Σκέψεις φτερά...
Εβδομάδα περισυλλογής και προετοιμασιών, που δεσμεύει τον προσωπικό μας χρόνο και τη διαχείρηση των αισθημάτων μας.
-Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου Κύριε των δυνάμεων. επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου...
Διαβάζω όμως τον drugstv και θυμάμαι, μήνα Απρίλη, το μισεμό των 21 παιδιών στα Τέμπη. Πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός.
Aυτός ο σκληρός μήνας, ο Απρίλης, o γλυκόπικρος..
-..ου θήσει τα νοσσία εαυτής, τα θυσιαστήριά σου, Κύριε των δυνάμεων, ο βασιλεύς μου και ο Θεός μου..
Λύτρωση όπως πάντα μέσα απο τη μουσική, στην Ποίηση και τη ζωγραφική.
Απόψε, στίχοι Μάνος Ελευθερίου πάλι, "Σώμα και Ψυχή":
Όχι μονάχα εκείνο που είμαστε κι ό,τι απόμεινε από μάς
ή ό,τι αγωνιζόμαστε να φαίνεται
αλλά μαζί μας σέρνουμε και τις μορφές των άλλων
που με τα χρόνια γίνονται ίσκιος ανάμνησης
μαζί μας σέρνουμε σημάδια και κομμάτια τους
το αίμα, την αγάπη τους, την περιφρόνησή τους
τα πάθη και τα μίση τους και την εκδίκησή τους
αυτά που χάσαμε σε τρόμους και κινδύνους-
όσα κερδίσαμε σε μάζες βιαστικές, τυραννικές
κι όσες μας έδωσαν χαρές περαστικές οι αθάνατοι.
Έτσι σιγά σιγά χτίζεται σώμα και ψυχή.
Έτσι σιγά σιγά το πρόσωπό μας.
(απ' την συλλογή του "Το νεκρό καφενείο"-εκδόσεις Καστανιώτη, 1997)
Η αίσθηση αδιόρατης νοσταλγίας, συνοδεύει και τα ακούσματά μας.
-To μουσικό κομμάτι εδώ και εδώ, απο τον Σκληρό Απρίλη του 45.
-Oι πίνακες των Γεωργίου, Γκολφίνου και Ρόρρη,ενδεικτικά, είναι απο την έκθεση στη Νέα Υόρκη μοντέρνας ζωγραφικής με τίτλο Reflections of Greece.
Ετικέτες art
17 Comments:
Καλή σας μέρα!
Καλό Πάσχα Κατερίνα, μέσα στην Άνοιξη και σήμερα το post σου!
Γρήγορα πράγματι για μάς, ασύλληπτα διαφορετικός πλέον ο χρόνος για τους συγγενείς τους.. και δυστυχώς τίποτα δε μάς βγάζει από τον λήθαργο.
Τις προάλλες άκουγα για καποιο ατύχημα σε σχολική εκδρομή, ευτυχώς "ελαφρό". Δεν έπαθε κανείς τίποτα. Ευτυχώς!
Και βασιζόμαστε σε αυτό το ευτυχώς και μετά πάλι στην χώρα του sans-soucis.
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα Κατερινιώ μου, από τις ομορφότερες εβδομάδες του χρόνου:)
Δεν ξέρω γιατί αλλά πρωϊ - πρωϊ μου έκανες τη διάθεση κομάτια. Αμάν ρε εσύ...
Από χθες φιλοξενώ μια μάνα που έχασε το παιδί της στα 18, όταν μεθυσμένο πήρε την μηχανή ενός φίλου και καρφώθηκε σε ένα μικρό κολωνάκι, στην παραλία κάποιου χωριού. Έχουν περάσει 10 χρόνια και είναι σαν χθες. Και για εκείνη και για μένα, που ήμουν η νονά του. Άστα...
-Kαλημέρα σας αείποτε! Καλημέρα σε όλους.
