Νοέμβρης μήνας

O καλός μας ο καιρός! Bγάζει ακόμα στα τραπεζάκια έξω τον κοσμάκη στη χώρα μας! Τι; δεν τον βλέπετε στις ..άδειες φωτογραφίες; Ε τώρα, τι γυρεύετε, αν είχε λεφτά ο κοσμάκης εκεί δεν θα ήτανε; Από τώρα και στο εξής θα καλλιεργήσουμε τη δημιουργική μας φαντασία!

-Θέλουμε να βλέπουμε κόσμο και συνάξεις; Θα τον φανταζόμαστε! Γιατί όπως σας βλέπω και δεν με βλέπετε, ούτε σε πορείες δεν θα κατεβαίνει.. Κοστίζει να έρχεται κανείς από τα πέριξ που μετακόμισε,στο κέντρο.. Μια και το κέντρο κατέχεται πιά από αλλοδαπούς, μουσουλμανικού κυρίως προσδιορισμού, άφιλους, άξεστους και καθόλου φιλέλληνες..
-Θέλουμε να βλέπουμε δουλειές; Θα τις φανταζόμαστε πως θα ήταν, αν όλοι αυτοί οι βολεμένοι βουλευτές είχαν προνοήσει στη διαδοχή των διακυβερνήσεών τους και επένδυε το κράτος σε ανάπτυξη. Το κακό είναι, ότι το μικρόβιο του βολέματος διαδίδεται και μολύνει. Έτσι, βλέπεις το δαιμόνιο Έλληνα, έμπορο, ναυτικό, εφευρέτη πολυμήχανο από τα γεννοφάσκια του, να ζητά να βολευτεί.. Σε δουλίτσες, με μισθουλάκο, χωρίς ρίσκο.. Μόλις όμως βρεθεί μακρυά από..μολέματα, διαπρέπει.
-Θέλουμε να βλέπουμε συνοχή εθνική και ελευθερίες; Θα τα φανταζόμαστε και αυτά, όπως τότε, στην κατάπτυστη επταετία..Ήταν η εποχή, που όσο ακαταλαβίστικο ή βαρετό ήταν ένα κείμενο, πχ στο θέατρο, τόσο αντιστασιακό φανταζόμαστε πως είναι.. Έτσι μπήκε από το παράθυρο το "δήθεν"και πολλοί ατάλαντοι στα πράγματα.
Μια και μιλάμε για θέατρο, έλλειψαν τότε οι καθαρογραμμένοι, οι "έντιμοι" χαρακτήρες στα κείμενα,όπως γινόταν με τη γραφίδα τουΤσιφόρου, του Πρετεντέρη, του Γιαλαμά, του Τζαβέλλα, του Τερζάκη κ.ά. η δροσιά της σωστής έκφραση και μπήκε το "ακαταλαβίστικο", το "δήθεν", το "μελανζέ" και αυτό βαφτίστηκε "αντιστασιακό".
Τώρα όμως, σε καιρούς απόλυτης ελευθερίας και παντελούς έλλειψης φόβου, όποιου φόβου, δεν συντρέχει λόγος! Μπορεί να εκφραστεί ο πολίτης ελεύθερα, να διαμαρτυρηθεί όταν καταπιέζεται, όταν στερείται, όταν εμπέζεται από τις διάφορες εξουσίες.. Μπορεί ακόμα και να υποκριθεί "με ένα γαρύφαλλο στο πέτο". Όχι όπως τότε, στις 17 Νοέμβρη μήνα..
Το αστείο είναι, ότι τώρα, αυτό βαφτίζεται "φασιστικό" και ο διαμαρτυρόμενος "φασίστας", του κερατά, χωρίς κέρατα..
Yστερον: Ένα πολύ καλό άρθρο της Καθημερινής πληροφορηθήκαμε από το Ardalion's webblog
Ακούμε τη μακαρία Μαρία Δημητριάδη, στο τραίνο που φεύγει στις 8,Νοέμβρη μήνα

Τριάντα τόσα χρόνια τώρα..

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Μάνος Ελευθερίου

Απρόθυμη να καταγράψω τις μνήμες, από εκείνη την εποχή. Μιλάνε πολύ ωραία η rodia, η
Composition Doll και η Krotkaya.

Εγώ σιωπώ..

Ακούμε
Τα λόγια και τα χρόνια, σε μουσική Μαρκόπουλου, στίχους Μ.Ελευθερίου. Ακόμα και το τραγούδι των στίχων Μαλαματένια λόγια.

Η έξοχη φωτογραφία του Cameron Karsten είναι από το Τravelblog