Χωρίς προκατάληψη

H ρομαντική διάθεση της ellinidas για "Περηφάνεια και προκατάληψη" μου θύμισε ακριβώς τους λόγους που δεν είδα -ακόμα- την αμερικάνικη βερσιόν του κλασσικού έργου της Jane Austen.
Η σειρά που παρουσίασε τελευταία το BBC, ήταν η καλύτερη απο όσες είχα δεί μέχρι τότε και ποιο κοντά στις εικόνες τις φαντασίας μου.

Ήταν, βλέπετε, απο τα πρώτα έργα που διδάχτηκα στα αγγλικά μαθήματα -τον καιρό της εφηβείας μου - και δημιούργησα τις πρώτες ρομαντικές απόψεις απο τις λιθογραφίες του βιβλίου.
Ο κ.Ντάρσυ δεν θα μπορούσε ποτε να ενσαρκωθεί από άλλον, εκτός απο τον "άγγλο υπερόπτη" Colin Firth. Η περήφανη μις Μπένετ, έμοιαζε τόσο κοντά στην απεικόνισή της απο την Jennifer Ehle. Yo λέει στην κριτική και το editorial για το σχετικό dvd.

Η Keira Knightley, λένε οι N.Y.Times δεν είναι ακριβώς η ηρωίδα της νουβέλας του 1813 όπως την περιγράφει η Αusten, όμως είναι η δεύτερη ανάμεσα σε πέντε, καλύτερη Ελίζαμπεθ Μπένετ.

Αυτό και μόνο καθώς και η υποψηφιότητα της Κeira για το Oscar καλύτερης πρωταγωνίστριας ηθοποιού, θα με κάνουν νομίζω τελικά να το δώ το φιλμ, έστω και τρέχοντας στην Aνδόρα, μια και μόνο αυτό το παίζει.
Είμαι περίεργη να δω τα κουστούμια και τις λεπτομέρειες που φτιάχνουν το κλίμα της εποχής. Περίεργη είμαι επίσης αν θα άρεσαν στη μικρή μου που βλέπει ας πούμε Corpse Bride, αυτού του είδους τα ρομαντικά έργα, μια και θα προσπαθήσω να προσεταιριστώ την παρέα της!

Νέα εβδομάδα ξεκινά, ελπίζω πιο ανάλαφρη και ελπιδοφόρα για όλους μας και επειδή μου άρεσε το σύνθημα του Νανάκου, λέω να αρχίσω τις αφιερώσεις, ξεκινώντας απο αυτόν με Santana:

Έτσι η ρομαντική Ellinida που έγινε η αιτία του ποστ, λέω να δει και να ακούσει Pride and Prejudice, σε ΥοuTube playlist!
Για το φίλο Marko (και Aurelio)με τις ευγενικές του πάντα προσεγγίσεις, διαλέγω deepPurple.
Για τον epicuro διαλέγω το ..a spell, έτσι γιατί..ζηλεύω τις φωτογραφίες του!
Για την ευαίσθητη Lemonn, το τραγούδι Una Moneda Le Di.
Για τον παραμυθά μας -Storyteller- ότι χρώμα διαλέ-ξει/γω!
Για το θείον Τραγί, που ταξιδεύει τελευταία, τούτο.
Για το Nicola ελληνικόν και Χατζηγιάννης-Θάλασσα.
Για το Λαμπρούκο ταλαντεύθηκα ανάμεσα στους Παπαρίζου(μαμπο αεα) και Μητροπάνο που κέρδισε τελικά.
Για τη rodia, Ramasoti.

Αγάπη τέλος, σε όλους σας,με τραγούδι Υπερηφάνειας που δένει με το θέμα του άρθρου, χωρίς προκατάληψη. H Miki Imai τραγουδά Pride,γιαπωνέζικα.

Μια ωραία μέρα ξημερώνει!

'Υστερον: Ενα μικρό δείγμα Firth/Ehle από τη Youtube, στη σκηνή της Λίμνης. Eδώ, από τη σκηνή της εξομολόγησης..