-Καλό μου armiriki έτσι είναι η Άνοιξη τελικά, όπως η χθεσινή μου διάθεση, λίγο ζέστη, λίγο ψύχρα.
Καλό Πάσχα. Να υποθέσω ότι φεύγεις για την Πόλη;
-Επίσης Snowflake μου, αρχίζει η Εβδομάδα της περισυλλογής μας και της υπέρβασής μας.
-dimitri μου πολύ λυπάμαι..Δεν το ήθελα..Συνήθως είμαι αισιόδοξη.
-juanita μου, δώσε της δύναμη και κουράγιο. Αλλά οι απώλειες είναι μέσα στη ζωή, που πάντα ζητάει τα δικαιώματά της και προχωρά.
Κατερίνα, δεν είμαι μόνο για Πόλη, είμαι και για άλλα επίσης όμορφα ελπίζω...σε λίγο αρριβάρω και τρελαίνομαι, μια κρυώνω μια ζεσταίνομαι, γιατί παρότι Armiriki, οι ρίζες μου είναι στον αέρα, όπως και τα λεπτά μου φυλλαράκια, τις παγώνει κι αυτές ο βοριάς το χειμώνα και τις καίει ο λίβας το καλοκαίρι...
...και η Άνοιξη έτσι όντως είναι, όπως η διάθεση που βγάζεις, πότε κρύο πότε ζέστη, για αυτό και είναι η ωραιότερη εποχή, γιατί προσομοιάζει περισσότερο από κάθε άλλη στην ίδια τη ζωή...
Εύχομαι και σε σένα να περάσεις καλά.
Δεν υπαρχουν λογια για κατι τετοιες περιπτωσεις.Μονο κραυγες να αφυπνουν...
Γειά σου και πολύ ενδιαφέρον το μπλογκ σου, θυμήθηκα και εγώ το φοβερό δυστύχημα με τους 21 μαθητές νεκρούς, μία από τις πιο μαύρες μέρες της τελευταίας δεκαετίας και βάλε ίσως, τι ίσως σίγουρα... :( Και πράγματι τι λήθαργος είναι αυτός στον οποίο πέφτει η κοινωνία μας.
καλό Πάσχα, αγαπημένη Κατερίνα.
Kαλημέρα σας φίλοι μου!
-Καλά να περάσεις ευαίσθητο armiriki και εσύ το Πάσχα. Να χαίρεσαι όσους αγαπάς.
-Αχ πρέζαΤv και σάπιες ντομάτες και αυγά μαζί, δυστυχώς..
-Καλώς την τη Νicoletta με τα πολύ ενδιαφέροντα blog και τον ευαίσθητο ποιητικό λόγο. Σε ευχαριστώ. Να μας έρχεσαι.
-Πολύβιε, Καλό Πάσχα παιδί μου και σε σένα. Ελπίζω να τακτοποιήθηκες και να είναι όλα καλά.
Καλό πάσχα και μου χρωστάς ένα κείμενο. Μη με αναγκάσει να σου το θυμίσω...
«Το έπ έμοι, ενόσω ζω, και αναπνέω καί σοφρωνώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ' έρωτος την φύσιν, καί να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
-Kαλό Πάσχα Λαμπρούκο μου
-Λύσιππε, βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου, Παπαδιαμάντης! Κάποτε τον ταξίδευα μαζί με τον Συνέκδημό μου, μέρες Πασχαλιάτικες!
Είναι υπέροχος ο Παπαδιαμάντης και οι ιστορίες - ηθογραφήματά του. Ψάχνω να θυμηθώ το όνομα της ιστορίας με τη μάνα και τα δύο ορφανά, που ο μεγάλος γιος της ο ναύτης της στέλνει Αγγλικές λίρες τα Χαριστούγεννα - κι ο τοκογλύφος πάει να της τα φάει ως ...ιταλικές. Μήπως το θυμάσαι;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
best regards, nice info » »
Δημοσίευση σχολίου
<< Home