Trocandero και στην κορφή..Μητρόπολη

Oι τελευταίες μέρες μου, κλείνουν καθημερινότητα και άνισες μάχες με τη στείρα πραγματικότητα. Μακριά από ταξίδια και άλλες μικρές επιθυμίες. Αντιτουριστική και η διάθεση..Σε εξέλιξη διάφορα γεγονότα.. Ωστόσο είμαι καλά και οι αγαπημένοι μου επίσης. Οπότε δεν είναι μια τεράστια ευκαιρία να ευχαριστήσει κανείς το Θεό για την αγάπη του, να γίνονται όλα όταν πρέπει, όπως πρέπει; Μου το θύμισε σε ένα ωραίο άρθρο του ο Άρης μας!
Την Κυριακή, πήγαμε με το συζυγάτο μου μια ωραία βόλτα χωρίς αυτοκίνητο, για τη χαρά να περπατήσουμε και να ξεφύγουμε λίγο. Το τράμ μας έφερε στο Τροκαντερό όπου έχει γίνει ανακαίνιση καθώς μας είπαν φίλοι που σύχναζαν εκεί απ το καλοκαίρι και δίνεται η ευκαιρία μιας όμορφης βόλτας. Μας φάνηκε όμορφο, σαν σκηνικό κινηματογραφικό, όμως δεν μας άρεσε να καθήσουμε κάπου, δεν νοιώσαμε βρέ παιδί μου κάτι να μας "τραβάει"! Άλλη αίσθηση έχεις ας πούμε π.χ. στο stretto -μου αρέσει και η μηλόπιττα- ή στα άλλα Πειραϊκά μαγαζιά, για καφεδάκι, παρέα ή εφημερίδα και απόλαυση όσης θάλασσας παραχωρείται στο παράθυρό σου.

Τελικά βουτήξαμε ένα ταξάκι να πάμε Θησείο να δούμε τη δύση στα μάρμαρα του Παρθενώνα, αλλά στο δρόμο, έτσι χωρίς λόγο, μας έκανε κλικ ένα γνωστό cafe στη Μητρόπολη,(φωτογραφία του Δ.Μπεθάνη του sailor), για καλό καφέ. Δε βλέπαμε τα γιώτ ή τον κόσμο που έκανε βόλτα στο Τροκαντερό, δεν βλέπαμε το παιχνίδι του σύννεφου με το φώς, δεν είχαμε την αίσθηση του πράσινου από το παρκάκι και το πέταγμα των πουλιών την ώρα του δειλινού. Βλέπαμε όμως ο ένας το πρόσωπο του άλλου και είχαμε καιρό, ενώπιος ενωπίω να τα πουμε, χωρίς τα παιδιά και τα θέματα των παιδιών, χωρίς τα θέματα της καριέρας να μπερδεύονται στα όνειρά μας και στην παρούσα στιγμή.

Λίγος κόσμος ακόμα, άναψαν τα φώτα και τα φωτάκια, ο παπάς, ναι ναι ο γνωστός-πως τον λένε άραγε, π.Δημήτριο νομίζω- απο τη λειτουργία στην τηλεόραση, διέσχισε την πλατεία. Σε λίγο η καμπάνα του εσπερινού, έκανε κάποιους τουρίστες ξεμονεμένους, που αλληνοφωτογραφίζονταν να κυτάξουν τα ρολόγια τους, ψάχνοντας τη σχέση με την ώρα. Η χαμηλόφωνη μουσική, στον τόνο της Evora, Βesame mucho, όμως εδώ θα το δώσουμε σε άλλη
εκτέλεση, Javier Solis.
Απόψε απολαμβάνω ποστ και μουσική -Tango- στην Φύρδην Μίγδην και με το μάτι της τίγρης άκουσμα, ψάρεμα στο άρθρο του Άγγελου.

Φωτογραφίες δανεικές από τησελίδα windmillstravel.com η πρώτη και η τελευταία διαφημιστική. Οι μεσαίες στιγμιαίες, με το κινητό μου.



Πατείστε πάνω στα Μαγεμένα Χριστούγεννα ή στο εικονίδιο του άιΒασίλη στην κορυφή, καθώς και στο εικονίδιο Χριστουγεννιάτικο δένδρο, στο πλάϊ για να μπείτε στο μαγικό κόσμο των διακοπων των Χριστουγέννων!