Λιτή συνέχεια και κινέζικα ποιήματα

Bamboo Adobe by WangWei:

I sit alone in the dark bamboo grove,
Playing the zither and whistling long.
In this deep wood no one would know -
Only the bright moon comes to shine.

Το ρομαντικό ποίημα είναι η λιτή συνέχεια του προηγούμενου ποστ, σε ότι αφορά την Κίνα, που ρίχνει γέφυρες και προωθεί με τα ινστιτούτα Κομφούκιος (πως λέμε Γκαίτε), τη διάδοση της μανδαρίνικης διαλέκτου.
Ένα ποίημα ακόμα, που λέγεται ότι ήταν το τελευταίο του πριν αυτοκτονήσει, του Chie Yuan (340-277 πΧ) του ποιητή για τον οποίο φτιάχτηκε ένας κήπος, ο "κήπος του ψαρά":

How hurried a day in summer is!
Why the day so hazyand the night so dark?
How far my destination of life is!
Why is my dream so longAnd my day so short?
I do not know how rough and bumpymy road tomorrow will be.
I do know no one can tell me how -I have to ask the moon and stars.
If I could not reach the destinationin my life,
Let my soul go the rest of the wayled by the moon and stars.



Ονειρική, μια εκπληκτική φωτογραφία, δεξιά, της Zhang Ziyi απο το έργο "memoirs of a gheisha".

Ακολουθεί πάλι ποίημα, που έγραψε ένας άγνωστος και το αφιέρωσε στον ποιητή Chie Yuan, στο περίπτερο "πλύνε το καπέλλο σου" στον κήπο, που δημιούργησαν για εκείνον.

Let my white hair growto three thousand feet!
Let me tackle those ten thousand problems of human lives with laughter.
Who do I love?
What do I care?
I love the rocky mountain for being so still since the remotest times.
I care for the winding water for being so hurried through remote places.
We, the green mountain and the blue water and myself,
Are alike face to face and sympathetic heart to heart.



Απο την κλασσική συλλογή ενδεικτικά, ένα επίσης ποίημα,:
Garden Poem: Who Knows?

As the swans landing on the South Lake in couples,
I lean myself upon the window due westseeing the setting sun down to the mountain beyond mountains
The sun and myself are both single--both being forgotten by every one.
Might the fragrant flower stare at me with her deep sympathy - who knows!

Προς το τέλος του Φεβρουαρίου, ακολουθεί η δεύτερη μεγάλη γιορτή των Κινέζων, η ημέρα των φαναριών, Lantern Festival, Yuan Xiao Jie[Yuan Hsiao] όπως τα ιδεογράμματα, στην κορυφή του άρθρου.
Στις 11 Ιουνίου (άκου και δες Mirandolina) θα γιορτάσουν το Duanwu στο ποτάμι,προς τιμήν του μεγάλου τους ποιητή Qu Yuan, που έπεσε εκεί και πνίγηκε.

Οι άνθρωποι που τον λάτρευαν, παρότι έτρεξαν με τις βάρκες τους δεν βρήκαν το σώμα του ούτε νεκρό. Ο μύθος θέλει να τον πήραν οι δράκοντες των νερών, και έτσι έκαναν αυτό το φεστιβάλ του Δράκου, τιμώντας τον. Κωπηλατοδρομίες, καθώς και λατρευτικό φαγητό, πακετάκια ρύζι τυλιγμένα σε μπανανόφυλλα, τα zongzi, αφήνονται στα νερά,στη μνήμη του Υuan, τυλιγμένα σε χρωματιστές μεταξωτές κλωστές, για να φεύγουν τα πλάσματα των νερών και να μην τα τρώνε.

Ενώ η γιορτή των εραστών,QiXi Festival, Qi Xi Jie,[Seventh Evening]
κάτι σαν το Valentine'ς day της Δύσης, γιορτάζεται την έβδομη μέρα του έβδομου μήνα, δηλαδή περίπου τον Αύγουστο.

Μιλώντας για γέφυρες, σύγχρονες γέφυρες σε πλωτά ποτάμια, όπου προβλέφτηκε να περνάνε αυτοκίνητα και τραίνα,(άκου rodia) αλλά και παράκτιες συνδέσεις στον ωκεανό,
κατασκευάζονται, διευκολύνοντας την κίνηση και την επικοινωνία και μας κάνουν να χαμογελάμε πικρά για τη δική μας αβελτηρία της μικρής παράκαμψης του "πέταλου" του Μαλιακού, με την περίφημη πια θαλάσσια γέφυρα.

Πως αυτοί οι καλλιεργημένοι άνθρωποι, φθάνουν να δείχνουν ένα σκληρό πρόσωπο, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν το λαό τους; Πως μπορούν να στερούν την οικογένεια, απο την απόκτηση περισσότερων παιδιών; Πως μπορούν να πετούν στο δρόμο, κυριολεκτικά, τα μωρά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν κορίτσια για να μπορέσουν να γεννήσουν κάποτε το αγόρι, που όπως και εδώ, θεωρείται ότι διαδέχεται τον πατέρα, στην οικογένεια;

Ύστερον: Για όλους εσάς που συντροφεύσατε το ταξίδι -του μυαλού- μου, αφιερωμένο εξαιρετικά, Pink Martini- Kikuchiyo To Mohshimasu.