Ο art master Picasso έζησε σχεδόν έναν αιώνα
"Πέθανε ο art master Picasso", ανήγγειλε το BBC στις 8 Απριλίου 1973.
Γεννημένος το 1881 στην Ισπανία,στη Málaga, γιος ενός δάσκαλου τέχνης, του Don José Ruiz Blasco (1838-1939) και της Doña Maria Picasso y Lopez (1855-1939), ο Πικάσσο εξέθεσε τα πρώτα έργα ζωγραφικής του στη Βαρκελώνη στην ηλικία των 12.
Διδάχτηκε κυρίως απο τον πατέρα του, που νωρίς διέβλεψε το πρώιμο ταλέντο του. Λέγεται ότι η πρώτη λέξη που είπε ήταν "lápiz", που σημαίνει μολύβι στα ισπανικά, ενώ ζωγράφιζε πριν περπατήσει. Επίσημα, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα, στη σχολή Καλών τεχνών της La Coruna το 1892, όπου τότε ζούσε η οικογένειά του.
Παραγωγικότατος στη διάρκεια της ζωής του, λέγεται ότι έχει αφήσει πάνω απο 22.000 έργα ζωγραφικής, γλυπτά και σχέδια, ζωγραφίζοντας μέχρι τα τελευταία, στα 91 του. Απο το 1901 υπογράφει με το όνομα της μητέρας του, που θεωρούσε πιο ενδιαφέρον.
Αναμφισβήτητα, ο γνωστότερος πίνακάς του, ήταν η Γκουέρνικα(1937), που εμπνεύστηκε από την οργή του, για την καταστροφή μιας μικρής βασκικής πόλης κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου πολέμου και που εκτέθηκε στην παγκόσμια έκθεση του Παρισιού το ίδιο έτος,1937.
Είχε ορίσει δε, ποτέ να μην γυρίσει αυτός ο πίνακας στην Ισπανία, παρά μόνον με το τέλος του εμφύλιου πολέμου και πράγματι, αυτό έγινε μόλις το 1981.
Επάνω δεξιά, λεπτομέρεια απο το έργο του "Oι δεσποινίδες της Αβινιόν"(1907), για το οποίο γράφτηκε ότι: ".. εγκαινιάζει μια νέα καλλιτεχνική προσέγγιση όπου κυριαρχούν οι μορφικές παραμορφώσεις και η χρησιμοποίηση καθόλα μη φυσικών σχημάτων. Τα πρόσωπα εξέρχονται από τη φυσιολογική τους κατάσταση και λειτουργούν περισσότερο σαν σύμβολα. Ο Πικάσσο καταργεί την κλασική απεικόνιση του ανθρώπου, ό,τι δηλαδή κληροδότησε η καλλιτεχνική πρακτική πολλών αιώνων, προσδίδοντας της νέα μοντέρνα φυσιογνωμία". Κάτω αριστερά, "Οι γυναίκες απο το Αλγέρι".
Χαρακτηριστική είναι και η τάση του να παίζει με την αρχική του έμπνευση, όπως στην περίπτωση της έμπνευσής του απο τον πίνακα "Las Meninas" του Diego Rodriguez de Silva y Velasquez, που δημιούργησε 36 παραλλαγές πάνω στο θέμα του.
Mια ενδιαφέρουσα έκθεση έγινε στην Άνδρο απο το ίδρυμα Γουλανδρή το 2004 , με έργα Πικάσσο και τη διερεύνηση των ελληνικών επιρροών στο έργο του. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει αξιόλογο έργο του στα δικά μας μουσεία.
Θα κλείσουμε το μικρό επετειακό, με αναφορά στους ποιητές, όπως ο Ελυάρ, ο Αραγκόν, ο Απολλιναίρ, που τον "τραγούδησαν" και με απόσπασμα απο την "Ωδή στον Πικασσό" του Ελύτη:
Αλήθεια Πικασσό Παύλε υπάρχεις
Και μαζί με σένα εμείς υπάρχουμε
Ολοένα χτίζουν μαύρες πέτρες γύρω μας – αλλά συ γελάς
Μαύρα τείχη γύρω μας – αλλά συ με μιας
Ανοίγεις πάνω τους μυριάδες πόρτες και παράθυρα
Να ξεχυθεί στον ήλιο κείνη αχ η πυρόξανθη κραυγή
Που μ’ έρωτα παράφορο μεγαλύνει και διαλαλεί τα’ αέρια, τα υγρά,
και τα στερεά του κόσμου ετούτου
Έτσι που να μη μάχεται πια κανένα το άλλο
Ετσι που να μη μάχεται πια κανείς τον άλλον
Να μην υπάρχει εχτρός
Πλάι – πλάι να βαδίζουνε το αρνί με το λεοντάρι
Να κατρακυλάει με καθαρό νερό και με χρυσάφι
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά της
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά μας…
Ακούμε απο τον Κουρέα της Σεβίλλης, εδώ.
