To be or not to be

Μας απασχόλησε την 1 Δεκεμβρίου 2005, την ημέρα που έγινε παγκόσμια, η υπενθύμιση για την προστασία απο το aids, με διάφορες καμπάνιες. Εφησυχάσαμε, αναλωθήκαμε σε άσκοπες κινητοποιήσεις - που υποτιμούν μάλλον την νοημοσύνη μας- για την νόσο των πτηνών και αγνοήσαμε το αμεσότερο κίνδυνο, απο τον ιό HIV, που θερίζει αδιάκριτα.
Αυτό που συνέβη σήμερα, στο γραφειοκρατικό αλλαλούμ και την κρατική μιζέρια, ήταν μάλλον απορίας άξιον, πως δεν συνέβη νωρίτερα. Μια αιμοδοσία ρουτίνας, μια αιμοληψία επαναλαμβανόμενη και κίνδυνος θανάτου για ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι.
Πρωτοσέλιδο χάριν εκμετάλλευσης, απο τις εφημερίδες, συνεχόμενη είδηση αδιάφορων ή χαμηλού IQ δημοσιογράφων δελτίων ειδήσεων στους τηλεοπτικούς σταθμούς, που δυναμίτιζαν το ευσυνείδητο ρεπορτάζ των νεαρώτερων συναδέλφων τους. Δαχτυλοδείχνοντας σχεδόν τον φταίχτη, με τις λεπτομέρειες του συμβάντος.

Η προσωπική και οικογενειακή τραγωδία του ανύποπτου κοριτσιού, βιώνεται, με το μέλλον ανησυχητικά ζοφερό, παράλληλα με την προσωπική και οικογενειακή τραγωδία του "θύτη" και του επόμενου θύματος ή θυμάτων.
Τι θα πρέπει να γίνει, ώστε να γίνει συνείδηση ο άμεσος κίνδυνος απο τον ιό ΗΙV; Πόσο ανεγκέφαλοι είναι όσοι πιστεύουν, ότι όλα συμβαίνουν στους άλλους;