Λαύρο πάθος και comic στοιχείο, ανήμερα Αγ.Βαλεντίνου

"By blood, we are immersed in love of you.
The youth lose their heads for your sake.
I come to you and my heart finds rest.
Away from you, grief clings to my heart like a snake.
I forget the throne of Delhi
when I remember the mountain tops of my Afghan land.
If I must choose between the world and you,
I shall not hesitate to claim your barren deserts as my own".

Ahmad Shah Durrani (Pashto Poet)


Το ποίημα του ποιητή της φυλής Παστούν του Αφγανιστάν μου θύμισε κάπως αδιόρατα το τραγούδι με τη φωνή του Βιολάρη " αν σ' αρνηθώ, αν θα σε λησμονήσω" όταν τραγούδαγε για τη δική του πατρίδα και θέλησα να το προτάξω, σε αυτό το βιαστικό πέρασμα, από τη γη των Αφγάν, την παλιά Αριάνα, με αφορμή τις δραματικές διαμαρτυρίες για τα cartoon του Προφήτη.

H ακριβή πατρίδα του Durrani, ακόμα και χιονισμένη, θυμίζει κρανίου τόπο, σεληνιακό τοπίο σε μας και δεν μας εξηγεί πως γίνεται μακριά της, εκείνος, να νοιώθει τη λύπη φίδι που του δαγκώνει την καρδιά. Όμως είναι η πατρίδα του, η γή των ονείρων του, τα χώματά του, η τιμή και η υπερηφάνεια του, που είναι βαθιά ριζωμένες στη φύση του.

Πλούσια προφανώς σε κοιτάσματα χαλκού, ψευδάργυρου, σιδήρου, πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων και πετρελαίου, κατοικείται απο έναν θεόφτωχο λαό, που μόνη πηγή εισοδήματος έχει την κατευθυνόμενη καλλιέργεια οπίου.



Ζωροαστριστές στην αρχή οι ορεσίβιοι καβαλάρηδες, όπως θέλει η ρίζα του ονόματός τους, ασπάστηκαν οι περισσότεροι τις αρχές του ισλαμικού νόμου, όταν ο σουλτάνος Qais Abdur Rashid, γενάρχης των Παστούν γνώρισε στη Μεδίνα τον Προφήτη Μωάμεθ και επέστρεψε μουσουλμάνος στη χώρα του. Σήμερα 80% σουνίτες και 20% σιίτες συστήνουν τη μουσουλμανική πλειοψηφική ταυτότητα του λαού με ελάχιστους Ινδουϊστές και Σίχ. Η γλώσσα τους έχει διαλέκτους, για αυτό οι περισσότεροι Αφγανοί είναι δίγλωσσοι. Οι μισοί μιλούν φαρσί τα.. dari, (dari=farsi=περσικά) ενώ 35% από τους υπόλοιπους τα Pashtu.

Από εκεί πέρασαν δυναμικοί λαοί κατακτητές, Μήδοι, Πέρσες, Έλληνες, Ασσύριοι,Oύνοι, Άραβες, Τούρκοι, Βρετανοί, Σοβιετικοί, φανατικοί ισλαμιστές Ταλιμπάν και τελευταία Αμερικάνοι, με αφορμή τον κρυπτόμενο Oσάμα Λάντεν και την τρομοκρατία.

Αντιδρώντας στη στρατηγική του Μπούς, που ανακοίνωσε ότι σε αυτόν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας «αυτοί που δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας», τα τελευταία δύο χρόνια ο Αφγανικός πληθυσμός πέρασε από το να κινδυνεύει, στο να θεωρείται ο ίδιος επικίνδυνος. Αυτή η λογική του άσπρου-μαύρου συγκρούεται με τη βασική αρχή που δηλώνει ότι δεν υπάρχουν καλά ή κακά θύματα.
Έτσι οι Αφγανοί, πρώην θύματα των Ταλιμπάν εκδικούνται , θύτες, την Αμερική και τη Δύση, ακόμα και στο πρόσωπο αυτών που ήρθαν να τους βοηθήσουν π.χ. των Γιατρών χωρίς σύνορα, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα όταν σκοτώθηκαν πέντε συνάδελφοί τους.

Η ζωή μου είναι όπως μια κινηματογραφική ταινία, όπου δεν υπήρχε καλό σενάριο παρά μόνο σκοτωμοί και ξανά σκοτωμοί. Αλλά τώρα άνοιξαν τα σχολεία. Δεν θα ξανασυμβεί αυτό, είπε στον ρεπόρτερ του ΒΒC ο Mohammad Ramin. 'Εχει στήσει το κινητό του ανταλλακτήριο χρήματος, στο Kandahar και αισιοδοξεί, ότι η μόρφωση θα ανεβάσει και το επίπεδο του λαού του.