Αν θελήσουμε να το δούμε και να το ακούσουμε όλο, τότε εδώ και εδώ!
-Απο τη Juanita, ένα τραγούδι προς τιμήν του art master, por Los Rios (Diego El Cigala), mια bulería από το cd Picasso En Mis Ojos!
Ετικέτες art
posted by Katerina ante portas at 12:21 π.μ.
from18.11.05
14 Comments:
Πολύ ωραίο - και ωραία... στολισμένο :)
Οι εγγραφές στην εγκυκλοπαίδεια της Κατερίνας πληθαίνουν!
Ουπς, οι εγκυκλοπαίδειες δεν είναι που έχουν τα..χρήσιμα άχρηστα; :)
Γειά σου alombar μου!
Η δικιά σου (και δικιά μας:) ) σίγουρα μόνο άχρηστα δεν έχει, Κατερίνα! Ειδικά αυτό το λινκ με τους ποιητές, πολύ το χάρηκα.
Πάντως είναι αυτό που λένε κάποια πράγματα κυλάν στο αίμα μας τελικά.
ζωγράφιζε πριν περπατήσει..
:)
Έτσι είναι γλυκειά μου Snowflake!
H χαριτωμένη κλίση! Αλλά είδες; Το πρόσεξε και εκείνος που έπρεπε και έδωσε τα πάντα, να φανεί το ταλέντο του, ο πατέρας του. Mε απασχόλησε γιατί πήρε το επωνυμο της μανας του, μήπως ήταν μαμόθρεφτο; Νομίζω λοιπόν ότι απο σεβασμό στον πατέρα του! Να μην υπάρξει άλλος Βlasco.
- Αυτά τα διαφημιστικά, με κάνουν να αισθάνομαι "κερατάς χωρίς κέρατα" και να σκέφτομαι ανέκδοτο(Δημήτρης Π. again!):
Είναι τέσσερις φίλοι σ' ένα καφέ και συζητάνε. Κάποια στιγμή η συζήτηση φτάνει στο θέμα "ποίος τρώει το μεγαλύτερο κέρατο!" Λέει ο πρώτος "το μεγαλύτερο κέρατο το τρώνε οι στρατιωτικοί".
"Γιατί το λες αυτό;" του λέει ο δεύτερος.
"Γιατί", εξηγεί, "λείπουν συνέχεια από το σπίτι, τρέχουν από εδώ και από εκεί με ασκήσεις και ιστορίες τι να κάνει η γυναίκα μόνη τόσο ελεύθερο χρόνο έχει, να μην τον γεμίσει;"
"Δεν συμφωνώ" λέει ο δεύτερος, "εγώ πιστεύω πως το χειρότερο κέρατο το τρώνε οι γιατροί".
"Γιατί το λες αυτό;" του λένε οι άλλοι, και συνεχίζει εξηγώντας,
"Εκεί που κάθονται όμορφα και ωραία με την οικογένεια χτυπάει το κινητό τους, επείγοντα περιστατικά από τη μία, εφημερίες από την άλλη, όλο ιστορίες με αποτέλεσμα ολημερίς και ολονυκτίς να λείπουν".
"Όχι", πετάγεται ο τρίτος, "το χειρότερο κέρατο το τρώνε λέει οι ναυτικοί. Γιατί λείπουν κάνα 6μηνο, τι να σου κάνει γυναίκα μόνη τόσο καιρό;"
Ο τέταρτος της παρέας δεν μιλούσε και άκουγε μόνο πικραμένος.
"Τι έχεις ρε", του λένε οι άλλοι. "Εσύ γιατί δεν λες τίποτα;"
Και απαντάει:
"Tι να πω και εγώ που είμαι Στρατιωτικός Γιατρός του Πολεμικού Ναυτικού..."????
