Ταραντούλες και ταραντέλλες

Δυο καλοκαίρια πριν, κόβοντας τριαντάφυλλα στο μικρό κηπάκι στη Σπάρτη, με τσίμπησε στο πόδι κάτι, που εκείνη τη στιγμή πέρασε απαρατήρητο. Το πόδι μου άρχισε σιγά σιγά να πρήζεται και να κοκκινίζει.
-Σκορπιοαράχνη, αποφάνθηκε η γηραιά γειτόνισσά μου, που ξέρει σοφά τόσα πράγματα.

Έπρεπε όμως να ταξιδέψω. Σάββατο, πάνω στο παλαιό λεωφορείο διέσχισα το φαράγγι του Ταϋγέτου πηγαίνοντας προς Καλαμάτα, για μια επίσκεψη αναγκαία. Την ίδια μέρα αργά έφευγα από εκεί, με ένα άλλο λεωφορείο για Αθήνα. Μέχρι να φθάσω, είτε από το τσίμπημα είτε από το πολύωρο ταξίδι, το πόδι μου "έγινε τούμπανο". Αισθάνθηκα την ανάγκη να το χτυπώ κάτω, νομίζοντας ότι έτσι το σωρευμένο δηλητήριο θα σκορπιζόταν και θα απορροφιόταν στην κυκλοφορία του αίματος.
Ο άνδρας μου, ξεκαρδισμένος από το θέαμα, μου είπε ότι "ταραντίζομαι". Για να με παρηγορήσει μου έβαλε τα θεραπευτικά κρόταλα των ταραντολάτι, με άλλα λόγια ένα cd-άκι με τη μουσική του Antonio Infantino πάνω στη γνωστή ταραντέλλα.. Ο μουσικός και ερευνητής αυτός, που πειραματίζεται με την ηλεκτρονική και trance μουσική, έχει κάνει συλλογή από τα τραγούδια του Τάραντα, που ανταποκρίνονται στην πραγματεία του Ματέο Ζακολίνι πάνω στον ταραντισμό, όταν την υπέβαλε το 1610 στην οικογένεια των Μεδίκων της Φλωρεντίας, σε πενήντα (50) χειρόγραφες σελίδες.


Στην περιοχή του Τάραντα λοιπόν, ζει ένα μικρό ζώο, που μοιάζει με αράχνη-ίσως σαν αυτή που βρέθηκε στον κήπο μου- και όποιον τσιμπήσει του αφήνει ένα πολύ ισχυρό δηλητήριο, η Ταραντούλα. Αντιμετωπίζεται μόνο με ..χορό. Έτσι το δηλητήριο γίνεται ιδρώτας και εξατμίζεται. Όσοι τσιμπηθούν από την ταραντούλα κυριεύονται από μανία να ακούν ήχους και να βλέπουν χρώματα. Όσο περισσότερο δηλητήριο απορροφήθηκε, τόσο περισσότεροι είναι οι ήχοι και τα χρώματα. Οι ταραντολάτι , αυτοί που προσπαθούσαν χορεύοντας, σαν να πηδούσαν γύρω από δοχεία με νερό, να αποβάλουν το δηλητήριο της ταραντούλας, έφταναν να βλέπουν σε ποιους ήχους/νότες αντιστοιχούσαν ποια χρώματα.

Πρώτο, στην πιο ψηλή νότα αντιστοιχούσε το άσπρο, στην δεύτερη το κίτρινο, το κόκκινο στην τρίτη και στη συνέχεια καστανό, δαμασκηνί, πάλ ανοιχτό, πράσινο, βαθύ μπλέ, μέχρι την ένατη πιο χαμηλή νότα που αντιστοιχούσε το μαύρο.
Η Ευρώπη, λοιπόν, μέσα από το χειρόγραφο του Ζακολίνι, ανακάλυψε όχι μόνο την αρμονική σχέση χρωμάτων ήχων και χορού αλλά και τον.. Πυθαγόρα. Ήταν ο πρώτος που μίλησε για ήχους και χρώματα αρμονίας στη φύση που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένο αριθμό και τους ενέταξε στη μουσική για καθαρτική χρήση. Σύμφωνα με την παράδοση, από αυτόν τον Φιλόσοφο και το ονομαστό κέντρο των Ορφικών και Πυθαγορείων , στο Μεταπόντιο της Ν. Ιταλίας έφθασε η γνώση αυτή, μέχρι εμάς σήμερα. Ο Πυθαγόρας λοιπόν, συνιστούσε την αποφυγή με σοφία της πολυφαρμακίας, ενεργοποιώντας τη δυνατότητα του σώματος σύμφωνα με καθορισμένους νόμους να δέχεται τα θεραπευτικά τρέμουλα, των vibes δηλαδή, από τις νότες.
Ο Αntonio Infantino συγκρότησε το γκρούπ των Tarantolati di Tricarico και μαζί τους επεξεργάστηκε την παράδοση και τα ακούσματα του τόπου του και τα στήριξε στην τριαντάχρονη έρευνά του πάνω στην κρυφή λύπη και τους αφορισμούς της ταραντέλλας.
Από την Tarantella Tarantata λοιπόν δείγμα, το πρώτο τραγούδι, εδώ.

Δ είγμα ταραντέλλα Siciliana. Στη συνέχεια δείγμα Calabrese και τέλος Napoletana.

Δείτε χορό και ακούστε εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

Επίσης,εδώ.