Πετροκότσιφας ο λάλος

O βοριάς που τα αρνάκια παγώνει, ξεσήκωσε και την Αθήνα. Στροβιλίστηκε στους κεντρικούς δρόμους, χθες, παρασέρνοντας τις λεπτεπίλεπτες νιφάδες σε τρελλό άτακτο χορό. Σφιγμένοι στα ζεστά μας ρούχα, οι Αθηναίοι, μοιάζουμε ψύχραιμοι. Πως θα φερόμαστε άραγε αν το κατώφλι του σπιτιού μας το έθαβε δυο μέτρα χιόνι , όπως στη Στενή στην Εύβοια.;
Έχοντας κάποιες δουλειές και τρεξίματα ιδιαίτερα, δεν θα ήθελα ούτε να το σκεφθώ.
Το χιόνι ήταν τελικά περαστικό απο το κέντρο της πόλης.
Το πεδίο του Άρεως έμοιαζε βουβό. Ένα σμάρι παγωμένα σπουργίτια, φτερούγισαν φοβισμένα. Εικόνες σαν αυτές που βλέπουμε στις φωτογραφίες, δεν θα συναντήσουμε εύκολα στο πάρκο. Όμως ένα όμορφο πουλί, στο χιόνι, δεν είναι εικόνα αισιόδοξη;
«Το λεν οι κούκοι στα βουνά
Κι οι πέρδικες στα πλάγια
Το λέει και ο πετροκότσιφας
Στα κλέφτικά λημέρια»
Μια όμορφη εκδρομή όπωςαυτή, ή εκείνη, θα μπορούσε να μας φέρει κοντά στη φύση και τα σπάνιας ομορφιάς πλάσματά της. Θα μπορούσε να μας δώσει μιαν ανάσα.


"Ένα πουλάκι στο ξερό κλαδί
κλαίει για το ταίρι του το παγωμένο-
Ο παγωμένος βοριάς απάνω του
και το ρυάκι κάτω παγωμένο.."<>em>
(στίχοι απο το ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙτου Σέλλευ, απόδοση,Λ.Πορφύρας)

Ο βοριάς που όχι μόνο τα αρνάκια άλλα και όλα τα άλλα έμβια παγώνει, όπου σαρώνει ο χιονιάς ξανά, έριξε πάλι κάτω κολώνες της ΔΕΗ στην Κεφαλλονιά και την Εύβοια. Άραγε στην υπόλοιπη Περιφέρεια δεν παρουσιάστηκαν προβλήματα; Μήπως οι ρεπόρτερ είχαν πάρει θέσεις από την προηγούμενη φορά μόνο εκεί; Πάντως απόλαυσα την απάντηση της παγωμένης κυράς που φόρτωνε το καλάθι της ξύλα, στην επίμονη ρεπόρτερ τι θα κάνει τώρα που δεν έχουν ρεύμα. Θα απολαύσουμε ρομαντικά δείπνα στο τζάκι με κεριά, της είπε φλεγματικά και αγέλαστα.
Καλό θα ήταν, να καταργούσαν τους επί τόπου ρεπόρτερ σε τέτοια «ειδυλλιακά» θέματα, αυτούς μάλιστα, που βγαίνουν με ύφος μάρτυρα για να συμμετάσχουν στο ανόητο πιγκ-πογκ της «ειδικής» ανταπόκρισης. Τους πετροκότσιφες τους λάλους*..


Οι φωτογραφίες, είναι διαλεγμένες από την έκθεση των αναγνωστών του ΒΒC στο διαδίκτυο και είμαι ευγνώμων γιατί προσθέτουν στο κείμενό μου.


*Δανείζομαι τον τίτλο απο το ομώνυμο ποίημα του Σωτ.Σκίπη

Ο πετροκότσιφας ο λάλος
των άγριων πουλιών μεγάλος
εγώ, χαρά μου,βασιλιάς

μου δασκαλέψανε τα κρύα
τα γάργαρα νερά αρμονία
και κελαϊδήματα ο βοριάς,......
αδέρφια μου και του προβάτου
τα κουδουνίσματα εκεί κάτου
το δειλινό και την αυγή.................

κι όλοι σαν τραγουδάω σωπαίνουν
και σαστισμένοι πάντα μένουν
σαν εμπροστά σε ποιητή.