Αύριο Κατερινάκι θα σου στείλω link με τραγούδι ιδανικό για το θέμα σου. Picasso en mis ojos, με τον Diego El Cigala. Cd που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Ισπανία, στο οποίο συμμετέχουν οι "μάστορες" του flamenco (Paco de Lucía, Tomatito, Josemí Carmona και άλλοι πολλοί) και είναι αφιερωμένο στον Picasso.
Καλέ γιατί είναι στραβωχυμένα αυτουνού τα έργα? Μήπως ζωγράφιζε με Πάρκισον?
Καλημέρα. Μετά την πολύ σωστά δοσμένη ερώτηση του Λαμπρούκου, καταλαβαίνεις γιατί μιλάω για εγκυκλοπαίδεια - είμαι άσχετος με το αντικείμενο, αλλα μου άρεσε η παρουσίαση :)
Kαλημέρα σας φίλοι μου! Κρύο λίγο το σημερινό πρωϊνό ή μου φαίνεται;
-Juanita μου, το περιμένω πως και πώς! Σκέψου, οι άνθρωποι πως τίμησαν τον διάσημο συμπατριώτη τους! Δεν ξέρω εδώ αν κάποιοι τραγούδησαν τον Σεφέρη ή τον Ελύτη για παράδειγμα.
-Λαμπρούκο μου, στην αρχή ζωγράφιζε ρεαλιστικά, δες το πορτραίτο της μητέρας του- που πρέπει να το έφτιαξε 16 χρονών -στο λινκ του κειμένου. Μετά, έ μετά άφησε ελεύθερο το παιδί μέσα του να συναντήσει τα άλλα παιδιά, των άλλων! :)
-alombar μου, θα πρέπει να με έχεις καταλάβει, μου αρέσει να αστειεύομαι και πρώτα από όλους και όλα, με ..εμένα!
Γράφω κυρίως για ό,τι απασχολεί και προξενεί εντύπωση σε μένα.Σαν ερευνητής και όχι ex cathedra. Δεν σου κρύβω ότι μου αρέσει ο ρεαλισμός στη ζωγραφική, αλλά ψάχνοντας ανακαλύπτω όλες τις εκδοχές της τέχνης, όπως τότε με την αφηρημένη ζωγραφική.
Ο Picasso ήταν εκπληκτικός και τα έργα του μοναδικά. Έργο διαχρονικό, ανεξίτηλο στα βάθη του χρόνου. Ωραίο το αφιέρωμα σου.
θυμάμαι όταν αντίκρυσα την Γκέρνικα ή Γκουέρνικα από κοντά ήταν συγκλονιστικό, πολύ ενδιαφέρον το πολιτικό καφενείο ;)
Kαλημέρα σας! Σεισμός στη Ζάκυνθο, παραμονές Πάσχα.. Ετοιμάζεστε για ηρωϊκή έξοδο; Ε όχι και σαν εκείνη του Μεσολογγίου! (Ο σκληρός Απρίλης που λέγαμε στην Ιστορία).. Άλλωστε απο του χρόνου, απαγορεύεται να μιλάμε στα παιδιά του Δημοτικού για εθνική ιστορία..
Ποιος θα θυμάται σε λίγα χρόνια το γεγονός, που έκανε τους Ευρωπαίους να σταθμίσουν τους πραγματικούς λόγους για να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας;
-Dimitri, πράγματι σφραγίζει τον αιώνα μας ο καλλιτέχνης.
-Σε φαντάζομαι αγαπητό street spirit, να τη θαυμάζεις..
Πολύ ενδιαφέρουσες όντως οι σελίδες του ιστοχώρου, συμφωνώ, για τούτο το δίνω σε παραπομπή, φίλε μου.
http://s63.yousendit.com/d.aspx?id=2YN0IDINQY8BI3PBFDUQY65WCY
Κατερίνα, σου το χρώσταγα από χθες.
Μια bulería από το cd Picasso En Mis Ojos.
Por Los Ríos, με την φωνή του Diego El Cigala, την κιθάρα του Paco de Lucía, το cajón του Sabú Porrina και τις palmas από τους Ramón El Portugués, Ramón Jiménez και Juañares.
Κατερινα μας, Καλήν Ανάσταση να έχουμε!
Kαι απο εδώ, ευχαριστώ πολύ Μιραντολίνα μου, επίσης. Με ανοιχτή καρδιά και νού να δεχθούμε το αναστάσιμο φώς, παιδί μου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home