Τριάντα τόσα χρόνια τώρα..
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Μάνος Ελευθερίου
Απρόθυμη να καταγράψω τις μνήμες, από εκείνη την εποχή. Μιλάνε πολύ ωραία η rodia, η
Composition Doll και η Krotkaya.
Εγώ σιωπώ..
Ακούμε
Τα λόγια και τα χρόνια, σε μουσική Μαρκόπουλου, στίχους Μ.Ελευθερίου. Ακόμα και το τραγούδι των στίχων Μαλαματένια λόγια.
Η έξοχη φωτογραφία του Cameron Karsten είναι από το Τravelblog
Ετικέτες 17 Νοεμβρίου, μαλαματένια λόγια, cameron Karsten, travelblog
posted by Katerina ante portas at 1:25 μ.μ.
from18.11.05
17 Comments:
Σιωπή .. που με τέτοια τραγούδια, λέει τα πάντα.
Καλό σ-κ Κατερινιώ!
Eπίσης παιδί μου, καλά να περνάτε στην όμορφη πόλη σας!
ευχαριστώ πολύ!
Υποχρέωσή μου Krotkaya..
Ωραία η μουσική επιλογή!
Και η σιωπή έχει ήχους...
Καλησπέρα
Kαλησπέρα, ποιητικό άκρως!
Καλημέρα Κατερίνα
Πολύ σπουδαίος
ο Μάνος Ελευθερίου και
ο Μαρκόπουλος
Τι μου θύμησες αυτό το πρωινό
αλήθεια και είναι η ώρα τώρα
σχεδόν 5 το ξημέρωμα και εγώ
κάθομαι και ακούω Μαρκόπουλο
και Ελευθερίου σαν τότε στη Μπουάτ
στην Όδο Ηπείρου την ίδια αυτή
ώρα, αξέχαστες ώρες....
Να είσαι καλά
Καλό πρωινό
εβγε εβγε... δεν εχω να πω κατι αλλο
τωρα με συγχωρειτε, παω να απολαυσω το ασμα
emena pisw apo to astynomiko tmima tote olo to bradi fernane kai fernane kai to allo vradi ta idia ..fwnes katw i xounta....kai imoges apo tis sfaliares kai to xylo kai simera ti xiliades aristeroi tou kanape pou krinoun kai epikrinoun mesa apo ta blog kai kammia 200 kolopaida tou parakratous kaine spane kai ta kanoun liba..
tak tak esi tak kai gw oxi omws sto eta esa ala sta pliktrologia.....
kai to ena dyo tria pola politexnia egine egine ena dyo tria barakia stin gvnia ..
kalinixta kai argisame
σσσ...η μνήμη μου θυμάται...κοιμάται...και σώνεται!
Εξοχα φιλτάτη!!
Δέν τα έζησα όλα αυτά, κατά έναν παράξενο γονιδιακό και μεταφυσικό τρόπο όμως είναι περασμένα στις φλέβες μου...συμφωνώ και με το Δημήτριο...έτσι διοχετεύτηκε λοιπόν στις επόμενες γενιές όλο αυτό το δυναμικό της ψυχής?? Τί θλιβερό...έχει κάτι παράξενο το νερό μέσα ή μήπως είχε τότε??
Σαν όνειρο θυμάμαι (ίσως περισσότερο από τις μετέπειτα διηγήσεις της οικογένειας) τον πανικό που επικράτησε τότε. Ήταν ο μεγάλος μου ξάδερφος στην Αρχιτεκτονική, τον είχαν χάσει, συνελήφθηκε ύστερα από "κάρφωμα". Ήταν τυχερός, έπεσε σε συγχωριανό στενού συγγενή και την γλύτωσε χωρίς να υποστεί πολύ μεγάλες βαρβαρότητες. Σήμερα... ας μη μιλήσουμε για το πως έγινε και αυτό το παιδί, με την βίλλα στην Κηφισιά, το ιδιωτικό σχολείο για τους απόγονους, τις συλλογές... Ο χρόνος είναι αμείλικτος.
ακριβώς όπως το πε ο Μάρκος!
καλό απόγευμα Κατερίνα :)
Aγαπητοί μου, sailor, elenitsa, Δημήτριε ταξιδευτή, storyteller, patsiouri, JuanitaLaQuejica, alkyoni, σας ευχαριστώ για τα σχόλια και τα ωραία σας τα λόγια.
Επέστρεψα από Σπάρτη, όπου πήγα το περασμένο σ/κ και ξεχάστηκα..
Τι καιρός, τι ομορφιά..
Η φύση, έκβιάστηκε από τον ωραίο καιρό και έκρυβε την κούρασή της πίσω από χρώματα και αρώματα λουλουδιών.
Τώρα εις τα ίδια.. Καλημέρα σας!
Νοέμβρης γαρ...μήνας και για Μαρκόπουλο.
Καλό Σ/Κ
Έφτασα στο blog σου από τη λέξη φθινόπωρο. Μου άρεσε η ακροστιχίδα.
Ενδιαφέροντα και τα άλλα θέματα σου.
Καλησπέρα
-Kαλησπέρα dimitri, ετοιμάζεσαι για.. απόδραση βλέπω! Καλό σ/κ
-Χαίρε TnKaramitso, φθινόπωρο εποχή περισυλλογής και έμπνευσης. Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Καλή συνέχεια σε εσένα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home