"I have a message - we will win after all these difficult years.
The thing that makes me most happy is when I see kids going to school. None of them are going to pick up a gun and do bad things", δηλώνει ο Μohammad.

Tα σχολεία ανοίγουν μεν, αλλά καίγονται. Οι εχθροί μας τα καίνε δηλώνει κάποιος και εννοεί τους Ταλιμπάν, που έκλεισαν τα σχολεία και απέκλεισαν τα νέα κορίτσια απο τη μόρφωση, ενώ άλλος εννοεί ως εχθρούς, τους Πακιστανούς, που δεν θέλουν να ορθοποδίσει η χώρα του.
Άλλοι αισιοδοξούν για την πορεία των πραγμάτων που δεν μπορούν να διορθώσουν σε 5 χρόνια τη ζημιά που έγινε τα περασμένα 25, αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή. Ενώ τρίτοι θυμούνται πόσο ωραία ήταν η ζωή επι Ταλιμπάν, όπως ο φούρναρης που βλέπει να ακριβαίνει κάθε μέρα ακόμα και η..λάσπη,για να επιδιορθώσει το φούρνο του. Κάποιοι, πάλι, αισθάνονται περήφανοι που κερδίζουν τον σεβασμό άλλων χωρών, σαν χώρα ισότιμη, ή που νοιώθουν επιτέλους ελεύθεροι και όχι δούλοι. Πολλοί φυγάδες στο Ιράν ή εργάτες στο Πακιστάν, επέστρεψαν να εργαστούν στη χώρα τους.

Πως αυτός ο περήφανος λαός, με την κουλτούρα που η ποίησή του καταδείχνει,
που γνωρίζει ότι η ειρήνη του εξαρτάται απο τον αφοπλισμό των ηγετίσκων που έχουν ένοπλες φατρίες ακόμα,
που απεχθάνεται τον φανατισμό των ταλιμπάν,
που θέλει να μορφωθεί και να αναπτύξει αισθητήρια,
που θέλει το σπίτι του να έχει ανέσεις όπως το τρεχούμενο νερό και η ηλεκτροδότηση,
άγεται στη βίαιη διαμαρτυρία, με δώδεκα νεκρούς από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, για τα περίφημα καρτούν της Δανίας, που σίγουρα κανείς τους, πολύ περισσότερο οι γυναίκες πίσω απο την μπούργκα, έχoυν δεί;


Οι Ευρωπαίοι, που ήταν, είναι ακόμα, ευαίσθητοι σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, και την προσωπική ελευθερία ξαφνικά αντιμετωπίζουν την αλήθεια της διαφοράς κουλτούρας. Καλούνται να υπερασπιστούν εκείνους, που είναι έτοιμοι "δια σιδήρου και πυρός", να επιβάλλουν ό,τι η πίστη τους καλεί, ακόμα και αν πρόκειται να στραφούν εναντίον των σωτήρων τους. Ακόμα και μέσα στη χώρα που τους φιλοξενεί και οριοθετεί την ελπίδα του μέλλοντός τους (γεγονότα Γαλλίας)



Απο την άλλη πλευρά, μπαίνουν συλλήβδην, στη μαύρη λίστα μαζί με τους Εγγλέζους, Αμερικάνους, Ισπανούς και Ιταλούς, λόγω της εμπλοκής τους στο Ιράκ και οι υπόλοιποι αμέτοχοι, ειρηνιστές Ευρωπαίοι, όπως π.χ. οι Δανοί ή οι Γάλλοι.

Τι πρέπει να περιμένουμε ακόμα, βλέποντας τα νέα και ακούγοντας την αυστηρή σιδηρά κυρία της εξωτερικής πολιτικής του Λευκού οίκου;
Τι θα πρέπει να περιμένει η Ευρώπη με το άνοιγμα των κόλπων της σε ισλαμικές χώρες, όπως η επιδοτούμενη απο τους Αγγλοσάξονες Τουρκία;


Το cartoon του Simanca, είναι απο τη συλλογή του Daryl Cagle.

Ύστερον: Απολαύσατε ένα oldish αλλά πάντα επίκαιρο, εδώ, αφού το black velvet πήγε στο προηγούμενο ποστ λόγω θέματος!