Για την Zhou Ying
Με ό,τι η σημειολογία της πάπιας συνεπάγεται, αφιερωμένο στην πανέμορφη Zhou Ying , τη γλυκειά Joy της Mirandolina προς την οποία θα ήθελα απο εδώ να ευχηθώ:
A very happy New Year to you and to your family. May Love, Peace and Health be with you!
I welcome you in our blog and I'd like very much you to say something about your traditions through New Year festival or even your beautiful country!
For Zhou Ying and for all of us, Farandouri/Chatzidakis
posted by Katerina ante portas at 4:46 μ.μ.
from18.11.05
10 Comments:
Ο υπέροχος σκύλος είναι δικός σας Κατερίνα;
Θα ήθελα πολύ αλλά δυστυχώς όχι Juanita μου. Είχαμε υιοθετήσει ένα ημίαιμο,που μεγάλωσε απο αγκαλιά σε αγκαλιά. Μας καταλάβαινε σαν άνθρωπος. Καθώς μεγάλωσε όμως και του έβγαινε η κυνηγετική του ράτσα, αναγκαστήκαμε να το δώσουμε.
Όταν ήμουν πιτσιρίκα μας πέταξαν ένα μπασταρδάκι γκέκα μωρούλι στην πίσω αυλή μας. Πείσαμε την μαμά να το κρατήσουμε, αλλά το καλοκαίρι στην εξοχή μας την βίασε ο σκύλος του γείτονα και έτσι την αφήσαμε σε συγγενείς στο χωριό για να γεννήσει και να συνεχίσει εκεί. Υποτίθεται ότι γνώρισε το σκύλο της ζωής της και το έσκασε, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι ψόφησε από την κακοπέραση, γιατί στο χωριό έχουν -ή είχαν- διαφορετική αντίληψη για τα σκυλιά από ό,τι εμείς εδώ. Για εκείνους ήταν φύλακας, για εμάς παιχνίδι-φίλος. Από τότε, χαίρομαι τα σκυλιά των φίλων μας, αλλά αποφάσισα να μην υποστώ ξανά την λύπη του χωρισμού.
Κοριτσια ,μηπως ξερετε κανεναν που ναχαριζει σκυλακι εσωτερικου χωρου(οπως λεμε φυτο εσωτερικου χωρου);Μικρο να ειναι,οτι να'ναι ,αρκει να εχει πιστοποιητικα!Παντως μιλαω σοβαρα,αν γνωριζεται κατι σχετικο,στειλτε τηλεμυνημα.
-Nicola προσωπικά δεν γνωρίζω. Μακάρι να ξέρει κάποιος να σε βοηθήσει. Πάντως το ζωάκι είναι δέσμευση όπως ένα μωρό. Σκέψου το γιατι δεν πρέπει να παίζει κανείς με τα καυμένα.
-Juanita μου, σε καταλαβαίνω.Έτσι συνέβη με το δικό μας σκυλάκι. Φαντάσου ότι το δώσαμε στη Σπάρτη και τους το έσκασε και ήρθε στη σπίτι μας και τριγύριζε το καυμένο στη γειτονιά, γιατί είχαμε φύγει για Αθήνα. Το δώσαμε Οκτώβρη και όταν ξαναπήγαμε Νοέμβρη δεν το πιστεύαμε, σαν τη Λάσση. Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι για δεύτερη φορά να το χωριστούμε, δεν γινόταν να μείνει στο διαμέρισμα, αλλά τούτη τη φορά τον δώσαμε κάπου με παιδιά, γιατί είχε μάθει να παίζει, και διεστράφη η κυνηγετική του φύση.
Κατερίνα είσαι τόσο τρυφερός και ευγενής άνθρωπος που αν δεν είχα την πιο καλή μαμά του κόσμου θα σου ζητούσα να με υιοθετήσεις κι ας σου πέφτω λίγο μεγάλη!
ξέρω πως ακούγεται χαζό, αλλά έτσι νοιώθω αυτή τη στιγμή, στην αγκαλιά της τόσης γενναιοδωρίας σου.
Της έστειλα το λινκ, ελπίζω να μην έχει χωθεί στα βιβλία της και να έχει χρόνο να το δει (έχουμε εξετασεις!)
Κατερίνα, οι Κινέζοι ήταν πάντα σκληροί-παράλληλα με καλλιεργημένοι, πάντα θεωρούσαν τη γέννηση κοριτσιού ατυχία (κι έντυναν τα αγόρια τους σαν κοριτσάκια, για να ξεγελάσουν τους θεούς, μην τυχόν και καταλάβουν τη χαρά του σπιτιού και πάρουν το μωρό-αγόρι στον ουρανό…).
Θέλω να πω, και στην snowflake επίσης, ότι δεν είναι οι σημερινοί Κινέζοι που έχουν ξεχάσει αρχές και παραδόσεις, ΕΤΣΙ ήταν πάντα. Των άκρων ήταν ο πολιτισμός τους από πάντα, και μπορούμε να ρωτήσουμε τη γλυκεία Zhou Ying της Μιραντολίνας να μας εξηγήσει αυτή την αντίθεση…
Εχω προβληματιστεί πολύ πάνω σ αυτό το θέμα, διότι την πάτησα με τον αφελή ενθουσιασμό μου με μια (οnline) Κινέζα…Δεν εννοώ ότι έπαθα κανένα μεγάλο κακό, εκτός από το ότι
1.πληγώθηκα φοβερά όταν ειρωνεύτηκε για το ότι όλοι εμείς νομίζουμε ότι η Κίνα είναι πυροτεχνήματα Καλής χρονιάς, βεντάλιες και κόκκινο σατέν, πράσινοι δράκοι και ιδεογράμματα…χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να ρίξουμε μια ματιά στην Κίνα του σήμερα…
2.αδιαφόρησε για το προσωπικό δράμα της ζωής μου (τον καιρό, που είχαμε επαφή) και υποστήριξε ότι οι υποχρεώσεις και «ο λόγος που δίνουμε» προηγούνται των προσωπικών μας…αντί να με στηρίξει, με χαστούκισε κι από πάνω, έπαθα φοβερό σόκ…
Αυτό που σε μας φαίνεται σαν μια φοβερή σκληρότητα, γιαυτούς είναι απλά self discipline, δίνουν απίστευτο βάρος στην οικογένεια (τους γονείς), και στην ιστορία τους, μπροστά τους νιώθω κάπως σαν αφελές κοριτσάκι μπροστά σε μια σοφή-λιγομίλητη γιαγιά. Δεν έχω αρκετές γνώσεις για να τα τεκμηριώσω αυτά, μόνο ταινίες, βιβλία, και καλή θέληση. Μπορεί να είναι ο κομφουκιανισμός, μπορεί η ανέχεια πρό-κατά τη διάρκεια-και μετά Μαο εποχής, δεν ξέρω…Πάντως με έχει κι εμένα προβληματίσει αυτό το θέμα…
Ζητώ συγνώμη που τα comments μου πάνε με διαφορά φάσης, το προηγούμενο αφορούσε το "λιτή συνέχεια και κινέζικα ποιήματα", και επίσης σου έχω γράψει και στο "κινέζικη και η πρωτοχρονιά"...Που θα πάει, θα συντονιστώ... :)
Μirantolina μου, πες το και έγινε! Άλλωστε έχω εξομολογηθεί ότι θα ήθελα τέταρτο παιδί, "κόρη"!
Lemon, πολύ μου αρέσουν οι πληροφορίες σου όσο και to blog σου. Καλώς μας ήλθες!
Enjoyed a lot! » »
Δημοσίευση σχολίου
<< Home