

σμουτς!:-)))))))

6:42 μ.μ., Ιουνίου 10, 2006  
Blogger Rodia said...

Θα έγραφα "Ν' ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΡΚΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΒΑΡΚΑ" αλλά, κατόπιν ωρίμου σκέψεως δεν το έκανα!!!

..αν και πλησιάζουν τα μπάνια του λαού και η εποχή εγκυμονεί κινδύνους..
(τέτοιο καιρό που ο έλλην είναι απασχολημένος διαλέγουν οι εργολάβοι)

6:45 μ.μ., Ιουνίου 10, 2006  
Blogger Stavros Katsaris said...

Εννοείτε. Έχει παραγίνει η κατάσταση.
Σε λίγο θα κυκλοφορούμε με οξυγόνα.
Ότιδήποτε και αν αποφασίσεις είμαι υπερ.
Πρέπει επιτέλους να δείξουμε οτι υπάρχουμε!

7:38 μ.μ., Ιουνίου 10, 2006  
Blogger Rodia said...

Παιδιά, αντιγράψτε τα λινκς από εδώ και διαδόστε τα!

Η ανάσα μας θα νικήσει!:-)

11:02 μ.μ., Ιουνίου 10, 2006  
Blogger ci said...

Όπως το λες Κατερίνα μου, ευρύνεια.. και διαβάζοντας το άρθρο που με τόσο μεράκι έγραψες, αναπόφευκτη δυστυχώς η σύγκριση με κάτι βαριεστημένους/αδιάφορους "υπεύθυνους".

Όσο για την ερώτησή σου, η απάντηση αυτονόητη!
Καλο σ-κ!

11:14 μ.μ., Ιουνίου 10, 2006  
Anonymous Ανώνυμος said...

Μετά τη διαπίστωση ότι "H πυκνή δόμηση και τα ακατάλληλα δομικά υλικά κάνουν την Αθήνα καμίνι"
(http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14779&m=A48&aa=2), νομίζω ότι όλοι πρέπει να υποστηρίξουμε τη διάσωση και την ανάπλαση του κήπου της Ριζάρη!

1:43 π.μ., Ιουνίου 12, 2006  
Blogger Marina said...

Βεβαίως έχεις και τη δική μου συμπαράσταση.

11:46 π.μ., Ιουνίου 12, 2006  
Blogger Katerina ante portas said...

Σας ευχαριστώ θερμά όλους ιδίως τους νέους φίλους την tassoula και τον stavro Katsari που καλωσορίζω.

Επίσης ευχαριστώ τη rodia για τα banners.

Θα δείτε πιο πάνω τις ενέργειες που έκανα, και αν σας ενδιαφέρει, στείλτε με εμαίηλ ένα αντίγραφο!

1:33 μ.μ., Ιουνίου 12, 2006  
Blogger Dimitris Nikolsky said...

Άλλος ένας να προστεθεί στη λίστα σου. Να δούμε τι θα σώσουμε στο τέλος...

3:53 μ.μ., Ιουνίου 13, 2006  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

11:14 π.μ., Μαρτίου 17, 2007  
Blogger Rodia said...

Τι να προσμένουμε Κατερινα μου, όταν καταστρέφουμε ολόκληρο δρυμό αντί να σώζουμε ένα πάρκο...
Είμαι οργισμένη, μουδιασμένη, αποφασισμένη για το αύριο. Ευτυχώς, υπάρχουν και άλλοι που αντί να (συνεχίζουν να) ανησυχούν, προβαίνουν σε ΠΡΑΞΕΙΣ:
http://anadasosi.blogspot.com/2007/06/blog-post.html

10:41 μ.μ., Ιουνίου 29, 2007  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

noimage

Powered by Blogger


clock-desktop.com
  • Easy-Hit-Counters
  • Free Web Countersfrom18.11.05
  • Click for Athens, Greece Forecast Creative Commons License
    Αυτό έργοαναφορά www.katerinaanteportas.blogspot.com χορηγείται με άδεια 3.0 Unported.